Οι εμπειρίες των κ.Τσίπρα και Βαρουφάκη από τις ευρωπαϊκές επαφές των τελευταίων ημερών δεν είναι οι καλύτερες.
Όπου κι αν βρέθηκαν άκουσαν λόγους συμπάθειας και κατανόησης, αλλά καμία δέσμευση για αλλαγή πολιτικής.
Οι περισσότεροι των συνομιλητών τους παρέπεμπαν στα συμφωνηθέντα και στα θεσμικά ευρωπαϊκά όργανα.
Σχεδόν εμφανίζονταν ως άλλοι Πόντιοι Πιλάτοι, προφανώς επηρεασμένοι από τις οχλήσεις της κυρίας Μέρκελ και των επιτελών της, που απαίτησαν να μην υποσχεθούν τίποτε στους Έλληνες.
Η συντηρητική Ευρώπη δεν αντέχει τις ελληνικές αμφισβητήσεις, ούτε τον αντικονμφορισμό των νέων ηγετών τους. Οι γερμανοί μάλιστα έχουν τρελαθεί με την αμφισβήτηση της ηγεμονίας τους και ιδιαιτέρως με του κ.Τσίπρα την περιγραφή για την κυρία Μέρκελ και με την απόπειρα του κ.Κοτζιά να βάλει φρένο στις ευρωπαϊκές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας.
Όπως και να το δει κανείς οι τελευταίες επίσημες δηλώσεις των γερμανών παραπέμπουν σε άκαμπτη στάση και διαμορφώνουν περιβάλλον σύγκρουσης με τη νέα ελληνική κυβέρνηση. Το απόρρητο έγγραφο που διέρρευσε είναι δηλωτικό προθέσεων και διαθέσεων.
Ορισμένοι μάλιστα παρομοιάζουν χαρακτηριστικά τα ταξίδια του κ.Τσίπρα με εκείνα του κ.Παπανδρέου το 2010,τα οποία κατέληξαν στο Καστελόριζο και στο σκληρό μνημόνιο.
Όμως έκτοτε έχουν περάσει κάμποσα χρόνια,η κρίση παραμένει ενεργή, ο ελληνικός λαός υπέστη τα πάνδεινα, το αποτέλεσμα δεν ήταν το καλύτερο και ο κ.Τσίπρας δικαιούται να αμφισβητεί την έως τώρα ακολουθούμενη πολιτική,μιλάει σωστά, θέτει ευρύτερα θέματα που αφορούν την ίδια την Ευρώπη, τοποθετείται γενικά ,δεν δεσμεύεται και προφανώς καλλιεργεί την προοπτική μιας νέας συμφωνίας.
Όσο μεγάλη και αν είναι η ασκούμενη πίεση, ο σπόρος αμφισβήτησης φυτεύτηκε στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ο άλλος λόγος ακούσθηκε , όλοι οι ευρωπαίοι πολίτες ξέρουν πια ότι οι Έλληνες μπορούν να υπερασπισθούν τον εαυτό τους με τρόπο δυναμικό και ουσιαστικό.
Γι’ αυτό και παρά την ατμόσφαιρα ρήξης, κοινή είναι η πεποίθηση ότι υπάρχει θέληση για μια συμφωνία, η οποία μπορεί να επιτευχθεί παρά τις πολλές δυσκολίες. Ήδη έχουν γίνει συζητήσεις για ένα ”πρόγραμμα γέφυρα” που θα είναι προοίμιο ενός μεσοπρόθεσμου προγράμματος , θα ενσωματώνει την αξιολόγηση και θα συνδέει την προηγούμενη μακρά προσπάθεια με τη νέα. Η διαφορά είναι ότι οι ξένοι θέλουν πρόγραμμα με μέτρα , πολιτικές, αριθμούς και πλεονάσματα, ικανά να δικαιολογούν τεχνοκρατικά την υιοθέτησή του.
Και για το χρέος επίσης υπάρχουν περιθώρια λύσεων, αρκεί να μην οδηγούν ντε φάκτο σε μεγάλο κούρεμα.Αν εξειδικευθεί η πρόταση ρύθμιση του χρέους και περιλαμβάνει μεγάλη επιμήκυνση μπορεί να δώσει αποτελέσματα και να διευκολύνει τη δημοσιονομική διαχείριση.Πολύ περισσότερο αν η ρύθμιση του χρέους ενταχθεί σε μια συνολικότερη λύση για την αντιμετώπιση του οικονομικού προβλήματος της χώρας.
Συνδυασμένα τα παραπάνω μπορούν να δώσουν μια συμφωνία ικανή να ξεπεράσει το ορόσημο της 28ης Φεβρουαρίου, που προβάλει απειλητικό, επιτρέπει τελεσίγραφα και μπορεί να δημιουργήσει τετελεσμένα.
Κακά τα ψέματα , όσο δίκαιη κι αν φαντάζει η διεκδίκηση του κ.Τσίπρα είναι απαραίτητο να συνοδεύεται από μια επεξεργασμένη φόρμουλα συμβιβασμού, που θα προσφέρει στη νέα κυβέρνηση πίστωση χρόνου και θα ξεπερνά τον σκόπελο της 28ης Φεβρουαρίου.
Οι προγραμματικές δηλώσεις προσφέρουν την ευκαιρία διαμόρφωσης του πλαισίου ενός έντιμου συμβιβασμού.Ο κ.Τσίπρας γνωρίζει πια από πρώτο χέρι τις διαθέσεις των εταίρων ,αντιλαμβάνεται το πλαίσιο των υποχρεώσεων που πηγάζουν από τις προηγούμενες συμφωνίες, ξέρει πια τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα και την οικονομία της και υποθέτουμε διαθέτει την απαιτούμενη ευελιξία προκειμένου να προσαρμόσει αναλόγως τη διεκδίκησή του.
Το μεγάλο βήμα έχει γίνει.Η Ευρώπη τον αναγνωρίζει ως κυρίαρχη έκφραση της άλλης πολιτικής, οι ευρωπαίοι πολίτες είδαν και άκουσαν τα νέα ελληνικά πρόσωπα, το ελληνικό πρόβλημα περιγράφηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο,τώρα όμως φθάνει η ώρα της ωριμότητας και του έντιμου συμβιβασμού.
ΥΓ. Την ώρα που γράφτηκε το παραπάνω κείμενο, δεν είχε γίνει γνωστή η απόφαση της ΕΚΤ, κάτι πλέον που καθιστά περισσότερο αναγκαίο τον συμβιβασμό.
