ΑΝ ΕΧΕΤΕ ακούσει τη φράση «μόνο αν έχεις… άντερα και ψυχή παίζεις μπάλα» καταλαβαίνετε ότι σε γήπεδο που κυλάει τόπι θέση οι λιγόψυχοι δεν έχουν. Ανέκαθεν το ποδόσφαιρο θεωρούνταν ανδρικό άθλημα. Υπάρχουν όμως και κάποιοι ποδοσφαιριστές που αναλαμβάνουν τον ρόλο του «κακού» με στόχο την ανύψωση του ηθικού των συμπαικτών τους και την εξόντωση του αντιπάλου. Και όταν τα τσιμπήματα και οι βρισιές δεν πιάνουν τόπο, αρχίζουν να επιδεικνύουν τις ικανότητές τους στις… πολεμικές τέχνες.
Το περασμένο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής έδωσε τη δυνατότητα να αναδειχθούν νέα «ταλέντα» και να ξανάρθουν στη μνήμη κάποια παραδοσιακά «τσεκούρια» ή «κλαδευτήρια», που όσο περνάει ο καιρός γίνονται καλύτερα, σαν το παλιό κρασί, ή πιο κοφτερά, σαν ιαπωνικές κατάνα. Ο καθένας όμως από τους «σκληρούς» έχει τη δική του τεχνική. Ενα μικρό μενού από τις σπεσιαλιτέ των «κακών παιδιών» του ελληνικού ποδοσφαίρου σάς παρουσιάζουμε ακολούθως.
Αγγελος Μπασινάς: Ο αμυντικός του «τριφυλλιού» μάλλον από την απελπισία του καταφεύγει στα φάουλ που κάνει. Η έλλειψη ταχύτητας τον αδικεί και ίσως έχει την ικανότητα να κάνει τα πιο εμφανή φάουλ. Δεν ξέρει και να βαράει ο δύσμοιρος και το βλέμμα του μετά την αποβολή που εισπράττει ενίοτε προκαλεί συναισθήματα συμπάθειας.
Αλέξης Αλεξούδης: Αν ο άρχων του αγώνα δεν τον κοιτάζει, είναι το καλύτερο παιδί του Παναθηναϊκού. Το πολύ πολύ να ρίξει καμιά τσιμπιά. Η καλύτερή του όμως είναι υπό το βλέμμα του διαιτητή που προσπαθεί να ανακαλύψει νέους τρόπους για αντικανονικό παιχνίδι. Αδυναμία στο τράβηγμα της φανέλας ακόμη και αν κατά την εξέλιξη της φάσης η μπάλα δεν έρχεται πάνω του.
Γιώργος Ανατολάκης: Βαριεστημένο τρέξιμο ο αμυντικός του Ολυμπιακού και βαράει χαμηλά, με προτίμηση τους αστράγαλους του επιθετικού. Αναζητεί τον Παπανδρέου για να τον περιποιηθεί, που του έχει και ιδιαίτερη αδυναμία; Ο Ζιντάν θα τον θυμάται μια ζωή και αν τον ξανασυναντήσει στο γήπεδο θα το σκεφτεί για να ξαναπάει προς τα πάνω του. Πάντως εφέτος έκανε το καλύτερό του πρωτάθλημα και οι κλωτσιές του έπιασαν τόπο.
Βάιος Καραγιάννης: Εχει για σπεσιαλιτέ του το ψαλίδι και σηκώνεται ως και στο ενάμισι μέτρο για να βαρέσει τον επιτιθέμενο. Δεν διστάζει να χτυπήσει από πίσω ο αμυντικός της ΑΕΚ και αν πετύχει τον επιθετικό, του έχει εξασφαλίσει έξι μήνες περίθαλψη στο Ιατρικό Κέντρο. Τα έξοδα όλα πληρωμένα και τα λουλούδια περιμένουν στο βάζο μαζί με ευχετήρια κάρτα. Δεν αγωνίζεται όμως συχνά και τα νέα κλαδευτήρια δεν μαθαίνουν τρόπους για άμυνα με εγγύηση.
Γιώργος Κολτσίδας: Σκληρό βλέμμα έχει ο αμυντικός του Αρη και μεγάλη γκάμα από γκριμάτσες με σκοπό τον εκφοβισμό του αντιπάλου. Ψηλός, τεντώνει τον πόδι του σαν γυμνάστρια της ρυθμικής και είναι ικανός να «ξυρίσει» κόντρα τον επιθετικό χωρίς αφρό.
Δημήτρης Μπουγάς: Ορίτζιναλ ψυχωτικός παίκτης είναι ο αμυντικός χαφ του Πανιωνίου. Με στυλ βαρυποινίτη έχει για σπεσιαλιτέ του το ψαλίδι και χτυπάει χαμηλά στη γωνία του κόρνερ. Ψάχνει για το θύμα του εναγωνίως στις γωνίες, με κατάληξη του αντιπάλου στο σημαιάκι του κόρνερ ή στις διαφημιστικές πινακίδες. Αλλη σπεσιαλιτέ του το κλάδεμα από πίσω, γιατί απλώς δεν προλαβαίνει τον αντίπαλο, και πάρ’ τον κάτω.
