Αγαπητέ Κύριε,
Θα θυμόσαστε ίσως ότι σας είχα ενημερώσει εγκαίρως. Είχα επισημάνει ότι το κυριότερο όπλο των πολιτικών αντιπάλων του κ. Σημίτη κατά την προεκλογική περίοδο ήταν ότι προκήρυξε πρόωρες εκλογές, ώστε μετά, με άνεση χρόνου (τετραετία), να μπορέσει ανενόχλητος να εφαρμόσει με περισσότερη συνέπεια και σταθερότητα μια σκληρή οικονομική πολιτική, όπως επιβάλλει η δυσκολία καταρτίσεως προϋπολογισμού το 1997, ώστε να καλυφθούν τα ελλείμματα αλλά και οι όροι του προγράμματος σύγκλισης προς τους όρους της Συνθήκης του Μάαστριχτ.
Ολα τα μικρά κόμματα της αντιπολίτευσης και κυρίως εκείνα της ευρύτερης Αριστεράς, αλλά και η ατυχήσασα Πολιτική Ανοιξη του κ. Σαμαρά, αυτό το επιχείρημα επικαλούνταν για να πείσουν τον ελληνικό λαό να καταψηφίσει το ΠαΣοΚ και να μην του δώσει τη δυνατότητα να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Ομως οι έλληνες ψηφοφόροι, μολονότι πλήρως ενημερωθέντες, υπερψήφισαν και το ΠαΣοΚ και το Πρόγραμμα Σύγκλισης. Αρα, αγνόησαν την αριστερή κινδυνολογία και τις αριστερές πολιτικές παροχών από άδεια ταμεία.
Κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι αγνοούσε τι ψηφίζει, ούτε ότι απορρίπτει τις σκληρές υποχρεώσεις που έχει επωμισθεί η κυβέρνηση για να εξυγιάνει την οικονομία, να την κάνει περισσότερο ανταγωνιστική, και με παροχή των αναγκαίων κινήτρων να δημιουργήσει ενδιαφέρον στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, ώστε να επενδύσει χρήματα σε παραγωγικές επιχειρηματικές μονάδες. Αφού μόνες αυτές μπορούν να φέρουν την ποθητή σταθερή οικονομική ανάπτυξη και την αύξηση των θέσεων απασχόλησης, που θα πολεμήσει τον χειρότερο εχθρό της κοινωνίας μας, την ανεργία.
Είναι αλήθεια ότι προεκλογικά οι οικονομικοί υπουργοί του ΠαΣοΚ (αλλά όχι ο κ. Αλέκος Παπαδόπουλος) διαβεβαίωναν ότι δεν υφίσταται πρόβλημα καταρτίσεως του προϋπολογισμού 1997, ότι δεν θα επιβληθούν νέοι φόροι και ότι οι μισθοί θα αυξάνονται κατά τι πάνω από τον πληθωρισμό, ώστε να βελτιώνεται η αγοραστική δύναμη των μισθοσυντήρητων. Ομως όλα αυτά λέγονταν δειλά δειλά και διόλου πειστικά και ουδεμία απάντηση δινόταν στον κ. Σαμαρά, στην κ. Παπαρήγα ή στον κ. Τσοβόλα, που προειδοποιούσαν με πολλή σαφήνεια και κατηγορηματικότητα ότι και μετά τις εκλογές θα συνεχισθεί η λιτότητα, και μάλιστα πολύ σκληρότερη από μέχρι τώρα.
Ο ελληνικός λαός, που δεν περιορίζεται να διαβάζει τις κατά κανόνα παραπλανητικού περιεχομένου κομματικές τοποθετήσεις και υποσχέσεις, παρακολουθεί και εφημερίδες και άλλα μέσα ενημέρωσης. Ετσι έχει πια κατανοήσει πολύ καλά ότι η πολιτική καταπολέμησης των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού, περιορισμού του ασύνετου δανεισμού, του συνεπακόλουθου πληθωρισμού και της αναβάθμισης της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της εθνικής οικονομίας είναι δυστυχώς μονόδρομος. Και αυτό ακολουθείται σήμερα σε Δύση και Ανατολή, από συντηρητικές και αριστερές κυβερνήσεις, ακόμη και από τις εναπομείνασες χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Ακόμη και από την αριστερή κυβέρνηση της Ιταλίας, η οποία με τόσο ενθουσιασμό χαιρετίστηκε εδώ στην Ελλάδα από τον Συνασπισμό και την αριστερή πτέρυγα του ΠαΣοΚ. Και αν δεν είναι ανόητος ή ανεύθυνος ο κ. Σημίτης και οι συνεργάτες του, αυτή την πολιτική οφείλουν να συνεχίσουν, και μάλιστα με περισσότερη συνέπεια και αυστηρότητα (διότι, δυστυχώς, κατά τους τελευταίους 2-3 μήνες ο Πρωθυπουργός υπέκυψε στις κομματικές πιέσεις και στους εκβιασμούς κάποιων ισχυρών συντεχνιών και προέβη σε σημαντικές παροχές).
