Παγιδευμένη στις ιδεολογικές της αγκυλώσεις και στις ανεδαφικές προεκλογικές της δεσμεύσεις η κυβέρνηση, επικαλούμενη την εντολή που έλαβε στις εκλογές, έχει οδηγήσει τις σχέσεις της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ενωση σε μια πρωτοφανή κρίση, η οποία αν δεν διευθετηθεί, έστω και την τελευταία στιγμή, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία, με το μοναδικό ερώτημα αν αυτή θα συμβεί με παραμονή στη ζώνη του ευρώ ή με την έξοδο από εκεί. Είναι όμως αυτή η πραγματική εντολή που έδωσε στην κυβέρνηση ο ελληνικός λαός; Οταν όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία θέλει την παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στην ευρωζώνη και φυσικά δεν μπορεί να υπάρχει κανείς που να επικροτεί τη χρεοκοπία. Και πόσο συμβάλλει στην εκτόνωση της κρίσης το γεγονός ότι από τα πιο αρμόδια χείλη κατηγορούνται οι εταίροι μας για «ανήθικο και στυγνό χρηματοδοτικό εκβιασμό»;
Εχει δημιουργηθεί έτσι ένα κλίμα που στόχο έχει να επιρρίψει αποκλειστικά την ευθύνη, σε περίπτωση ναυαγίου, στους δανειστές μας, οι οποίοι δεν αντιμετωπίζονται πλέον ως εταίροι αλλά ως εχθροί. Γιατί πώς μπορούν να ερμηνευθούν διαφορετικά οι καταγγελίες ότι «δεν θα υποκύψουμε στους άθλιους εκβιασμούς των θεσμών» ή για «bullying εις βάρος της Ελλάδας» ή ακόμη για «μπαράζ των κίτρινων και κατευθυνόμενων δημοσιευμάτων του διεθνούς Τύπου»; Λίγο απέχουμε από τις κατηγορίες κατά των «ανθελλήνων» που εξαπέλυε η αλήστου μνήμης χούντα των συνταγματαρχών. Και ενώ συνεχώς ρίχνουμε λάδι στη φωτιά με τέτοιου είδους αναφορές, ενοχλούμαστε όταν ο κ. Σόιμπλε μας αποδίδει τα ίσια. Με τις συνεχιζόμενες όμως αυτές αλληλοκατηγορίες αποφεύγουμε να θίξουμε την ουσία του προβλήματος που είναι η μη συμμόρφωσή μας με όσα είχαμε συμφωνήσει στο Εurogroup της 20ής Φεβρουαρίου. Διότι τότε έπρεπε να τεθούν οι περίφημες κόκκινες γραμμές και όχι κατόπιν εορτής.
Η συμφωνία αυτή δεν προβλέπει ούτε πολιτική διαπραγμάτευση, στην ανάγκη της οποίας επανέρχεται ο κ. Τσίπρας, ούτε επίτευξη μερικής συμφωνίας για την αποδέσμευση κάποιας υποδόσης, όπως πασχίζει να πετύχει τώρα η ελληνική πλευρά (ενώ δήλωνε προεκλογικά, με περισσή εθνική υπερηφάνεια, ότι δεν έχουμε ανάγκη της μεγάλης δόσης των 7 δισ.). Η συμφωνία αναφέρει ξεκάθαρα ότι: «Μόνο η έγκριση της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης της παραταθείσας συμφωνίας από τους θεσμούς θα επιτρέψει με τη σειρά της οποιαδήποτε εκταμίευση εκκρεμούσας δόσης». Και αυτό είναι που αποδέχθηκε τότε η ελληνική κυβέρνηση και κατηγορείται σήμερα από τους δανειστές της ότι αθετεί. Καλόν είναι λοιπόν να τα βρούμε, καθώς μάλιστα διαπιστώνουμε ότι σβήνουν τα όνειρα για βοήθεια από τη Μόσχα ή το Πεκίνο. Αλλη λύση, έξω από την Ευρωπαϊκή Ενωση, δεν υπάρχει. Εκτός αν πιστεύουμε ότι η χρεοκοπία και τo Grexit θα μας σώσουν.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
