Μπορεί ο Ελληνικός λαός να ζει ένα μεγάλο δράμα τα τελευταία χρόνια, όμως λίγοι γνωρίζουν ένα μεγάλο παρασκήνιο που κρύβεται σε διεθνές επίπεδο σχετικά με την Ελληνική κρίση χρέους. Ουσιαστικά, το χρέος της Ελλάδας δεν είναι το πρόβλημα για την Ευρωζώνη, αφού η οικονομία μας αποτελεί το 2% του ΑΕΠ της. Το ζήτημα έγκειται σε μια παγκόσμια ανατροπή δεδομένων που έχει ως βάση τον πόλεμο μεταξύ των τριών ισχυρών οικονομικών πόλων, δηλαδή της Οικονομίας των Ηνωμένων Πολιτειών με το δολάριο που έχει κλυδωνιστεί τα τελευταία χρόνια, του ισχυρά ανερχόμενου Γουάν και της Κινέζικης Οικονομίας που θυμίζει οικονομικό πυρηνικό αντιδραστήρα με αποτελέσματα πυρηνικής σχάσης και της γηραιάς Ευρώπης που προσπαθεί να ισορροπήσει τα πράγματα στο εσωτερικό της, ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο δέχεται πολλούς κλυδωνισμούς έχοντας ως άλογο την Γερμανία, η οποία λογικά θέλει να ελέγχει και το παιχνίδι.
Παραφράζοντας της φράση «στους δύο τρίτος δεν χώρα…» φαίνεται καθαρά πλέον ότι η παγκόσμια οικονομία θέλει να βγάλει από τη μέση το ισχυρό Ευρώ και να αναμετρηθεί το δολάριο με το γουάν. Άρα, εντέχνως στοχοποιήθηκε η Ελλάδα εντός και εκτός Ευρώπης. Η Ελλάδα είναι μια χώρα με όχι τόσο αρνητικά δεδομένα όσο άλλες και ούτε μπορεί να προκαλέσει μια ανυπολόγιστη καταστροφή. Απλά όλοι γνωρίζουν ότι το πολιτικό της σύστημα είναι ανεπαρκές, η δημόσια διοίκηση ενάντια στην ανάπτυξη με τον τρόπο της και οι πολίτες της πιο αυθόρμητοι και παρορμητικοί, ώστε όταν χρειαστεί να κάνουν ανατροπές, είτε σε πολιτικό, είτε σε κοινωνικό επίπεδο.
Γι’ αυτό και οι ισχυροί της Ευρώπης δείχνουν την Ελλάδα ως τον αποδιοπομπαίο τράγο. Μ’ αυτό τον τρόπο περνάνε ανώδυνα τα μέτρα και στις χώρες τους, πείθοντας τους πολίτες να προχωρήσουν στα σκληρά μέτρα, αλλιώς τους περιμένει κάτι ανάλογο με την Ελλάδα. Ουσιαστικά, είμαστε το πειραματόζωο της Ευρώπης, μια χώρα που θεωρούν ότι μόνο φυσικό πλούτο έχει να δώσει και τίποτα άλλο.
Όλα αυτά πηγάζουν από την έλλειψη πολιτικής και σωστών πολιτικών που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι μια Υπουργική θέση και τίποτα άλλο. Αν η χώρα είχε υγιή πολιτική ζωή τα τελευταία 30 χρόνια τίποτα από τα σημερινά δεν θα συνέβαινε. Το κράτος θα ήταν θωρακισμένο στις δυσκολίες και κανείς δεν θα απαιτούσε να μας επιβάλλει οικονομικό επίτροπο.
Σήμερα, όσο και αν μας κακοφαίνεται, μπορεί ο αλλοδαπός επίτροπος να μην υπάρχει αλλά η παρέμβαση είναι υπαρκτή και σε εμφανές και σε παρασκηνιακό επίπεδο. Και μέχρι να ξεκαθαρίσει η παγκόσμια κατάσταση η Ελλάδα θα είναι έρμαιο της κρίσης.
