Οι δανειστές και εταίροι μας παραδίδουν τούτες τις μέρες ρεσιτάλ πολιτικού κυνισμού.
Παίζουν καταφανώς σκληρό πολιτικό παιγνίδι, γεμάτο προφάσεις και εμφανείς επιδιώξεις.
Προφανέστατα δεν κάνουν τόση φασαρία, ούτε ασκούν τέτοιας έντασης εκβιασμό για δημοσιονομικά μέτρα 500 εκατ. ευρώ, όταν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχουν ληφθεί άπειρα μέτρα που προσεγγίζουν τα 50 δισ. ευρώ!
Ούτε η περιφρόνηση που δείχνουν στο πρόσωπο του πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά είναι άσχετη με τις πολιτικές τους επιδιώξεις.
Ότι και να καταλογίσει κανείς στον Πρωθυπουργό της χώρας δεν μπορεί να προσπεράσει το βάρος της προσπάθειας που ανέλαβε και το πολιτικό κόστος που σήκωσε όλα αυτά τα χρόνια.
Από την όλη στάση τους προκύπτει ότι για κάποιους λόγους την κυβέρνηση την έχουν ξεγράψει και την αντιπολίτευση θέλουν να τη φέρουν στα μέτρα τους.
Ο κυνισμός των επιτελών και των προϊσταμένων της τρόικας είναι λοιπόν δεδομένος.
Τον απέδωσε πρόσφατα ένας εξ αυτών, ο οποίος όταν ερωτήθηκε από έναν δικό μας «μα καλά δεν προβληματιζόσαστε για τη συνέχεια;» απάντησε με χαρακτηριστικό τρόπο: «Γιατί να προβληματιζόμαστε; Και ο Σαμαράς το 2011 τα ίδια έλεγε που τώρα λέει ο Τσίπρας και ερχόμενος στην εξουσία έπραξε τα ανάποδα.Και ο Τσίπρας θα πάρει έγκαιρα το μήνυμα και θα στρώσει γρήγορα».
Αυτή είναι σε χοντρές γραμμές η αντίληψη δανειστών και εταίρων για την ελληνική πολιτική και βάσει αυτής την αντιμετωπίζουν, όπως την αντιμετωπίζουν.
Πράγμα που σημαίνει ότι όσο η ελληνική πολιτική δεν αναπτύσσει δικό της σχέδιο εξόδου από την κρίση, ικανό να συνεπάρει και να κινητοποιήσει τον ελληνικό λαό, προκοπή δεν πρόκειται να ιδεί.
Όσο η ελληνική πολιτική συνεχίζει να εξαρτάται από την καλοσύνη των ξένων δεν έχει να περιμένει τίποτε άλλο πέρα από εκβιασμούς, ταπεινώσεις και παράλογες απαιτήσεις.
Μια μόνο λύση έχει το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Να πει όλη την αλήθεια στο λαό, να περιγράψει με απόλυτη ακρίβεια τη θέση της χώρας στο σύγχρονο κόσμο, να ορίσει συγκεκριμένους εθνικούς στόχους για την επόμενη δεκαετία και να ζητήσει τη συμμετοχή και τη στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.
Μόνο τέτοιες καθαρές επιλογές στέκουν στην παρούσα φάση.
Με τη διαφορά όμως ότι οι μεγάλες εθνικές επιλογές απαιτούν άλλες ιδιότητες από πρόσωπα και κόμματα και το κυριότερο επιβάλλουν ανάκτηση εμπιστοσύνης, ηθική υπεροχή και προπάντων αφοσίωση στο έργο και στον εθνικό σκοπό ανασύστασης και ανοικοδόμησης της χώρας.
