Σχεδόν ένας στα τρία είδη μυκήτων περνά στην Κόκκινη Λίστα των απειλούμενων ειδών, μια απώλεια που απειλεί να φέρει αλυσιδωτές αντιδράσεις στα οικοσυστήματα όλου του κόσμου.
Αν και είναι το δεύτερο μεγαλύτερο βασίλειο της ζωής μετά τα ζώα, οι μύκητες παραμένουν οι παραγνωρισμένοι και αφανείς ήρωες των οικοσυστημάτων. Κρυμμένοι στο έδαφος ή μέσα σε ξύλα, αποδομούν και ανακυκλώνουν τη νεκρή οργανική ύλη και σχηματίζουν εκτεταμένα υπόγεια δίκτυα που συμβιώνουν με τις ρίζες των φυτών και τους προσφέρουν νερό και θρεπτικά συστατικά.
Πέρα από τον ρόλο τους στη φύση, αποτελούν επίσης πηγή αντιβιοτικών και φαρμάκων και αξιοποιούνται στη βιομηχανία τροφίμων για τη ζύμωση του ψωμιού και της μπίρας.
Οι μύκητες είναι περισσότερο γνωστοί από τα μανιτάρια, τα καρποφόρα σώματα από τα οποία απελευθερώνονται σπόρια. Το κυρίως σώμα του οργανισμού αναπτύσσεται ως «μυκήλιο», ένα μεγάλο δίκτυο από ίνες που απλώνονται στο χώμα ή μέσα σε οργανικά υλικά. Υπάρχουν επίσης και μονοκύτταρα είδη όπως οι ζυμομύκητες της μαγιάς.
Η αξιολόγηση της Διεθνούς Ενωσης για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN), η πρώτη για τους μύκητες, καλύπτει 1.300 είδη, από τα οποία τα 411 κρίθηκε ότι απειλούνται και περνούν στην Κόκκινη Λίστα του οργανισμού. Από αυτά, τα 279 είδη κινδυνεύουν λόγω της εξάπλωσης των καλλιεργούμενων εκτάσεων και των πόλεων και τα 91 λόγω της ρύπανσης, κυρίως από γεωργικά λιπάσματα.
Ακόμα 198 είδη απειλούνται λόγω της υλοτομίας και της αποψίλωσης, ενώ πάνω από 50 κινδυνεύουν λόγω της κλιματικής αλλαγής που αυξάνει τις δασικές πυρκαγιές και επηρεάζει τις βροχοπτώσεις.
Ακόμα και στα τεχνητά δάση όπου εφαρμόζεται αμειψισπορά, τονίζει η IUCN, το κόψιμο δέντρων μεγάλης ηλικίας δεν αφήνει περιθώριο για ανάκαμψη των μυκήτων.
