Τον σκεφτόμουνα τότε που η αστυνομία πήγαινε από τη μια αποτυχία στην άλλη, όπως στην απαγωγή της Θεσσαλονίκης ή στα «Ζωνιανά ΙΙ», και τον ξαναθυμήθηκα εντονότερα τώρα με τις πυρκαϊές που είναι και αυτές, όπως και η εγκληματικότητα, δική του αρμοδιότητα: τι έχει γίνει ο ναύαρχος Πάνος Χηνοφώτης που προσκλήθηκε να παραιτηθεί από αρχηγός ΓΕΕΘΑ αμέσως μετά την περσινή πύρινη εθνική καταστροφή για να αναμορφώσει αστυνομία και πυροσβεστική; Χρίστηκε βουλευτής Επικρατείας και διορίστηκε κατευθείαν υφυπουργός Δημόσιας Τάξης και έκτοτε ούτε τον βλέπουμε ούτε τον ακούμε. Μπορεί να οφείλεται στο ότι δουλεύει νυχθημερόν για να πετύχει στην αποστολή του, το κακό είναι πως δεν βλέπουμε ούτε αποτελέσματα της δουλειάς του. Δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο μέλος της κυβέρνησης που δεν έχει πετύχει τους στόχους του αλλά ο κ. Χηνοφώτης είχε διαφημιστεί από τη ΝΔ ως « επιτυχημένος αρχηγός ΓΕΕΘΑ που θα προσφέρει και αλλού », κάπως σαν « Γιώργος Ζορμπάς εις το τετράγωνο », ας πούμε. Και το ερώτημα είναι: Δεν τον αφήνει ο επικεφαλής του υπουργείου Προκόπης Παυλόπουλος να προκόψει ή δεν ήταν τόσο επιτυχημένος όσο μας τον παρουσίαζαν; Το δεύτερο είναι σοβαρότερο γιατί για τον στρατό ξοδεύουμε πολλαπλάσια από όσα για την αστυνομία ή την πυροσβεστική, ακούμε συνεχώς επαίνους για αξιόμαχο, επιτυχίες, αποτελεσματικότητα, που δυστυχώς δεν μπορούμε να ελέγξουμε παρά σε ελάχιστες δημόσιες περιπτώσεις «επιτυχιών», όπως αυτή του κ. Χηνοφώτη. Μήπως πρέπει να υπάρξει περισσότερος δημόσιος έλεγχος για την κατάσταση των ενόπλων δυνάμεων;