Ένα χρόνο μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, όταν 19 αεροπειρατές αραβικής καταγωγής μετέτρεψαν σε πυραύλους τέσσερα αεροπλάνα γεμάτα επιβάτες σκοτώνοντας 2.600 ανθρώπους – περισσότερους απ’ ότι η επίθεση της Ιαπωνίας στο Περλ Χάρμπορ – το αμερικανικό Κογκρέσο συνέστησε εξεταστική επιτροπής για να ερευνηθεί πώς στήθηκε πρωτοφανής τρομοκρατική επίθεση στην καρδιά της Αμερικής και να βρεθούν τρόποι αποτροπής μιας νέας.

Η επιτροπή 5 Ρεπουμπλικανών και 5 Δημοκρατικών με πολυμελές επιστημονικό προσωπικό συμβούλων πήρε καταθέσεις 1200 προσώπων στις ΗΠΑ και σε 10 άλλες χώρες , μελέτησε εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες απόρρητων εγγράφων και 18 μήνες μετά την σύστασή της κατέληξε σε ένα πόρισμα που περιέγραφε πως τα μέλη της Αλ Κάιντα έστησαν την επιχείρηση χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τις αμερικανικές αρχές ενώ πρότεινε συγκεκριμένα μέτρα ενίσχυσης της ασφαλείας και αλλαγής στην αντιτρομοκρατική πολιτική της χώρας.

Αυτά κάνουν οι σοβαρές χώρες του κόσμου -οι κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια που σέβονται τον εαυτό τους ,την ιστορία τους νακαι τους πολίτες τους.

Αντίθετα οι χώρες που εξακολουθούν να φλερτάρουν πολιτικά με τον τρίτο κόσμο με κυβερνήσεις που δεν ενδιαφέρονται πραγματικά να ερευνήσουν τα αίτια μιας καταστροφής – όπως ήταν η χρεοκοπία της Ελλάδας και η προσφυγή της στο μνημόνιο- αλλά νοιάζονται μόνο για την δημιουργία εντυπώσεων ,κατασκευάζουν επιτροπές ευκαιρίας των οποίων -μάλιστα- τα πορίσματα επιχειρούν εκ των προτέρων να ελέγξουν.

Ή σκαρφίζονται επιτροπές «προσωπικής προβολής» για να ενισχύσουν την αυταρέσκειά τους και να στηρίξουν τις άμετρες φιλοδοξίες της Ζωής τους.

Γιατί ποιος σοβαρός άνθρωπος μπορεί να ισχυρισθεί ότι η εξεταστική επιτροπή που ψηφίστηκε την Δευτέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ για να ερευνήσει τις αιτίες οι οποίες οδήγησαν στο μνημόνιο του 2010 ενδιαφέρεται να καταλήξει σε ένα συμπέρασμα που να αξίζει περισσότερο από το χαρτί στο οποίο θα τυπωθεί το πόρισμά της ,όταν δεν της επιτρέπεται θα ασχοληθεί με την περίοδο 2004-2009 – την περίοδο της μαύρης διακυβέρνησης Κώστα Καραμανλή;

Όταν μάλιστα το ξέρουν και οι πέτρες -στην Ελλάδα και την Ευρώπη- ότι η συγκεκριμένη πενταετία είναι η χειρότερη δημοσιονομικά περίοδος της μεταπολίτευσης : η κυβέρνηση Καραμανλή ανέλαβε το 2004 με κρατικό χρέος 183,2 δισεκατομμύρια ευρώ δηλαδή ποσοστό 99,8 του ΑΕΠ (και έλλειμμα προϋπολογισμού 7,6%) για να παραδώσει τη χώρα το 2009 μετά από εκατοντάδες χιλιάδες διορισμούς και αμέριμνη διακυβέρνηση εποχής αστακομακαρονάδας με χρέος 301 δισεκατομμύρια ευρώ ,δηλαδή 126 % του ΑΕΠ (και έλλειμμα προϋπολογισμού 15,2 %).

Είμαστε άξιοι της τύχης μας ,όποια και να είναι αυτή .Πέντε χρόνια μετά την υπογραφή του μνημονίου , μετά από αιματηρές θυσίες, καταστροφή μεγάλου μέρους της παραγωγικής μηχανής της χώρας, με 1,5 εκατομμύριο ανέργους και εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα επιχειρήσεων , εξακολουθούμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Και συνεχίζουμε να παίζουμε ένα ντροπιαστικό κρυφτούλι για τις ευθύνες που οδήγησαν στην χρεοκοπία της Ελλάδας.

Πως η χώρα αυτή που κυβερνιέται από τέτοιους πολιτικούς χαμηλού αναστήματος και αχαλίνωτης φιλοδοξίας μπορεί να ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον;