Οι πραγματικές εξουσίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν είναι αυτές που θα έπρεπε. Ομως οι συμβολικές είναι υπαρκτές. Ο,τι εκεί αποφασίζεται, ή έστω υποστηρίζεται, παραπέμπει όλο και περισσότερο στην ελπίδα ότι η Ευρώπη, κάποτε, μπορεί να υπάρξει.
Ωστόσο, εδώ και αρκετό καιρό, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απειλείται από μια σύνθεση με την οποία η δημοκρατική προοπτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα τεθεί σε αφόρητη νεοφασιστική αμφισβήτηση. Αγγλικοί αντιευρωπαϊσμοί, ολλανδικοί φυλετισμοί, ιταλικοί διαχωρισμοί, γαλλικοί εθνοτισμοί και άλλες περιφερειακές ξενοφοβίες (ανάμεσα στις οποίες και η ημέτερη ψυχοπαθολογική εκδοχή) ετοιμάζονται να υψώσουν κοινή μονόχρωμη σημαία. Και πίσω από αυτήν να διεκδικήσουν το «άμεμπτο» και το «αμόλυντο», υποβάλλοντας σε συμβολική απονομιμοποίηση την ποικιλία της ζωής. Γιατί πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που, από ιστορική αμορφωσιά και αντιουμανιστική παιδεία και συνακόλουθη προαίρεση, είναι έτοιμοι να πιστέψουν πως η ευτυχία τους βρίσκεται στην απόρριψη του «Αλλου».
Πλησιάζουν οι ευρωπαϊκές εκλογές. Και αλίμονο αν δεν τεθεί στο κέντρο των επιλογών –ανάμεσα βέβαια και σε τόσα άλλα –και το «μεγάλο Οχι» στον ευρωπαϊκό νεοφασισμό. Είναι υπαρκτός. Και απειλεί όλους.
Ο κ. Γιάννης Μεταξάς είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
