Ωδή στο «Μιστέρο Μπούφο»

Η παράσταση του Θωμά Μοσχόπουλου «Μιστέρο Μπούφο» είναι και εφέτος το απόλυτο sold out, με ουκ ολίγους θεατές κάθε ηλικίας να δέχονται να καθήσουν πάνω σε μαξιλάρια σχεδόν περνώντας τα όρια της σκηνής, αφού όσο πλησιάζει η 5η Ιανουαρίου και το έργο κοντεύει να κατεβεί κανείς δεν διακινδυνεύει να το χάσει. Είδα το έργο του νομπελίστα Ντάριο Φo για δεύτερη φορά στο θέατρο Θησείον και αυτό που εκτίμησα ακόμη περισσότερο είναι το πόσο σημαντικό πράγμα είναι οι παρέες στο σανίδι. Οχι οι κλίκες στο παρασκήνιο αλλά οι συντροφιές επί σκηνής. Αννα Καλαϊτζίδου, Αννα Μάσχα, Αργύρης Ξάφης, Θάνος Τοκάκης, Γιώργος Χρυσοστόμου και Κώστας Μπερικόπουλος συναντώνται ξανά και ξανά, από την ένδοξη εποχή του θεάτρου «Αμόρε» ως σήμερα, και η χημεία μεταξύ τους είναι σχεδόν μεταφυσική. Και κάπως έτσι κάνουν ό,τι πιο δύσκολο υπάρχει στο θέατρο, να ζωντανεύουν αφηγήσεις πυκνές σε νόημα, με τον κάθε ηθοποιό να υποδύεται κατά τη διάρκεια ενός σκετς πάρα πολλά και διαφορετικά πρόσωπα, να μοιάζει παιχνιδάκι. Χωρίς φανταχτερά κοστούμια, χωρίς καθόλου σκηνικά, αυτό το θεατρικό παρεάκι, η ομάδα Επτάρχεια, όπως έχει ονομαστεί, συμπεριλαμβάνοντας και τον ίδιο τον σκηνοθέτη, σε κάνει να γελάς με την καρδιά σου και να συγκινείσαι με την ψυχή σου.