Δεινό πλήγμα έχει υποστεί η διεθνής εικόνα της Ελλάδας από τη συνεχιζόμενη αβεβαιότητα ως προς την ικανότητα της κυβέρνησης να συμβάλει στην έξοδο της χώρας από τη δεινή οικονομική κρίση στην οποία έχει περιέλθει. Και μόνο το γεγονός ότι χρειάστηκε να περάσει ένας ολόκληρος μήνας για να επιβεβαιωθεί το περιεχόμενο της συμφωνίας του Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου και να δοθεί και πάλι η υπόσχεση από ελληνικής πλευράς ότι αυτή θα εφαρμοσθεί ως έχει αρκεί για να αναδείξει το χάσμα στις σχέσεις με τους εταίρους μας. Και είναι χαρακτηριστικό ότι αυτό που έχει ενοχλήσει ιδιαίτερα την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (η οποία διά στόματος Γιούνκερ το κατέστησε απόλυτα σαφές) είναι η προσπάθεια της Αθήνας να επιρρίψει την αποκλειστική ευθύνη για το αδιέξοδο στις άλλες κυβερνήσεις, καλλιεργώντας παράλληλα στο εσωτερικό της χώρας ένα αντιευρωπαϊκό κλίμα που δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα στην εξεύρεση λύσεων.
Είναι έτσι φανερό ότι η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει την ισχυρή αντιευρωπαϊκή τάση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί άλλη γλώσσα απευθυνόμενη στην ελληνική κοινή γνώμη και άλλη όταν συνομιλεί με τις Βρυξέλλες. Γι’ αυτό και δεν ήλθε ποτέ προς συζήτηση στη Βουλή η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, η οποία είναι ηλίου φαεινότερον ότι θα προκαλούσε ανοιχτή ενδοκυβερνητική ρήξη. Και όσο δεν λύνεται το βασικό αυτό εσωκομματικό πρόβλημα θα δημιουργείται νέα πολιτική κρίση κάθε φορά που η κυβέρνηση θα έρχεται σε μια νέα συμφωνία η οποία δεν θα είναι αρεστή στην εσωκομματική αντιπολίτευση. Και είναι πολλές ακόμη οι συμφωνίες που πρέπει να γίνουν. Τίθεται μάλιστα το ερώτημα αν η ταυτόχρονη στροφή στον εθνολαϊκισμό, με τις εντυπωσιακές (και πολυέξοδες σε εποχές οικονομικής ανέχειας) παρελάσεις και τα λαϊκά πανηγύρια στο Σύνταγμα, που θυμίζουν άλλες σκοτεινές εποχές της πρόσφατης ιστορίας μας, μπορεί να βοηθήσει την όλη κατάσταση ή αν, αντίθετα, συμβάλλει στον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης σε μια κρίσιμη στιγμή.
Με όλο αυτό το αρνητικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί εις βάρος της Ελλάδας τορπιλίζεται και η προσπάθεια που έχει αναληφθεί από το υπουργείο Εξωτερικών για την προβολή της γεωπολιτικής της θέσης, τη στιγμή που ολόκληρη η περιοχή γύρω μας συγκλονίζεται από μια παρατεταμένη αστάθεια, με κύρια προβλήματα τη διένεξη για την Ουκρανία και την αυξανόμενη απειλή των τζιχαντιστών στη Βόρεια Αφρική. Πώς, αλήθεια, θα μπορέσει η χώρα μας να παίξει κάποιον ρόλο για τη διευθέτηση των προβλημάτων της περιοχής όταν εμείς οι ίδιοι υπονομεύουμε το κύρος μας με ενέργειες που προκαλούν την οργή των εταίρων μας; Καθώς μάλιστα επίκειται και η επανέναρξη των συνομιλιών με την Αγκυρα και τα Σκόπια, γεγονός που απαιτεί μια ισχυρή διεθνή παρουσία για την αποτελεσματική στήριξη των διαπραγματευτικών μας θέσεων.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