Το αθάνατο ελληνικό… δαιμόνιο «σκόνταψε» στην κτηματογράφηση και στην απειρία των μελετητών κατά τα πρώτα χρόνια των πιλοτικών προγραμμάτων, με συνέπεια σε Λέσβο, Χίο και Λευκάδα το Κτηματολόγιο να βρίσκεται σε εκκρεμότητα πλέον της μιας 20ετίας. «Οι τρεις περιοχές είχαν περιληφθεί στα πιλοτικά προγράμματα του 1995 και του 1997. Τότε ήμασταν όλοι άπειροι. Και εμείς, αλλά και οι πολίτες» αναφέρει στο «Βήμα» ένας από τους μηχανικούς που συμμετείχε τότε στην κτηματογράφηση της Λέσβου.
Υπήρχαν ωστόσο και οι επιτήδειοι. «Αλλοι είχαν δύο στρέμματα και δήλωναν δέκα. Ετσι βρέθηκαν ορισμένες περιοχές να καλύπτουν άλλο ένα νησί. Αλλοι έφερναν δύο ή και τρία τοπογραφικά, με άλλες τοποθεσίες κάθε φορά και διαφορετικά στρέμματα. Αλλοι δεν είχαν συμβόλαια. Ερχονταν και σου έλεγαν έχω ένα χωράφι κάπου εκεί, αλλά δεν μπορούσαν να το ταυτοποιήσουν. Δεν προέβλεπε και το πρόγραμμα αυτοψίες» τονίζει ο ίδιος, εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους… σκάλωσε τότε η κτηματογράφηση.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
