Σχεδόν τρία χρόνια μετά τον μεγα-σεισμό των 9 Ρίχτερ και το τσουνάμι που τον ακολούθησε τα οποία κατέστρεψαν τον πυρηνικό σταθμό Νταϊτσί της Φουκουσίμα, οδηγώντας στo χειρότερο πυρηνικό δυστύχημα των τελευταίων 25 χρόνων, οι πόλεις γύρω από το πυρηνικό εργοστάσιο είναι εγκαταλελειμμένες και δεν θυμίζουν σε τίποτα τις πολύβουες κοινότητες που άκμαζαν πριν τον Μάρτιο του 2011.
Οπως καταγράφει σε οδοιποτρικό του που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Guardian ο Βρετανός δημοσιογράφος Σάιμον Τίζνταλ, περίπου 160.000 άνθρωποι που ζούσαν κοντά στο μοιραίο εργοστάσιο αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους αφού η ιαπωνική κυβέρνηση όρισε μία ζώνη υποχρεωτική εκκένωσης σε ακτίνα 20 χιλιομέτρων. Οι 21.000 εξ’ αυτών είναι οι πρώην κάτοικοι της πόλης-φάντασμα Νάμι, περίπου 10 χιλιόμετρα νότια της Φουκουσίμα. Τα μαγαζιά και τα σπίτια είναι άδεια, οι δρόμοι θυμίζουν σκηνικό σε χολιγουντιανή δυστοπική ταινία. Ανάμεσα στα κατεστραμμένα κτίρια και στα αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα, βρίσκονται μερικά ψαροκάικα που κατέληξαν εκεί από την ορμή του φονικού τσουνάμι που σκότωσε περισσότερους από 18.000 ανθρώπους. Είναι κι αυτά άχρηστα, αφού όλες οι παραλίες στη Φουκουσίμα παραμένουν κλειστές από τις 11 Μαρτίου 2011 και η εμπορική αλιεία απαγορεύτηκε εδώ και τρία χρόνια στην ομώνυμη επαρχία.
Η ίδια εκκωφαντική ησυχία απλώνεται πάνω από τους έρημους δρόμους των πόλεων Τομιόκα, Οκούμα και Φουτάμπα, που βρίσκονται στα πέριξ του πυρηνικού σταθμού. Οι κάτοικοι τους ζουν ακόμη σε προσωρινές κατοικίες κι αρκετοί έχουν πλέον αποδεχθεί πως πρέπει να περιμένουν δεκαετίες μέχρις ότου οι κοινότητες να είναι ξανά ασφαλείς από τη ραδιενέργεια.
Οι ξεσπιτωμένοι μπορούν να επισκέπτονται τα σπίτια τους μόνο μία φορά το μήνα με ειδικές άδειες, αλλά δεν επιτρέπεται να διανυκτερεύσουν εντός της ζώνης αποκλεισμού. Κανείς, ωστόσο, δεν γνωρίζει κατά πόσο κάποια στιγμή στο κοντινό ή μακρινό μέλλον, οι 160.000 Ιάπωνες θα πάρουν ξανά άδεια να επιστρέψουν στις εστίες τους.
Οι πιο τυχεροί ήταν οι κάτοικοι της λίγο πιο απομακρυσμένης πόλης Οντάκα: το 53% εξ αυτών επέστρεψε πρόσφατα αφού η ραδιενέργεια δεν ειχε ρίξει το βαρύ της πέπλο πάνω από την πόλη.
Ωστόσο, οι ιαπωνικές Αρχές έχουν πολύ δουλειά μπροστά τους. Ξεκινώντας, μάλιστα από μία καταστροφή: πρέπει να γκρεμιστούν χιλιάδες μολυσμένα από ραδιενέργεια σπίτια, να αντικατασταθούν όλα τα κτίρια, δημόσια και ιδιωτικά, να στρωθεί καινούργια άσφαλτος στους δρόμους και μετά να γίνει αφαλάτωση όλων των παράλιων περιοχών που είχαν καλυφθεί από το θαλασσινό νερό. Το πιο μεγάλο πρόβλημα, ωστόσο, είναι η απολύμανση από τη ραδιενέργεια. Οι επιστήμονες λένε πως για την απολύμανση ενός μόνο σπιτιού – από όσα δεν κρίνονται κατεδαφιστέα -, και του κήπου του απαιτούνται 10-14 ημέρες.
«Το πρόβλημα μας πλέον δεν είναι ο αέρας που αναπνέουμε, αλλά το μολυσμένο έδαφος. Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν πως είναι ασφαλές να ζήσει κάποιος εδώ. Ούτε θεωρούν πως θα μπορούν να βγάλουν τα προς το ζην, αφού όλα τα προϊόντα που θα εμπορεύονται, τα ψαριά, τα λαχανικά και τα φρούτα, θα είναι μολυσμένα», λέει ο Τετσούρου Εγκούτσι, αντιδήμαρχος της Μινιμασόμα, μιας ακόμη πόλης που επλήγη από την πυρηνική καταστροφή.
.