Δεν με νοιάζει που η τρόικα βαφτίστηκε κουαρτέτο, τεχνικά κλιμάκια ή ευρωπαϊκοί θεσμοί, ότι το Μνημόνιο βαφτίστηκε αναπτυξιακή συμφωνία, κοινωνικό συμβόλαιο και η παράταση του προγράμματος γέφυρα. Ούτε με νοιάζει αν ο κ. Βαρουφάκης φοράει μπέρτα του Σούπερμαν και ο κ. Τσίπρας το μαντίλι της γιαγιάς του στο κεφάλι. Εδώ που φτάσαμε αυτά είναι απολύτως επουσιώδη θέματα που θα πρέπει να απασχολήσουν πρωτίστως τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.
Εμένα με ενδιαφέρει –όπως και όλους τους σώφρονες Ελληνες πιστεύω –η κυβέρνηση να ολοκληρώσει την απαραίτητη στροφή στον ρεαλισμό.
Να μη βρεθούμε στα καλά καθούμενα, από λάθος χειρισμούς και από επιπόλαιους δήθεν πατριωτικούς τσαμπουκάδες στο όνομα της εθνικής περηφάνιας, στη δραχμή ενώ έχουμε υποστεί τα πάνδεινα τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια.
Ολα τ’ άλλα θα τα βρούμε. Μπορεί η υστέρηση των φορολογικών εσόδων λόγω των εκλογών να πλησιάζει το 1 δισ. ευρώ, μπορεί στις πιστώσεις του ELA να πληρώνουμε τριπλάσιο επιτόκιo απ’ ό,τι εάν είχαμε μείνει στον ESM, μπορεί εάν είχε εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας τώρα να είχαμε κιόλας βγει στις αγορές και να συζητούσαμε πλέον για τη διευθέτηση του χρέους.
Ωστόσο εξακολουθούμε –παρά τα αυξημένα έξοδα που φέρνει η νέα διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ –να ελπίζουμε ότι θα παραμείνουμε στο ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Και όχι έξω από την ευρωπαϊκή ομπρέλα, μόνοι μας απέναντι στους Τούρκους και με δραχμή.
Κι αυτό θα είναι τεράστιο κέρδος. Διότι κάλλιστα σε αυτή την ιστορία του παραλόγου μπορεί το πάνω χέρι να το είχαν πάρει οι κ.κ. Λαφαζάνης, Στρατούλης, Λαπαβίτσας κ.λπ. και τώρα να ζητούσαμε –για να στηθεί ξανά η οικονομία στα πόδια της μετά την καταστροφή –τη στήριξη της Ρωσίας με δάνειο σε ρούβλια.
Ωστόσο αυτό που θα πρέπει να προσέξει η κυβέρνηση είναι –την αύξηση των παροχών υπέρ των οικονομικά αδυνάτων που υπόσχεται –να μην την πληρώσει πάλι η μεσαία τάξη, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και όσοι έχουν ακίνητα.
Οχι γιατί ο κ. Τσίπρας (ή πριν από εκείνον οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος) έχει κάτι εναντίον αυτών των συγκεκριμένων πληθυσμιακών ομάδων.
Αλλά επειδή, απλούστατα, είναι τα μόνα εισοδήματα που μπορεί εύκολα να «τσεκουρώσει» η Εφορία. Αντε μαζί με κάποιες «περαιώσεις» στις λίστες εμβασμάτων και λογαριασμών του εξωτερικού. Και με κάποιες ιδιωτικοποιήσεις –κόντρα στην αριστερή πτέρυγα του κόμματος.
Διότι μπορεί η κυβέρνηση να θέλει, πράγματι, να χτυπήσει τη φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο καυσίμων και τσιγάρων. Ωσπου να έχουν όμως αποτελέσματα οι έλεγχοι, θα περάσουν μήνες –με άδεια τα δημόσια ταμεία.
Και με τις ανάγκες της χώρας για πληρωμή των δημοσίων υπαλλήλων και των ασφαλιστικών ταμείων να τρέχουν.
Προς το παρόν πάντως απαιτείται σοβαρότητα και ένας έντιμος συμβιβασμός με τους δανειστές της χώρας. Αλλιώς…

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