Μήπως είναι πολύ αργά για να σωθούν οι Μαλδίβες από την αλλαγή του κλίματος, και από τον φανατισμό των ισλαμιστών; Οι πιο απαισιόδοξες προβλέψεις λένε ότι το 2100 μΧ η άνοδος της στάθμης της θάλασσας θα αφανίσει τον τελευταίο επίγειο παράδεισο των 1.000 νησιών.
Παραλίες με κατάλευκη άμμο, πυκνές φοινικιές, λίμνες με τιρκουάζ νερά, τροπικά ψάρια και πολύχρωμα κοράλλια. Ενα όνειρο, που μπορεί να γίνει εφιάλτης για το αρχιπέλαγος των 350.000 κατοίκων, στα ανοιχτά της νότιας Ινδίας.
Τουρισμός πολυτελείας, φαινόμενο του θερμοκηπίου και ακραίο ισλάμ συνθέτουν το σκηνικό.
Στη δεκαετία του 1960, μια ομάδα ειδικών του ΟΗΕ που επισκέφθηκε τις Μαλδίβες, τις έκρινε ακατάλληλες για τουρισμό. Δεν υπήρχε καμμία υποδομή, πόσιμο νερό ή ηλεκτρικό ρεύμα.

Σήμερα, ένα εκατομμύριο επισκέπτες περνάνε κάθε χρόνο τις διακοπές τους σε περισσότερα από 100 θέρετρα στις Μαλδίβες. Ο τουρισμός αντιστοιχεί σχεδόν στο ένα τρίτο του ΑΕΠ.

Αλλά οι περισσότεροι ξένοι φεύγουν από τις Μαλδίβες χωρίς να έχουν ιδέα για την πολιτική βία που έχει συγκλονίσει την χώρα τα τελευταία χρόνια.
Χωρίς να έχουν διανοηθεί ότι τα παραδεισένια νησιά τα κυβερνούσε μέχρι πριν από έξι χρόνια η μακροβιότερη δικτατορία της Ασίας, ότι εκατοντάδες έχουν τραυματιστεί σοβαρά σε διαδηλώσεις, ότι τουλάχιστον ένας πολιτικός μαχαιρώθηκε θανάσιμα στο δρόμο, και ότι σκληροπυρηνικοί ισλαμιστές βοήθησαν στην ανατροπή του πρώτου δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου τής χώρας το 2012.
Σταθμός στην ιστορία των νησιών ήταν ο προσηλυτισμός στο ισλάμ το 1153 και η κυριαρχία 93 σουλτάνων που βασίλεψαν επί 400, μάλλον ειρηνικά, χρόνια. Κατόπιν Ολλανδοί, Ινδοί και Βρετανοί προσπάθησαν να κυριαρχήσουν μέχρι το 1968, έτος ανακήρυξης της ανεξάρτητης Δημοκρατίας των Μαλδίβων.

Σήμερα, πολλοί νέοι έχουν ριζοσπαστικοποιηθεί. Περισσότεροι από 200 μαχητές από τις Μαλδίβες πολεμάνε στις τάξεις των βάρβαρων τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους (IS) στη Συρία και το Ιράκ.

Εκατοντάδες διαδήλωσαν στην πρωτεύουσα, το Μαλέ, τον Σεπτέμβριο, ζητώντας να επιβληθεί ο νόμος της Σαρίας. «Στο διάβολο με την δημοκρατία», έγραφε ένα πανώ.

Φανατικοί ισλαμιστές έχουν διεισδύσει στην αστυνομία, το στρατό και την κυβέρνηση, σε μια σουνιτική μουσουλμανική χώρα μόλις 300.000 ανθρώπων, που ζουν σε μια χώρα με σχεδόν 1.200 νησιά στη μέση τού Ινδικού Ωκεανού.
Από αυτά μόνο τα 202 είναι κατοικημένα. Τα 87 είναι τουριστικά θέρετρα. Κανένα δεν ξεπερνάει τα 2,4 μέτρα σε υψόμετρο – τα δελφίνια πηδάνε πιο ψηλά. Γεγονός που δείχνει πόσο ευάλωτα είναι τα νησιά στις πλημμύρες και τον αφανισμό από την υπερθέρμανση του πλανήτη.
Οι Μαλδίβες είναι σημαντικές. Βρίσκονται στον μεγάλο εμπορικό δρόμο μεταξύ της Κίνας και της Ανατολικής Αφρικής, και θα μπορούσαν να λειτουργήσουν είτε ως προπύργιο κατά της πειρατείας και του λαθρεμπορίου, είτε ως μέρος βίας και αναρχίας.
Το παράδειγμά τους δείχνει τον κίνδυνο από τους φανατικούς ισλαμιστές που εξαπλώνονται – με χρηματοδότηση από Σαουδάραβες και σουνιτικά εμιράτα του Κόλπου – σε άλλοτε μετριοπαθείς μουσουλμανικές χώρες, απειλώντας ενδεχομένως γειτονικά κράτη όπως η Ινδία.
Αλλά το χειρότερο πρόβλημα είναι το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Η παγκόσμια στάθμη της θάλασσας έχει ανέβει κατά 20 εκατοστά από το 1880, αποτέλεσμα των πάγων που λιώνουν από την άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη. Οι πιο ζοφερές προβλέψεις λένε ότι η άνοδος των υδάτων θα ξεπεράσει τα δύο μέτρα στο τέλος του αιώνα, πνίγοντας τις Μαλδίβες στην καταστροφή.

Τα νησιά διαβρώνονται και το πόσιμο νερό στερεύει. Η ξηρασία απειλεί τις καλλιέργειες, και το 90% των τροφίμων εισάγεται από το εξωτερικό. Η οικονομία εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από τον τουρισμό, η αλιεία υποφέρει, και οι νέοι φεύγουν αναζητώντας καλύτερη μοίρα αλλού.

Οικολόγοι και ακτιβιστές επιμένουν ότι οι Μαλδίβες μπορούν να επιβιώσουν, αλλά όχι χωρίς σημαντικές αλλαγές στα νησιά, και σε παγκόσμιο επίπεδο. Κάνουν τώρα μια εκστρατεία για «κλιματική δικαιοσύνη», και εκπονούν προγράμματα για μαζική μετανάστευση του πληθυσμού σε υψηλότερο έδαφος.