Νίκος Γ Μαστροπαύλος

Αποκλείεται να συνομιλήσεις με τον ακαδημαϊκό Παναγιώτη Τέτση και την ονειρική ζωγραφική του και να μην ταξιδέψεις στη Σίφνο, όχι μόνο με τα συγκλονιστικά τοπία του, αλλά και με τις αναφορές του στον γευστικό πολιτισμό του νησιού. Αποκλείεται να μη σου αναφέρει τη φημισμένη σιφναίικη ρεβιθάδα. Τη μαγειρεύει και ο ίδιος με την πιο απλή […]

Ο Σέιμους Χίνι πληροφορήθηκε το 1995 τη βράβευσή του από τη Σουηδική Ακαδημία με το Νομπέλ λογοτεχνίας, περιηγούμενους την Αρκαδία.

Αν δεν βρίσκεσαι στο πλατύ την ώρα που ο ήλιος βουτά στο Καρπάθιο Πέλαγος και αρχίζει ο χορός του Δεκαπενταύγουστου, δεν μπορείς να καταλάβεις λέξη από το μυστήριο που λέγεται Ελυμπος (η Ολυμπος για τους ντόπιους).

Ολοι είναι απόφοιτοι της ΑΣΚΤ, όλοι τους βάζουν τις ιδιαίτερες, πολύ δικές τους πινελιές στο μέλλον της ζωγραφικής,

Ολοι είναι απόφοιτοι της ΑΣΚΤ, όλοι τους βάζουν τις ιδιαίτερες, πολύ δικές τους πινελιές στο μέλλον της ζωγραφικής,

Η τέχνη είναι ενσωματωμένη στη ζωή. Ετσι ακριβώς είναι και οι Πλόες, ενσωματωμένοι στο κεντρικό σοκάκι της καθημερινής ζωής και της Ιστορίας της Ανδρου, που σαν δυναμική αρτηρία καλοκαιριού διατρέχουν την αισθαντική Χώρα. Το δίπατο σπίτι, που κλείνει μέσα στις σάλες του το Ιδρυμα Πέτρου και Μαρίκας Κυδωνιέως, ακτινοβολεί την ουσία της Χώρας, την αρχοντιά […]

Ο Αύγουστος τα αναταράζει όλα. Τη θάλασσα με τα μελτέμια του, τον ορίζοντα με τα ηλιοβασιλέματά του, τις αμμουδιές με τις πατημασιές των κολυμβητών, την ψυχή με τις παρακλήσεις στην Παναγία στα μικρά ασπρισμένα ξωκλήσια –«σαν κοχύλια κολλημένα στα βουνά» καθώς λέει ο πρώτος των ταξιδιωτικών συγγραφέων, Ηρόδοτος –μέχρι το πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου. Κάθε εκκλησάκι […]

Η Λέρος είναι μια μεγάλη καλοκαιρινή καρδιά που πάλλεται στον ρυθμό του συρτού δωδεκανησιακού χορού. Σε ένα από τα ταξίδια μας ο ζωγράφος Απόστολος Χαντζαράς μού έλεγε ότι σκορπίζεις πάνω στο τραπέζι δυο-τρία καπαρόφυλλα και το διανθίζεις με τη γεύση και το άρωμα του καλοκαιριού. Και τώρα το καινούργιο σκαρί του Γιάννη έλυσε τα σχοινιά […]

Η ακατανίκητη γοητεία του ταξιδιού είναι οι διασταυρώσεις και οι συναντήσεις που συμβαίνουν πάνω στον χάρτη. Λες σήμερα θα ταξιδέψω στην Αλόννησο και αμέσως βρίσκεις αισθαντική συνταξιδιώτισσα: «Στην Αλόννησο είχα συναντήσει το πιο σιωπηλό μέρος. Στη Χώρα, στο καφενείο, στην άκρη εκείνης της σχισμής της γης που δεν ακούγεται τίποτε»… Σε αυτό το άλσος που […]

Η ζωγράφος σκηνοθετεί στη Σύρο μια πανδαισία αισθημάτων και χρωμάτων με την αναδρομική έκθεσή της, γεμάτη ταξίδια και διασταυρώσεις πορειών, οι οποίες ξεκινούν από την ιδέα του Πλάτωνα και τερματίζουν στην πίστα της Φόρμουλα 1.

