Ιωάννα Ζυμαρίτη

Θα μπορούσαν να είναι δύο λόφοι από πέτρα μέσα στις απέραντες βρετανικές πράσινες εκτάσεις.

Πηγή έμπνευσης για τους δημιουργούς μπορεί να αποδειχθεί το παραμικρό, το πιο απρόσμενο ερέθισμα: μια κίνηση, μια λέξη, ένα χρώμα, μια ιστορία.

Ο,τι έγινε έγινε, λέει ο σοφός λαός. Μπορεί και να ξεγίνει, λένε οι σοφοί σχεδιαστές.

Το μηδέν έχει εξ ορισμού αρνητική χροιά, καθώς ταυτίζεται με το τίποτα, με το κενό. Αλλά όλα σε τούτη τη ζωή είναι θέμα οπτικής και αρκεί να βρεθείς στη θέση εκείνη που θα σου αλλάξει την άποψη αυτή.

Οποια πέτρα και αν σηκώσεις τη Ζάχα Χαντίντ θα βρεις από κάτω!

Χωρίς περιορισμούς, εμπόδια και αυτολογοκρισία, η περιγραφή μιας ιδανικής χειμερινής εξόρμησης περιλαμβάνει οπωσδήποτε τη θαλπωρή ενός σαλέ, πλαισιωμένη από το χιονισμένο ορεινό τοπίο.

Αυτή η κατοικία στην αγγλική επαρχία δεν έχει πια ούτε ιερό ούτε όσιο. Πλάστηκε από τα «πλευρά» ενός εγκαταλελειμμένου ναού του 19ου αιώνα

Δεν είναι λίγοι οι χρήστες του Διαδικτύου που ενώ σέρφαραν αμέριμνοι πριν από μερικούς μήνες έβλεπαν ξαφνικά στην οθόνη τους ένα μήνυμα της Ελληνικής Αστυνομίας

Ο Οκι Σάτο, επικεφαλής του στούντιο Nendo, έχει δηλώσει εθισμένος στο ντιζάιν.

Μία από τις μεγαλύτερες αρχιτεκτονικές γιορτές, το World Architecture Festival, βραβεύει κάθε χρόνο τα κτίρια που ξεχωρίζουν για τον ιδιαίτερο σχεδιασμό και τα καινοτόμα στοιχεία τους.

Η πορεία ενός κτιρίου στον χρόνο εξακολουθεί να διαγράφεται όσο η αρχιτεκτονική ανακαλύπτει νέους τρόπους για να προσδώσει λειτουργικότητα και κίνηση στο εσωτερικό του.

Η αστικοποίηση έχει φέρει μια κάποια ρήξη στις σχέσεις ανθρώπου - τοπίου, με τα πολυώροφα κτίρια να μας απομακρύνουν από τις ρίζες μας, από την επαφή μας με το χώμα.

Η διαφορετικότητα και το αναπάντεχο αποτελούν εφαλτήριο για πειραματισμούς, δίνουν τροφή για σκέψη, το έναυσμα για κάτι έξω από τα συνηθισμένα.

Ούτε στη Νέα Υόρκη ούτε στο κέντρο της Αθήνας. Ούτε ακριβώς κατοικία, αλλά ούτε και εργασιακός χώρος.

Μινιμαλισμός. Συνειρμικά οδηγείται κάποιος σε εικόνες που ταυτίζονται με κάτι λιτό, άχρωμο, απρόσωπο, αυστηρό.

Είναι θέμα γούστου, φυσικής ή βιολογίας. Ή, τέλος πάντων, όλα αυτά μαζί. Γιατί τα χρώματα προκαλούν τόση συζήτηση γύρω από τις ιδιότητες και τον λόγο ύπαρξής τους;

«Υπάρχει αυτή η λεγόμενη γκλαμουριά στον χώρο του ντιζάιν, αλλά είναι θέμα προσωπικής επιλογής. Εγώ την αποφεύγω.

Ιδιαίτερη ενέργεια και μαγευτικά τοπία όπου το λευκό εναλλάσσεται με τη ζεστασιά της πέτρας και τη δροσιά της θάλασσας.

Στοχευμένες, σχεδιαστικές καινοτομίες προσδίδουν επάξια στο Helix τον τίτλο του ελαφρύτερου πτυσσόμενου ποδηλάτου. Ο δημιουργός του, Πίτερ Μπουτάκης, εφάρμοσε χωροταξική οικονομία σχεδιάζοντας έναν ενιαίο σκελετό χωρίς μεντεσέδες, με τους τροχούς να διπλώνονται εκατέρωθεν του σκελετού και ανάμεσα στις χειρολαβές χωρίς να χρειαστεί να μετακινηθούν τα πετάλια και χωρίς να εμποδίζουν την προβολή του ειδικού στοπ […]

Ενα λευκό βιβλίο με μια ανάγλυφη σπείρα συνοδεύει το καλωσόρισμα του Νικόλα Ιωαννίδη στο πλακιώτικο νεοκλασικό, την έδρα του νέου του εγχειρήματος. «Μέσα παρουσιάζονται τα πρώτα μέλη της Qrator, τα ονόματα των οποίων σχηματίζουν αυτή τη σπείρα. Η εποχή μας παρασύρει σε μια δίνη καθοδική. Μέσα από τη δυναμική της Qrator θέλουμε να την αντιστρέψουμε» […]