Μαρτίν Ροντρίγκεζ: Με τη χαίτη μηχανόβιου που καβαλάει Χάρλεϊ ο χαφ του Ιωνικού επιτίθεται στους αντιπάλους με βλέμμα που γυαλίζει. Βαράει σαν επαναληπτική καραμπίνα και όπως αρμόζει στα καλά κλαδευτήρια της Νότιας Αμερικής στέκεται όρθιος όταν χτυπάει. Σέρνεται στο χορτάρι μόνο αν έχει αποφασίσει οριστικά ότι δεν γουστάρει τον επιτιθέμενο και τον προορίζει για το νοσοκομείο.
Τριαντάφυλλος Μαχαιρίδης: Κλαδευτήρι που προτιμά την ευθεία δράση. Ο χαφ του ΠΑΟΚ παίρνει φόρα και πέφτει πάνω στον επιτιθέμενο λες και είναι συγκρουόμενο αυτοκινητάκι του λούνα παρκ. Οι ζημιές συνήθως είναι λίγες, γιατί τα προστατευτικά κάνουν τη δουλειά τους. Μαθημένος όμως στην κατά μέτωπο επίθεση, σπάνια αστοχεί.
Ιεροκλής Στολτίδης: Ιδιο στυλ με τον Μαχαιρίδη ο κόφτης του Ηρακλή αλλά πιο βαρύ άρμα μάχης. Ειδικά όταν έχει βάψει το μαλλί ξανθό θυμίζει Ινδιάνο που επιτίθεται με μοναδικό σημάδι το σκαλπ του αντιπάλου. Αν ήταν πιο γρήγορος, ίσως και να μη βάραγε, αλλά το κάνει για να επιβιώνει. Η μετεγγραφή του σε μια μεγάλη ομάδα μπορεί να του δώσει άφεση αμαρτιών. Ειδάλλως θα αρχίσει να χάνει πιο συχνά παιχνίδια, γιατί κάθε χρόνο γίνεται και πιο αργός.
Ηλίας Χουζούρης: «Σκαλώνει» εύκολα ο αμυντικός της Προοδευτικής, γιατί προτιμά να είναι μόνιμα τσαντισμένος. Μπαίνει πρώτος χωρίς φόβο στον τσαμπουκά και τη φυλάει σε όποιον τον ενοχλήσει στη συνέχεια του αγώνα. Μόλις τον πετύχει, το μάτι του λάμπει από ευχαρίστηση, γιατί επιθυμεί διακαώς να κάνει τη ζημιά στον… προστατευόμενό του.
Αντώνης Δαμίγος: Το στυλ του μπακ του Απόλλωνα είναι με ξυρισμένο κεφάλι και μουσάκι ζωγράφου μυτερό και διαβολικό. Είναι… σάικο τύπος με γουρλωμένα μάτια και όταν θυμώσει δεν κρατιέται. Φαίνεται από μακριά όταν κατευθύνεται στον στίβο της μάχης και επιτίθεται με ό,τι μπορεί. Τα χέρια του, τα πόδια του, το κεφάλι του τα χρησιμοποιεί χωρίς φόβο.
Δημήτρης Ρούσος: Αγαρμπο κλαδευτήρι με καλές συστάσεις από τότε που έπαιζε στον Απόλλωνα. Ούτε ο Παθιακάκης δεν τον γούσταρε, που έχει και μια αδυναμία στα κλαδευτήρια. Ο ποδοσφαιριστής της Ελευσίνας μεγάλωσε και μυαλό δεν έχει βάλει ακόμη και μάλλον έτσι θα κρεμάσει τα παπούτσια του. Το αγγελικό του πρόσωπο δεν ταιριάζει διόλου με το αγωνιστικό.
Γιώργος Αμανατίδης: Η τριπλή κλωτσιά στον Λυπερόπουλο στον τελικό του Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό είναι ένα μάθημα στον αμυντικό για να σκοτώνει τον αντίπαλο και να παίρνει την άγουσα προς τα αποδυτήρια. Ο αμυντικός του Ολυμπιακού έχει μακριά πόδια, είναι γρήγορος και αν έχει αποφασίσει να τη δώσει την κλωτσιά βαράει και στο τραυματισμένο πόδι. Δεν είναι κακό παιδί αλλά η λιγοστή μπάλα που ξέρει τον αναγκάζει να καταφεύγει ενίοτε σε κινήσεις «καράτε».
Βαγγέλης Τόγιας: Στην Προοδευτική είχε την τεχνική να παίρνει φόρα και να κολλάει στα κάγκελα τον αντίπαλο. Στον Πανηλειακό έχει το κλασικό αντικανονικό μαρκάρισμα του ακραίου, με προτίμηση να βαράει χαμηλά. Εκοψε για έξι μήνες την μπάλα στον Κατσαβό, ο οποίος όποτε τον θυμάμαι αισθάνεται ένα τσίμπημα στο δεξί του γόνατο.