Βεβαίως πρέπει να ανταποκριθεί στις υποσχέσεις του για ευαισθησία έναντι των σημαντικών αριθμητικά νησίδων του πληθυσμού που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης χωρίς δυνατότητα εξεύρεσης συμπληρωματικών πόρων (κυρίως των συνταξιούχων και των οριακά μισθοδοτούμενων και προ παντός των ανέργων). Και επίσης θα πρέπει να προσέξει περισσότερο τα επιμόνως αναξιόπιστα εθνικά συστήματα υγείας και παιδείας. Ομως η πίτα είναι δεδομένη και η αύξηση του εθνικού εισοδήματος πολύ μικρή, ώστε να μπορούν να εξευρεθούν όλοι οι αναγκαίοι πρόσθετοι πόροι. Συνεπώς δεν μπορεί πια να καθυστερήσει άλλο η ασταμάτητα αναγγελλομένη περικοπή περιττών δαπανών, που συνιστούν ασύνετη και προκλητική σπατάλη σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Ηδη ο νέος υπερυπουργός του οικονομικού τομέα κ. Ι. Παπαντωνίου, όχι μόνο δεν εμφανίζεται πια και πολύ χαμογελαστός, αλλά έσπευσε από την πρώτη στιγμή και πολύ καλά έκανε να ανακοινώσει ότι αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες και μελετά μαζί με τους συνεργάτες του την κατάσταση. Και να μην αμφιβάλλετε ότι, χωρίς να φανεί ασυνεπής προς τις προεκλογικές υποσχέσεις της κυβερνήσεως, θα προχωρήσει σε δραστικές περικοπές φορολογικών απαλλαγών, περιττών δαπανών, αλλά και σε αυξήσεις κάποιων φόρων. Και φυσικά και σε αυτό δεν θα δείξει ασυνέπεια, αφού οι συνάδελφοί σας δημοσιογράφοι περιορίζονται με μια επιμονή που φθάνει τα όρια της ηλιθιότητας, να ρωτούν στερεοτύπως: «Θα επιβάλετε νέους φόρους;», διευκολύνοντας την αρνητική απάντηση. Ενώ η σωστή ερώτηση είναι: «Θα αυξήσετε πάλι κάποιους φόρους;». Ετσι όλοι οι υπουργοί με περισσή ανακούφιση διαβεβαιώνουν ότι δεν θα επιβάλουν νέους φόρους, επιφυλασσόμενοι να αυξήσουν τους παλαιούς φόρους. Πράγμα που φυσικά επιτυγχάνουν και με τη μη τιμαριθμοποίηση των φορολογικών κλιμάκων.
Αλλωστε και ο νέος υπερυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης κ. Αλέκος Παπαδόπουλος δεν δίστασε από την πρώτη στιγμή να προειδοποιήσει ότι κάποιοι θα ματώσουν. Και από της θέσεως αυτής δεν μπορεί παρά να υπονοεί ως απειλούμενους κυρίως τους έχοντες σχέση με τον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Και ομολογουμένως θα πρέπει να αναγνωρισθεί ότι η ευφυέστερη και η πιο ελπιδοφόρα τοποθέτηση που έκανε ο κ. Πρωθυπουργός στη νέα του κυβέρνηση είναι του κ. Παπαδόπουλου. Διότι από αυτόν εν πολλοίς εξαρτάται να αποκομίσουμε κάποτε μικρότερο, αποτελεσματικότερο, λιγότερο σπάταλο και οικονομικά ή ηθικά υγιέστερο κράτος. Και είναι γνωστό ότι ο υπουργός αυτός ποτέ δεν χάιδεψε τα αφτιά του λαού και μιλά πάντα τη γλώσσα της ειλικρίνειας. Ακριβώς γι’ αυτό και χαίρει της ευρύτερης εθνικής εμπιστοσύνης ως άριστος κατά κάποιον τρόπο διακομματικός υπουργός. Και οφείλει να τιμήσει αυτή την εμπιστοσύνη με την οποία τον περιβάλλουν όλοι οι Ελληνες, πλην φοροφυγάδων, παραοικονομούντων, παρανομούντων και εκμεταλλευομένων το υστέρημα του ελληνικού λαού. Αν φυσικά θελήσει να ανταποκριθεί στην υπόσχεση της κυβέρνησης Σημίτη για νέο ήθος και εκσυγχρονισμό. ΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΝΕΟΣ και για την αντιγραφή
