Δέκα Μικροί Μήτσοι

Ολοι καταλαβαίνουμε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει στο ευρωψηφοδέλτιο τον Λάκη Λαζόπουλο: για να μαζέψει καμιά ψήφο.

Κανείς δεν καταλαβαίνει όμως τι θα κάνει ο Λαζόπουλος αν εκλεγεί στην Ευρωβουλή. Θα τους λέει καλαμπούρια με γριές;

Προφανώς το δεύτερο δεν έχει απασχολήσει ένα κόμμα αφοσιωμένο σε έναν και μοναδικό σκοπό: να βγει πρώτο στις ευρωεκλογές. Μετά βλέπουμε…

Για να το πετύχει μαζεύει ό,τι κάτσει. Από διασκεδαστές, ακτιβιστές και αριβίστες ως παραπλανημένους «κηπουρούς» του Παπανδρέου. «Δέκα Μικροί Μήτσοι –Η επιστροφή».

Αν ο Λαζόπουλος βάλει τελικά υποψηφιότητα, θα συναντήσει μεταξύ άλλων στο ίδιο ψηφοδέλτιο και έναν δημοσιογράφο της «Αυγής».

Τον ίδιο που έγραφε στις 16 Απριλίου: «Ο ΣΥΡΙΖΑ και κατ’ επέκταση η δημοκρατική προοπτική έχουν έναν μεγάλο αντίπαλο».

Ποιον; Οχι τη ΝΔ, την Ελιά, το ΚΚΕ ή κάποιο άλλο κόμμα αλλά «την άγνοια, την αποχή, την αποστράτευση».

Με άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα κόμμα σαν τα άλλα που δίνει τον πολιτικό του αγώνα. Είναι η «δημοκρατική προοπτική» αυτοπροσώπως –και όσοι δεν το αντιλαμβάνονται ανήκουν στην «ακροδεξιά σέχτα» που μας κυβερνά…

Γι’ αυτό μόνο από άγνοια ή αυτοκτονικό ιδεασμό δικαιολογείται κανείς να μην ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές!..

Τώρα γιατί η δημοκρατική προοπτική του τόπου περνάει υποχρεωτικά από το «Αλ Τσαντίρι» μόνο όσοι ακούνε «φωνές» στο ξύπνιο τους μπορούν να το εξηγήσουν.

Υποθέτω ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι ανάμεσα σε κρίση μεγαλείου και σε θεία έμπνευση.

Θα αναρωτηθείτε ίσως: Και τι σχέση έχουν αυτά τα παπατζιλίκια με την Αριστερά;

Ε, λοιπόν, καμία!..

Εξ όσων γνωρίζω, η τελευταία που άκουσε «φωνές» να σώσει τη χώρα και έσπευσε είναι η Ιωάννα της Λωρραίνης που έγινε μεν αγία αλλά ουδέποτε το έπαιξε Ρόζα Λούξεμπουργκ.

Ως εκ τούτου το μόνο που ακούγεται πραγματικά «αριστερό» σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι η φωνή του Λαφαζάνη όταν θέλει να βγάλει τη χώρα από το ευρώ.

Διότι τι λέει επί της ουσίας ο Λαφαζάνης;

Οτι τίποτα «αριστερό» (κατά τη «ριζοσπαστική» λογική της Αριστεράς που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ) δεν μπορεί να ευδοκιμήσει μέσα στο σημερινό πλαίσιο της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Και μεταξύ μας έχει απόλυτο δίκιο!

Ολη η ρητορική περί «ανατροπής στην Ελλάδα» που θα φέρει την «ανατροπή στην Ευρώπη» είναι ανέκδοτο πιο αστείο και από εκείνα του Λαζόπουλου.

Ευλόγως λοιπόν ο Λαφαζάνης επιμένει ότι «αν θέλουμε να είμαστε αυτοί που λέμε ότι είμαστε, εκεί μέσα δεν μας παίρνει».

Και τι του απαντούν; Οχι ότι κάνει λάθος αλλά «πάψε τώρα να κερδίσουμε τις εκλογές».

Το θέμα πονάει ακριβώς επειδή αγγίζει την ουσία.

Και η ουσία είναι πως οι συμπεριφορές, οι διακηρύξεις και η ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ είναι ασύμβατες όχι με τη Μέρκελ αλλά με το ευρωπαϊκό πλαίσιο στο οποίο έχει επιλέξει να κινείται η Ελλάδα.

Είτε λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επίγνωση πως όσα «αριστερά» πρεσβεύει και υπόσχεται δεν μπορούν να γίνουν, άρα κοροϊδεύει την κοινωνία.

Είτε νομίζει ότι θα αλλάξει η Ευρώπη μόλις εμφανιστεί ο Τσίπρας από το Ορος Σινά –αλλά τότε θα πρέπει να ακούσει «φωνές» η Μέρκελ…

Είτε η Ελλάδα πρέπει να τα μαζεύει και να φεύγει από το ευρώ, όπως πιστεύει ο Λαφαζάνης.

Λυπάμαι, αλλά τέταρτη εκδοχή δεν μπορώ να βρω και ούτε βλέπω να υπάρχει.

Οσο για το κόλπο με το δημοψήφισμα, το δοκίμασαν κι άλλοι Μήτσοι αλλά τους πήραν χαμπάρι οι μερκελιστές και ακόμη τους ψάχνουμε.