Οποια ταινία έχει την ιδέα να παρουσιάσει τον Χρήστο Στέργιογλου να τραγουδά χορεύοντας το «I will survive» της Ντόνα Σάμερ δεν μπορεί παρά να έχει κάποιο ενδιαφέρον και αυτό ακριβώς συμβαίνει με την πρώτη σκηνοθεσία μεγάλου μήκους της Ελίνας Ψύκου.
Στο παράξενο αυτό φιλμ το οποίο δύσκολα κατατάσσεις σε κάποιο είδος, ο Στέργιογλου, εμβληματική προσωπικότητα του νέου κύματος του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου, είναι ο Αντώνης Παρασκευάς, ένας αστέρας της τηλεόρασης με πλούσιο παρελθόν, πνιγηρό παρόν και αβέβαιο μέλλον.
Τα χρόνια έχουν περάσει, το γήρας έχει αφήσει σημάδια σε πρόσωπο και σώμα, η λάμψη σιγά-σιγά ξεθωριάζει. Προφανώς ο Παρασκευάς δεν το αντέχει. Μέχρι ποιο σημείο, αλήθεια, θα μπορούσε να φτάσει για να συντηρήσει τη φήμη του; Ποια είναι τα όριά του; Μήπως μια σκηνοθετημένη εξαφάνιση είναι και αυτή, με τον τρόπο της, μια λύση; Οσο πιο μυστηριώδης άλλωστε η εξαφάνισή του –μια «απαγωγή» ας πούμε, στην οποία συμμετέχει και ο εργοδότης του Παρασκευά –τόσο πιο θριαμβευτική δεν θα ήταν και η επιστροφή του;
Σε όλη την ταινία παρακολουθούμε την ανιαρή αλλά κινηματογραφημένη με ενδιαφέροντα τρόπο καθημερινότητα του Παρασκευά ενώ βρίσκεται απομονωμένος μέσα στο αχανές ξενοδοχείο όπου αποφάσισε να κρυφτεί και που είναι κλειστό για τη σεζόν. Ο φακός της Ψύκου αναζητεί με όρεξη στιγμές του ήρωα και η σκηνοθέτρια έχει αρκετή φαντασία για να στήσει σκηνές που ισορροπούν ανάμεσα στο τραγικό και το γελοίο, φλερτάροντας σεμνά με το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμουελ Μπέκετ.
Βλέπουμε τον Παρασκευά να μιμείται τον καθηγητή μαγειρικής από το DVD και να μαγειρεύει μοριακά μακαρόνια αλλά διαρκώς να αποτυγχάνει. Σκηνές στην άδεια πισίνα, βόλτες στο γκαζόν για να περάσει η ώρα. Ο Παρασκευάς καταμετρά τα φυτά και τα θαλασσινά της περιοχής, κάποια στιγμή θα τον δούμε να ξυρίζει το κεφάλι του.
Παράλληλα, από τις τηλεοράσεις του ξενοδοχείου μαθαίνουμε την ιστορία του. Ναι, ο Αντώνης Παρασκευάς ήταν ο παρουσιαστής του πρωτοχρονιάτικου σόου όταν η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα που δέχθηκε το ευρώ! Ηταν και αυτός ένας από τους σημαιοφόρους της ασυδοσίας αλλά και ένα από τα θύματά της.
Η σταδιακή μεταμόρφωσή του (αν όχι η μετάλλαξή του) σε τέρας ενίοτε αγγίζει τα όρια του τρόμου και αυτό είναι μια προσωπική επιτυχία του Στέργιογλου, ενός ηθοποιού που ό,τι και να κάνει βρίσκεται πάντα πλήρως μέσα στον ρόλο του, πάντα πειθαρχημένος και εδώ κυριολεκτικά σε ένα one man show. Είναι λίγο σαν να βλέπεις έναν Ζακ Τατί στο ξενοδοχείο της «Λάμψης» του Κιούμπρικ σε αυτή την ιδιαίτερη δημιουργία που ηθελημένα ή υποσυνείδητα λειτουργεί ως αλληγορία για τις παγίδες της διασημότητας αλλά και τη ματαιότητά της.

Αίθουσες: ΔΙΑΝΑ ΜΑΡΟΥΣΙ * ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ * ΝΙΡΒΑΝΑ * ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