Πρώτη φορά πρέπει να είδα κινητό τηλέφωνο από κοντά στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Ο θείος μου, ναυτικός στο επάγγελμα και προχωρημένος τύπος, είχε, θυμάμαι, μια εντυπωσιακή «παντόφλα» με χοντρή κεραία, σαν αυτές που ως τότε μόνο στις ταινίες και στα αμερικανικά αστυνομικά σίριαλ είχα δει. Το κρατούσε, μάλλον για μόστρα, στην τσέπη του πουκαμίσου του, που σιγά-σιγά σκιζόταν από το βάρος. Τίποτε βέβαια δεν μπορούσε να με προϊδεάσει για όσα θα ακολουθούσαν. Ούτε τη διορατικότητα είχα ούτε και τη γνώση να φανταστώ ότι αυτή η συσκευή θα γινόταν, μέσα σε λίγα χρόνια, το πρώτο αντικείμενο που θα πιάναμε στα χέρια μας ξυπνώντας και το τελευταίο που θα κοιτούσαμε πριν κλείσουν τα μάτια μας τη νύχτα.
Εξακολουθούμε να τα λέμε τηλέφωνα. Είναι όμως πολύ περισσότερα από αυτό. Οι φωτογραφίες, τα μηνύματά μας, η οικογένεια, οι φίλοι, οι αναμνήσεις και οι σχέσεις μας. Οι σκέψεις και τα μυστικά μας. Εσχάτως και οι τραπεζικές μας συναλλαγές, το πορτοφόλι με τα χρήματα που ξοδεύουμε πια… ανέπαφα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
