Ας ξεκινήσουμε αντιστρόφως. Από εκείνα δηλαδή που δεν θα έχει μάθει κανείς όταν θα έχει ολοκληρώσει την ανάγνωση και των 480 σελίδων της αυτοβιογραφίας του Στέφανου Κασσελάκη, η οποία κυκλοφόρησε την προηγούμενη Πέμπτη 16 Ιανουαρίου από τις εκδόσεις Πεδίο. Δεν θα καταλάβει, ας πούμε, πώς ο επιτυχημένος επιχειρηματίας της Διασποράς, όπως περιγράφει τον εαυτό του, βρέθηκε το καλοκαίρι του 2022 από τις διεθνείς μπίζνες στην ένατη, μη εκλόγιμη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν θα πληροφορηθεί πώς ο πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατίας έλυσε τον αρραβώνα με την επί χρόνια σύντροφό του και αποφάσισε να ανακαλύψει από την αρχή τη σεξουαλική ταυτότητά του. Δεν θα μάθει επίσης ποτέ ποιο ήταν το κυρίως πιάτο στο δείπνο που είχαν στο Σούνιο ο ίδιος και ο σύζυγός του Τάιλερ Μακμπέθ με τον Αλέξη Τσίπρα και τη σύντροφό του Μπέτυ Μπαζιάνα την 25η Αυγούστου 2023 ή αλλιώς τη βραδιά που ο κ. Κασσελάκης δειγμάτισε για πρώτη φορά το θρυλικό πια βίντεο «Είμαι ο Στέφανος και έχω κάτι να σας πω» ζητώντας τη γνώμη του απερχόμενου τότε πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ.

Τι έχει να μας πει;

Γιατί συνεπώς να μπει κανείς στη βάσανο της ανάγνωσης μιας παχυλής αυτοβιογραφίας χωρίς το δέλεαρ των ζουμερών αποκαλύψεων, των de profundis εξομολογήσεων και των σχεδόν σκανδαλιστικών λεπτομερειών; Ειδικά μάλιστα όταν στην εν λόγω συγγραφική εξομολόγηση οι τελευταίες περιορίζονται στην παραδοχή του κ. Κασσελάκη για την περίοδο που ζούσε ως yuppie, όπως λέει, δηλαδή ως young urban professional στη Νέα Υόρκη, κάνοντας περιστασιακή χρήση κοκαΐνης και φτάνοντας στο σημείο της ρήξης με την τότε αρραβωνιαστικιά του, όταν εκείνη έφερε στο σπιτικό τους ένα τεστ ανίχνευσης ναρκωτικών ουσιών στα ούρα.

Μπορεί η αυτοβιογραφία του προέδρου του Κινήματος Δημοκρατίας να αφήνει τον αναγνώστη με αρκετά κενά, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι το πρώτο τουλάχιστον μέρος της, εκείνο στο οποίο αναπτύσσονται τα παιδικά, τα εφηβικά και τα νεανικά χρόνια του, μπορεί κανείς να το φυλλομετρήσει με τη στωικότητα, ας πούμε, που θα παρακολουθούσε μια τηλεοπτική σαπουνόπερα.

Το εν λόγω είδος ψυχαγωγίας κάθε άλλο παρά τυχαία έρχεται στον νου, αφού οι περιγραφές του κ. Κασσελάκη έχουν όλα εκείνα τα αρχετυπικά στοιχεία τα οποία τρέφουν εδώ και δεκαετίες την επιτυχία του. Μέσα από τις σελίδες της «Δεύτερης ευκαιρίας», όπως τιτλοφορείται η αυτοβιογραφία του, θα βρεθεί κανείς σε φαραωνικές επαύλεις των βορείων προαστίων των Αθηνών, θα περιδιαβεί στα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία της χώρας αλλά και κάποια από τα κορυφαία εκπαιδευτικά ιδρύματα των ΗΠΑ, θα στροβιλιστεί σε success stories που κάνουν το αμερικανικό όνειρο να μοιάζει πταίσμα, αλλά θα γίνει και μάρτυρας αναποδιών, κακοτυχιών και κακοτοπιών που θα έκαναν και ατσάλι να λυγίσει.

Ο Στέφανος Κασσελάκης κάνει μάλλον πρόωρα το ταμείο της ζωής του ανατρέχοντας στο παρελθόν του με τη ματιά της σημερινής ιδιότητάς του, εκείνη δηλαδή του πολιτικού ακτιβιστή, όπως αυτοπροσδιορίζεται. Γι’ αυτό και ανακαλύπτει συνάψεις με τον άνθρωπο που είναι σήμερα ακόμα και στα πιο μικρά και επουσιώδη της παιδικής ηλικίας του. Λέει, για παράδειγμα, πως παίζοντας «Zeus», ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι στρατηγικής, καλλιέργησε τις πρώτες του δεξιότητες πολιτικής διαχείρισης, εξηγεί ότι την αγάπη του για την πατρίδα και τα εθνικά δίκαια γιγάντωσε μέσα του η αδιάφορη στάση των συμμαθητών του στους σχολικούς εορτασμούς των εθνικών επετείων και θυμάται ως πρώτη του επαφή με την αμεσοδημοκρατία τη δημοσίευση του αριθμού του κινητού τηλεφώνου του στην καμπάνια που έκανε έφηβος στο Αντόβερ για την ανάδειξή του σε επικεφαλής των μαθητικών κοιτώνων.

