Ψεύτης Ηλιος

Προς ώρας μόνο λόγια παχιά, κουβέντες του αέρα και προπαγάνδα ατελείωτη για τους άλλους, για τους προηγούμενους, για τους κακούς, τους υποτιθέμενους εχθρούς του λαού.

Η ελπίδα που θα ερχόταν και θα άλλαζε την πορεία της χώρας μάλλον δίνει τη θέση της στην αβεβαιότητα και στην ανασφάλεια.

Οι διαπραγματεύσεις με τους εταίρους τελειωμό δεν έχουν και οι κόκκινες γραμμές άλλοτε σβήνουν κι άλλοτε αναβιώνουν.

Και τα λεφτά των εταίρων και των δανειστών τη μια στιγμή είναι αχρείαστα και την επομένη απαιτητά.

Οι μισοί επίσης θέλουν ρήξη και οι άλλοι μισοί συμφωνία.

Την ίδια ώρα η καταραμένη ύφεση επανέρχεται, η οικονομία πάγωσε, η κατανάλωση εμφανώς υποχωρεί, δουλειές σβήνουν,επενδύσεις εγκαταλείπονται, δραστηριότητες κάμπτονται και μόνο ο τουρισμός κινείται, από κεκτημένη ταχύτητα κι αυτός.

Οι προοπτικές ταχείας επίλυσης της εκκρεμότητας με τους εταίρους και τους δανειστές είναι περιορισμένες.

Η αντιπαράθεση καλά κρατεί, εμπιστοσύνη δεν υπάρχει και στην καλύτερη περίπτωση οι ευρωπαίοι θα προσφέρουν τη λύση του «αναπνευστήρα» μέχρι τον Ιούνιο γιατί απλούστατα δεν θέλουν να χρεωθούν ενδεχόμενο ατύχημα.

Το σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται να καλύψουν πλήρως τις ελληνικές ανάγκες όσο αναιρούνται προηγούμενες συμφωνίες και τα δημόσια οικονομικά απειλούνται με εκτροχιασμό.

Κάτι λίγα μέσω του μηχανισμού των εντόκων γραμματίων, μεταξύ πεντακοσίων εκατ. και ενός δισ. ευρώ θα δίνουν, ίσα – ίσα για να μην πτωχεύσει η Ελλάδα. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τις Τράπεζες με τον ELA.

Αλλά ακόμη κι αν φτάσουμε στον Ιούνιο χωρίς να «σκάσει» η χώρα, η συνέχεια θα είναι βασανιστική.

Ρύθμιση χρεών και χρηματοδότηση άνετη δεν πρόκειται να λάβουμε χωρίς αποδοχή μεσοπρόθεσμου προγράμματος, υποστηριζόμενου από μέτρα συγκεκριμένα και ουσιαστικά, που θα διασφαλίζουν τη σταθερότητα.

Και ας μην αυταπατώνται, όσοι περιοδεύουν στην Ανατολή, ότι μπορεί να χρηματοδοτηθεί η Ελλάδα εκτός Ευρώπης. Κι άλλοι έκαναν τέτοια όνειρα και είδαμε την τύχη τους.

Κοινή είναι η πεποίθηση ότι η νέα κυβέρνηση, με τη μέχρι τώρα δράση της, δεν μπορεί να εγγυηθεί ασφαλή πορεία.

Ήδη οι πολίτες αισθάνονται το κενό, νοιώθουν την αδυναμία, όπως και το έλλειμμα προετοιμασίας. Η αμφισβήτηση μπορεί να μην εκδηλώνεται ακόμη, αλλά είναι βέβαιο ότι έχει φωλιάσει στις καρδιές των πολλών ανθρώπων. Και όσο δεν θα υπάρχουν αποτελέσματα θα θεριεύει.

Οι περισσότεροι των πολιτών παρακολουθούν έκπληκτοι τα καμώματα του υπουργού Οικονομικών, τον αυταρχισμό της Προέδρου της Βουλής, όπως και των περισσότερων υπουργών τις παλινωδίες και την αδυναμία κατανόησης των συνθηκών.

Αλλά και οι επιλογές των προσώπων δεν είναι οι καλύτερες. Ο νεποτισμός που διακρίνει τις τοποθετήσεις δεν συνάδει με τις διακηρύξεις. Τόσοι συγγενείς στην κυβέρνηση και στον κρατικό μηχανισμό, νισάφι πια. Για να μην μιλήσουμε για τους συνδικαλιστές που κατέλαβαν τη ΔΕΗ για να αποτελειώσουν ότι απέμεινε από την λεηλατημένη μεγαλύτερη βιομηχανική επιχείρηση των Βαλκανίων.

Κακά τα ψέματα, οι αντιφάσεις ξεχειλίζουν και το διαχειριστικό χάος του νέου κυβερνητικού σχήματος αποκαλύπτεται σε όλο του μεγαλείο. Η περασμένη Τρίτη ήταν μια χαρακτηριστική μέρα. Το δυστύχημα είναι ότι για την κάλυψή του επιστρατεύεται η προπαγάνδα, εφευρίσκονται δικαιολογίες και κατασκευάζονται εχθροί.

Παλαιά πρακτική. Μόνο που στην εποχή μας δεν στέκει, δεν μπορεί να έχει καμία τύχη.

Αν η κυβέρνηση δεν εργασθεί αποτελεσματικά και παραγωγικά, αν δεν αφοσιωθεί στη διάσωση της χώρας το διαχειριστικό έλλειμμά της θα αποκαλυφθεί πλήρως και μαζί του θα καταπέσει ο Ψεύτης Ήλιος που τη συνοδεύει.