Ολη η δύναμη και η ένταση του κύματος του Καρπάθιου πελάγους εκτονώνονται στα γλέντια του, όταν ο νους ανταποκρίνεται πλήρως στο σύνθημα «έξω καρδιά» και το κορμί τον ακολουθεί τραγουδώντας αγκαλιά με τους άλλους γλεντιστές την «καληνυχτιά», τον σκοπό που σημαίνει την πρόσκαιρη διακοπή του ξεφαντώματος. Αν ακούσετε το γλυκόλαλο κάλεσμα της λύρας στην Κάρπαθο, […]

Η Nάξος μού αποκαλύπτεται σαν γυναίκα όμορφη, ανεξάρτητη, υποψιασμένη, ατμοσφαιρική, χαρούμενη, ανέμελη σαν καλοκαιρινή αύρα, μονάκριβη. Μια γυναίκα που δεν σου υπόσχεται κάποια εφήμερη θερινή σχέση, αλλά έναν αδιάκοπο δεσμό, μια παντοτινή καλοκαιρινή αγάπη. Μόλις μπεις στο λιμάνι της, σου ανοίγει την Πορτάρα, «πόρτα γιγάντια στο Αιγαίο», επάνω στο νησάκι Παλάτια, και σε καλωσορίζει με […]

Χανιά, η πύλη ενός κόσμου μαγικού, μια προσωπικότητα. Τους δρόμους των Χανίων σηματοδοτούν τα ονόματα των καραβιών που σε πάνε. Το «Ελυρος», ας πούμε, της ANEK Lines δεν σε φέρνει απλώς στο λιμάνι της Σούδας, αλλά σε βάζει στην κρητική εμπειρία και σε πάει στην ενδοχώρα των Χανίων από το Τειχί στο Ροδοβάνι, παράλληλα με […]

«Το καλοκαίρι είναι η εποχή που αγαπώ, γιατί όλα είναι πιο ανοιχτά, πιο χύμα, θέλω να πω το μέσα επικοινωνεί περισσότερο με το έξω».

Η Ιθάκη είναι για άπειρους ανθρώπους μια ιδέα και για πολλούς άλλους ένα καλλίγραμμο, δισυπόστατο σώμα από γη, βράχους, δέντρα, θάμνους και χαμόγελα στεριάς, που ταξιδεύει στο Ιόνιο με ομορφιά και χάρη. Η συνοδοιπόρος σε αυτή τη γαλάζια ιστορία της Ιθάκης μού έγραψε: «Εχεις βρεθεί σε πανηγύρι στην Ανωγή ή στην Εξωγή; Παίζουν ορχήστρες τανγκό […]

Μύκονος Ενα διαφορετικό ξεφάντωμα «Εκείνο το αφρώδες καραβάκι, ο Κύκνος, περνάει μέρα παρά μέρα από εδώ. Μόλις ακούω το σφύριγμά του τρέχω έξω. Μ’ αρέσει να βλέπω όλο αυτό το νταραβέρι με τις βάρκες που πηγαινοφέρνουν τον κόσμο του. Καθώς τις κλωτσάνε τα κύματα με τα λυγισμένα γόνατά τους, ο κόσμος αυτός που είναι μέσα […]

Η ουσία βρίσκεται στις άκρες. Και αυτή, η πιο μακριά γραμμή πάνω στο σώμα της ελληνικής επικράτειας, που ξεκινά από το Πωγώνι, διατρέχει σαν ερωτικό σκίρτημα τη ραχοκοκαλιά της, την Πίνδο, και βγαίνει στον Σαρωνικό, τις Κυκλάδες, την έρημο του Νότιου Αιγαίου μετά την Ανάφη και φτάνει μέχρι την απόμερη Κάσο, συνδέει δύο εντελώς διαφορετικά […]

Είναι ακατόρθωτο να ταξιδέψω στον Πόρο χωρίς τη συντροφιά του Γιώργου Σεφέρη. Σαν τον μποέμ εκείνης της θρυλικής συντροφιάς του ’30, Χένρι Μίλερ, μονολογώ: Αφήστε με να πλανιέμαι μαζί με τους στίχους του σαν καλοσυνάτο πνεύμα πάνω από τις στέγες του Πόρου. Ναι, παρέα με ένα καλλιτεχνικό πνεύμα, έναν γλάρο που απογειώθηκε από το ακροκέραμο […]

Οταν χάνομαι στο σύμπαν της ζωγραφικής του Αλέκου Φασιανού, έρχεται στον νου μου το σοκάκι των αλχημιστών στο κάστρο της Πράγας και βρίσκω τον προσανατολισμό μου.

Σαν σιγανό τραγούδι ακούγεται το θρόισμα της πένας του Παντελή Πρεβελάκη επάνω στο χαρτί, όταν μιλάει για την ιδιαίτερη πατρίδα του: «Λέγεται πως τον παλιό καιρό ακούστηκε στον κόσμο για το εμπόριό της, πως πρόκοψε στη ναυτοσύνη, γέννησε κιόλας δυο-τρεις καλούς ποιητάδες και ζωγράφους, που ‘ναι πάντα χρειαστοί για να βαστιέται τ’ όνομα ενός τόπου […]