Στις πρώτες 140 σελίδες, που είναι μάλλον και οι πιο ενδιαφέρουσες, ο 36χρονος πολιτικός στην πραγματικότητα εξιστορεί την εκκόλαψή του από κάμπια – ήτοι ένα εσωστρεφές, κάπως υπέρβαρο, στοχοπροσηλωμένο παιδί που ζούσε σε μια προστατευμένη φούσκα, παρακολουθώντας με θαυμασμό την εξέλιξη του μεγαλύτερου αδελφού του – σε πεταλούδα, δηλαδή σε έναν κοινωνικό, υγιή, πολυπράγμονα και κοσμοπολίτη ενήλικο που εκτός των άλλων έγινε για ένα φεγγάρι και ψυχή της αδελφότητας Psi Upsilon στο Πανεπιστήμιο Penn.

Ο Στέφανος 1.0 ξεκίνησε να δίνει τη σκυτάλη στον Στέφανο 2.0 πίσω στις αρχές της χιλιετίας, όταν δηλαδή μετανάστευσε στις ΗΠΑ με υποτροφία για το Λύκειο Philips Academy. Κομβική για τη διαμόρφωσή του θεωρεί τη συνάντησή του με τον αλλοτινό συγκάτοικό του Ντέρεκ, ενώ μάλλον την πιο οριακή – με την έννοια της σημαδιακότητας – στιγμή του την έζησε το 2005. Οταν στα 27 του, διασχίζοντας τη γέφυρα του ποταμού Schuylkill στη Φιλαδέλφεια, συνειδητοποίησε πως τίποτα στη ζωή του δεν πήγαινε όπως το είχε υπολογίσει. Τότε, λέει, ξέσπασε σε ένα δυνατό γέλιο και αποφάσισε να αλλάξει ρότα. Ετσι γεννήθηκε ο επικίνδυνος – επιχειρηματικά τουλάχιστον τότε – Στέφανος.

Η εποχή της πολιτικής

Το υπόλοιπο της αφήγησής του επικεντρώνεται στη μετεωρική πορεία του στην εγχώρια πολιτική σκηνή και κυρίως στο παρασκήνιο, στις τρικλοποδιές και στα προσκόμματα των πρώην πλέον συντρόφων του στον ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός από τις θέσεις του, μια σειρά δημοσιεύσεών του στα κοινωνικά δίκτυα και αποσπάσματα από συνεντεύξεις του, στο βιβλίο περιλαμβάνονται και αρκετά emails αλλά και SMS που αντάλλασσε με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Οπως με την Εφη Αχτσιόγλου, η οποία συνήθιζε να τον αφήνει στο «διαβάστηκε», λειτουργούσε ως φυσική ηγέτις του κόμματος από την επομένη της παραίτησης του Αλέξη Τσίπρα και του παραδέχτηκε ως μεγάλο λάθος της τη μη προώθηση της υποψηφιότητας Κασσελάκη για τον Δήμο Αθηναίων, όπως ο ίδιος γράφει, την Ολγα Γεροβασίλη με την αποστροφή της οποίας πως «ο Στέφανος Κασσελάκης δεν θα έχει δεύτερη ευκαιρία» ξεκινά το βιβλίο, την Κατερίνα Νοτοπούλου ή τον Παύλο Πολάκη. Για τον τελευταίο μάλιστα σημειώνει πως ποτέ δεν χαιρέτησε διά χειραψίας τον σύζυγό του Τάιλερ.

Ο Στέφανος Κασσελάκης, που πήρε πάλαι ποτέ το βάπτισμα του πυρός ως γραφιάς με τη «Στήλη του Φοιτητή» στον «Εθνικό Κήρυκα», αφιερώνει την αυτοβιογραφία του στην κρητικιά γιαγιά του Αλεξάνδρα για τις αξίες με τις οποίες τον μεγάλωσε. Πολλοί πιθανώς θα σπεύσουν να βυθιστούν στις σελίδες της έκδοσης, που εικαστικά και αισθητικά είναι εικόνα και ομοίωση της αυτοβιογραφίας του πρίγκιπα Χάρι με τίτλο «Ρεζέρβα», προκειμένου να αλιεύσουν «λαβράκια», να κάνουν παραπολιτική ή να βρουν τους εαυτούς τους.

Εκείνος που σίγουρα δεν θα χρειαστεί να ξενυχτήσει με το συγγραφικό magnum opus του Κασσελάκη στο μαξιλάρι του είναι ο Αλέξης Τσίπρας, αφού, όπως ο συγγραφέας θυμάται, του εξιστόρησε τη ζωή του με το νι και με το σίγμα σε μια πτήση από Θεσσαλονίκη για Αθήνα τον Ιούνιο του 2023.