Οπως ήταν αναμενόμενο, αυξάνονται οι φωνές στις Ηνωμένες Πολιτείες που ζητάνε τον εξοπλισμό της Ουκρανίας.
Κάνουν λάθος. Πηγαίνοντας προς αυτή την κατεύθυνση θα ήταν ένα τεράστιο λάθος για τις Ηνωμένες Πολιτείες, το ΝΑΤΟ και την ίδια την Ουκρανία. Η αποστολή όπλων στην Ουκρανία δεν θα σώσει τον στρατό της και θα οδηγήσει, αντίθετα, σε κλιμάκωση της σύγκρουσης. Ενα τέτοιο βήμα είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο, επειδή η Ρωσία έχει χιλιάδες πυρηνικά όπλα και προσπαθεί να υπερασπιστεί ένα ζωτικό στρατηγικό συμφέρον της.
Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι ο στρατός της Ουκρανίας είναι χειρότερα οπλισμένος από τους αυτονομιστές, οι οποίοι έχουν ρωσικά στρατεύματα και όπλα στο πλευρό τους. Επειδή η ισορροπία των δυνάμεων ευνοεί αποφασιστικά τη Μόσχα, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να στείλει μεγάλες ποσότητες εξοπλισμού για να έχει ο στρατός της Ουκρανίας κάποια πιθανότητα νίκης.
Αλλά, η σύγκρουση δεν θα τελειώσει εκεί. Η Ρωσία θα την κλιμακώσει επίσης, αφαιρώντας κάθε προσωρινό πλεονέκτημα που θα μπορούσε να έχει το Κίεβο από τα αμερικανικά όπλα.
Οι υποστηρικτές του εξοπλισμού της Ουκρανίας έχουν μια δεύτερη γραμμή επιχειρηματολογίας. Το κλειδί για την επιτυχία, όπως υποστηρίζουν, δεν είναι να ηττηθεί η Ρωσία στρατιωτικά, αλλά να αυξηθεί το κόστος των μαχών στο σημείο όπου ο πρόεδρος Πούτιν θα αναγκαστεί να κάνει πίσω.
Υποτίθεται ότι ο πόνος θα υποχρεώσει την Μόσχα να αποσύρει τα στρατεύματά της από την Ουκρανία και θα της επιτρέψει να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ και να γίνει σύμμαχος της Δύσης.
Αλλά οι μεγάλες δυνάμεις αντιδρούν σκληρά όταν μακρινοί αντίπαλοι προβάλλουν στρατιωτική δύναμη στη γειτονιά τους, πόσω μάλλον όταν προσπαθούν να κάνουν σύμμαχο μια χώρα στα σύνορά τους. Αυτός είναι ο λόγος που οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν το δόγμα Μονρόε, και σήμερα κανένας Αμερικανός ηγέτης δεν θα ανεχόταν ποτέ να ενταχθεί ο Καναδάς ή το Μεξικό σε μια στρατιωτική συμμαχία με επικεφαλής μια άλλη μεγάλη δύναμη.
Οι υπέρμαχοι του εξοπλισμού της Ουκρανίας αναγνωρίζουν το πρόβλημα της κλιμάκωσης, το οποίο είναι ο λόγος που τονίζουν ότι πρέπει να δοθούν στο Κίεβο «αμυντικά» όχι «επιθετικά» όπλα. Δυστυχώς, δεν υπάρχει καμμία χρήσιμη διάκριση μεταξύ αυτών των κατηγοριών: Ολα τα όπλα μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την επίθεση και την άμυνα. Ο μόνος τρόπος για την επίλυση της κρίσης στην Ουκρανία είναι με διπλωματικά, όχι με στρατιωτικά μέσα.
Για να σώσει την Ουκρανία και τελικά να αποκαταστήσει σχέσεις συνεργασίας με την Μόσχα, η Δύση θα πρέπει να επιδιώξει να κάνει την Ουκρανία ένα ουδέτερο κράτος-ανάχωμα μεταξύ της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ. Θα πρέπει να μοιάζει με την Αυστρία κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Προς τον σκοπό αυτό, η Δύση θα πρέπει να βγάλει ρητά την διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ από το τραπέζι, και να τονίσει ότι στόχος της είναι μια αδέσμευτη Ουκρανία, η οποία δεν θα απειλεί τη Ρωσία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους θα πρέπει επίσης να συνεργαστούν με τον Πούτιν για να σώσουν την οικονομία της Ουκρανίας, στόχος που είναι σαφώς προς το συμφέρον όλων.
