Την ίδια στιγμή που η παγκόσμια πολιτικο-οικονομική ελίτ ανακάλυπτε το κλιματικό έγκλημα αλλά και την πολυσυλλεκτικότητα της νέας «εξίσωσης ισχύος» στο Νταβός, στο μακρινό Ναϊρόμπι της Κένυας χιλιάδες οπαδοί της «εναλλακτικής παγκοσμιοποίησης», συνδικαλιστές και μέλη οργανώσεων και κινημάτων συγκεντρώθηκαν από τις 20 Ιανουαρίου για το καθιερωμένο ετήσιο ραντεβού τους, που παραδοσιακά προηγείται κατά λίγες ημέρες του Οικονομικού Φόρουμ της Ελβετίας, του οποίου αποτελεί άλλωστε το «αντίπαλον δέος».
Είναι η πρώτη φορά που το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ πραγματοποιείται στην πολύπαθη Αφρική, μετά τα «ταξίδια» του σε Λατινική Αμερική και Ινδία: πέρα από το εντυπωσιακό μωσαϊκό ανθρώπων και οργανώσεων, που άλλωστε χαρακτηρίζει όλες τις συνεδριάσεις του, τη φορά αυτή η Μαύρη Ηπειρος είχε την τιμητική της αφού σε πολλά στρογγυλά τραπέζια του Φόρουμ την παράσταση έκλεψαν απλοί αγρότες από τις πιο φτωχές χώρες του πλανήτη, από τους οποίους σίγουρα πολλά θα είχαν να διδαχθούν οι μεγαλοσχήμονες του Νταβός.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν οι ομιλίες μιας ομάδας αγροτών από την Αιθιοπία, μια χώρα όπου το 85% του πληθυσμού (πάνω από 75 εκατομμύρια άτομα) εξαρτώνται από την καλλιέργεια της γης για την εξασφάλιση της διατροφής τους, οι οποίοι με απλά λόγια ανέλυσαν την απογοήτευσή τους από την «πράσινη επανάσταση» που τους επιβλήθηκε: πολλοί φτωχοί Αιθίοπες, όπως άλλωστε και αγρότες από όλον τον κόσμο, πείστηκαν να υιοθετήσουν τη σύγχρονη αγροτική παραγωγή στο όνομα της αντιμετώπισης της πείνας – δηλαδή, να χρησιμοποιήσουν γενετικά τροποποιημένους σπόρους, ζιζανιοκτόνα και χημικά λιπάσματα -, αλλά γρήγορα απογοητεύθηκαν αφού, όπως είπαν, σταδιακά η παραγωγή και η γονιμότητα του εδάφους επιδεινώνονταν. Πολλοί έσπευσαν λοιπόν να επιστρέψουν άρον άρον στην παραδοσιακή γεωργία με τη χρήση «φυσικών» σπόρων, ενώ, όπως είπαν οι αγρότες που συνεχίζουν να δουλεύουν τον μοντέρνο τύπο γεωργίας, δεν ζουν το ίδιο καλά, αφού είναι καταχρεωμένοι στις ξένες εταιρείες για την αγορά των μεταλλαγμένων σπόρων και των χημικών.
Οι αφρικανοί καλλιεργητές κατηγορούν τις πολυεθνικές ότι θέλουν να τους επιβάλουν τη γενετικά μεταλλαγμένη φύρα τους προκειμένου να τους υποχρεώσουν να δανείζονται κάθε χρόνο χρήματα για να αγοράζουν τους σπόρους τους. Η συζήτηση έγινε στο Ναϊρόμπι τη στιγμή που δύο από τα μεγαλύτερα ιδρύματα του πλανήτη, το Ιδρυμα Ροκφέλερ και το Ιδρυμα του Μπιλ Γκέιτς, ανακοίνωσαν τη χρηματοδότηση της «Συμμαχίας για μια Πράσινη Επανάσταση στην Αφρική» υποστηρίζοντας ότι αυτού του τύπου η καλλιέργεια μεταλλαγμένων είναι η μόνη λύση για τα εκατομμύρια των Αφρικανών (πάνω από το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού) που υποφέρουν από την ασιτία! Ο Μπιλ Γκέιτς, βέβαια, ήταν στο Νταβός, και όχι στο Ναϊρόμπι, όπου η Πράσινη Επανάστασή του δεν έγινε δεκτή με ενθουσιασμό. «Αν οι πολυεθνικές θέλουν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της πείνας στην Αιθιοπία, καλά θα κάνουν να επικεντρώσουν τις προσπάθειές τους στο πρόβλημα της άρδευσης» τόνισε χαρακτηριστικά ο επικεφαλής της αιθιοπικής αντιπροσωπείας αγροτών Γκαργκάρα, ο οποίος κατά δήλωσή του μεγαλώνει – με… οργανικά τρόφιμα και παρά την ακραία φτώχεια του – 17 παιδιά!
Τελικά, στο φόρουμ του Ναϊρόμπι έλαβαν μέρος περισσότεροι από 50.000 άνθρωποι, σύμφωνα με ανακοίνωση της τοπικής διοργανώτριας επιτροπής. Οχι ότι δεν υπήρξαν βέβαια και… καπιταλιστικά παρατράγουδα: για την είσοδο στον κεντρικό χώρο οι Κενυάτες χρεώνονταν 60 λεπτά του ευρώ και οι ξένοι προσκεκλημένοι 6 ευρώ. Μάλιστα μια ομάδα ντόπιων διαδηλωτών πραγματοποίησε σύντομη διαμαρτυρία έξω από το Διεθνές Αθλητικό Κέντρο Κασαράμι του Ναϊρόμπι, όπου διεξάγεται το 7ο Κοινωνικό Φόρουμ, ζητώντας να γίνει πραγματικά «κοινωνικό» το φόρουμ και να μην πληρώνουν εισιτήριο οι κάτοικοι των κενυατικών παραγκουπόλεων.
Το κυρίαρχο σύνθημα ήταν για μία ακόμη φορά «Ενας άλλος κόσμος είναι εφικτός», ενώ μεταξύ των θεμάτων που συζητήθηκαν είναι η (μη) αντιμετώπιση του AIDS, το χρέος του Τρίτου Κόσμου, οι συμφωνίες για απελευθέρωση του εμπορίου, οι ιδιωτικοποιήσεις, η λαθρομετανάστευση, το περιβάλλον κτλ. Ολοι οι συμμετέχοντες θα θυμούνται πάντως σίγουρα την «Εσταυρωμένη Αφρική», το μπρούντζινο άγαλμα μιας νεαρής, σκελετωμένης αφρικανής εγκύου που δέσποζε έξω από το στάδιο του Ναϊρόμπι και έλεγε περισσότερα από ό,τι όλοι οι ομιλητές του Νταβός μαζί.
