ΒΕΡΟΛΙΝΟ, ΙΟΥΛΙΟΣ.
Οι επιτροπές δεν έχουν καλή φήμη στη Γερμανία. «Η παραπομπή ενός θέματος σε επιτροπή σημαίνει το θάψιμό του» επισημαίνει ο κοινωνιολόγος Ερβιν Σόιχ. Αυτό είχε συμβεί πρόσφατα και με το θέμα της ανεργίας. «Η κυβέρνηση των σοσιαλδημοκρατών – πρασίνων είχε διορίσει τα τέσσερα τελευταία χρόνια 52 επιτροπές για να κάνουν προτάσεις για την καταπολέμησή της, χωρίς να υλοποιήσει καμία από αυτές» υπενθύμιζε τις προάλλες ο υποψήφιος των χριστιανοδημοκρατών για την καγκελαρία Εντμουντ Στόιμπερ.
Μόνο που η 53η αποτελεί τη φαεινή εξαίρεση από τον κανόνα. Ο καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ δείχνει αποφασισμένος να προωθήσει αμέσως τις προτάσεις της Επιτροπής Χαρτς και μάλιστα προτού αυτές καλά καλά διατυπωθούν. «Υπάρχουν μόνο ορισμένες πρώτες σκέψεις, όχι τελικές διατυπώσεις» διευκρίνιζε μέλος της επιτροπής. Ο κ. Σρέντερ όμως δεν μπορεί προφανώς να περιμένει. «Το βασικό είναι ο στόχος των προτάσεων» τονίζει. «Σε λεπτομέρειες μπορούμε να μπούμε αργότερα».
Ο «στόχος» είναι η μείωση του αριθμού των ανέργων από 3,9 εκατομμύρια σήμερα σε 2 εκατομμύρια εντός τριετίας. Η μείωση επιδιώκεται να επιτευχθεί με την ταυτόχρονη ενεργοποίηση τριών στοιχείων: πρώτον, με την εξάπλωση του συστήματος της προσωρινής εργασίας· δεύτερον, με την αύξηση της πίεσης στους ανέργους να αποδεχθούν και μη αρεστές σε αυτούς θέσεις εργασίας· και, τρίτον, με την ενίσχυση των ελεύθερων επαγγελμάτων.
Η «καρδιά» των προτάσεων, σύμφωνα με τον πρόεδρο της επιτροπής Πέτερ Χαρτς, είναι η σύσταση «πρακτορείων εργασίας» που θα υπαχθούν στα ήδη υπάρχοντα 6.000 γραφεία ευρέσεως εργασίας. Τα πρακτορεία αυτά θα προσλάβουν στη συνέχεια ως «υπαλλήλους» μέρος των ανέργων τους οποίους θα μπορούν να «ενοικιάζουν» κατόπιν σε επιχειρηματίες με το σύστημα της «προσωρινής εργασίας». Ο αριθμός των ανέργων που θα υπαλληλοποιηθούν και θα εξαφανισθούν έτσι αυτόματα από τις στατιστικές, ανεξάρτητα από το αν θα βρουν κάποτε πραγματική απασχόληση, υπολογίζεται σε 650.000. Ενα δεύτερο μέτρο είναι η δημιουργία «εταιρειών ενός προσώπου», των λεγομένων Εγώ AG, που θα πληρώνουν μίνιμουμ φόρο ύψους 10% εφόσον το σχετικό εισόδημά τους δεν θα ξεπερνά ετησίως τα 15.000 ευρώ. Ενα τρίτο μέτρο, τέλος, είναι το λεγόμενο «σύστημα μπριτζ»: οι εργαζόμενοι που έχουν φθάσει στο 55ο έτος της ηλικίας τους θα μπορούν να παίρνουν μειωμένο επίδομα ανεργίας ώσπου να βγουν στη σύνταξη εφόσον αποδεχθούν τον όρο ότι δεν πρόκειται να ξαναπιάσουν ως τότε δουλειά.
Με τις προτάσεις αυτές δεν συμφωνούν όλοι. Εκτός από τον κ. Στόιμπερ, ο οποίος μιλάει για «μεγάλη μπλόφα», επισημαίνοντας ότι από οικονομική άποψη είναι των αδυνάτων αδύνατον να μειωθεί η ανεργία κατά το ήμισυ μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, εκφράζουν αντιρρήσεις και τα συνδικάτα. «Η πρόταση της επιτροπής, να κατεβεί το επίδομα ανεργίας στο ύψος του επιδόματος κοινωνικής πρόνοιας, είναι αστεία» δηλώνει ο πρόεδρος του πανίσχυρου συνδικάτου βιομηχανίας μετάλλου IG Metall Κλάους Ζβίκελ. «Οι προτάσεις έχουν μικρή αξία επειδή αποβλέπουν απλώς στο καλύτερο πλασάρισμα των ανέργων, όχι όμως στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας» συμπληρώνει ο διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικής Ερευνας IWF Μάνφρεντ Πολ.
Για τον κ. Σρέντερ ωστόσο οι «προτάσεις Χαρτς» αποτελούν το «μάννα εξ ουρανού». «Ηταν η τελευταία και τυχερή ευκαιρία για τον Σρέντερ να πάρει ξανά την πρωτοβουλία των κινήσεων εν όψει των εκλογών του Σεπτεμβρίου» παρατηρεί ένας πολιτικός αναλυτής. Και όντως η παντελής έλλειψη νέων ιδεών και ρεαλιστικών οραμάτων στην προεκλογική εκστρατεία των σοσιαλδημοκρατών είχε αντίκτυπο και στις δημοσκοπήσεις, οι οποίες έδιναν διαφορά ως και 8 ποσοστιαίες μονάδες υπέρ των χριστιανοδημοκρατών.
Ωστόσο, ύστερα από τη «διαρροή» των προτάσεων, προ δύο εβδομάδων, το κλίμα άλλαξε εντελώς: η διαφορά μεταξύ των κομμάτων μειώθηκε ήδη στις τρεις μονάδες. Οι χριστιανοδημοκράτες κάνουν εμφανώς ό,τι μπορούν για να την εξαλείψουν πλήρως, είτε απορρίπτοντας συλλήβδην το «πακέτο» των συνολικά 13 προτάσεων είτε καβγαδίζοντας δημοσίως μεταξύ τους για το ποια από αυτές είναι υλοποιήσιμη και ποια όχι.
