Είχα αγκαζάρει παράθυρο στην επιστροφή από το εξωτερικό - για την ψευδαίσθηση ενός χώρου πιο «ανοικτού» από τον κλειστοφοβικό διάδρομο του αεροσκάφους.
Αυτό µε τις δήθεν σοκαριστικές φωτογραφίες στα πακέτα των τσιγάρων είναι ένα από τα πιο σαχλά ανέκδοτα που έχω ακούσει:
Στο Μοντόκ, κοντά στη Νέα Υόρκη, τη δεκαετία του '80 ένα παιδί εξαφανίζεται. Ενα αγόρι που όπως όλα δείχνουν βρέθηκε σε λάθος σημείο, τη λάθος στιγμή.
Εκείνο το (προ εικοσαετίας;) σαββατόβραδο είχαμε περάσει θαυμάσια. Σε ένα εστιατόριο, στο κέντρο της Αθήνας, μερικοί φίλοι, φάγαμε, ήπιαμε, λογοφέραμε για θέματα πολιτικής.
Τον ερχόμενο Οκτώβριο που θα ξεκινήσει η προβολή του 7ου κύκλου της σειράς «Walking dead» ο Τσάντλερ Ριγκς, ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές από το πρώτο επεισόδιο, θα είναι 17 ετών.
Συνόδευσα έναν φίλο στα επείγοντα ιδιωτικής κλινικής για ένα θέμα υγείας που τελικά, ευτυχώς, δεν ήταν σοβαρό.
Την πάτησα. Εθίστηκα. Μου έγινε απαραίτητο. Δεν το αποχωρίζομαι ούτε κατά τη διάρκεια των διακοπών μου.
Οταν ήμουν μικρός, το τσίρκο θεωρούνταν πρώτης τάξεως ψυχαγωγία για όλη την οικογένεια.
Εχω έναν φίλο που κάθε καλοκαίρι μετράει τα παγωτά που τρώει, όπως άλλοι μετρούν τα μπάνια τους. Kάνει και στατιστική: «Εξήντα παγωτά μέχρι σήμερα, ενώ πέρυσι είχα φάει ογδόντα, δηλαδή είκοσι περισσότερα, δηλαδή…». «Δηλαδή φέτος έχεις γλιτώσει ένα-δύο κιλά». «Το παγωτό δεν παχαίνει», επιμένει, «γαλατάκι είναι, υγιεινό και ελαφρύ». Ως άνθρωπος με δυσανεξία στο γαλατάκι, […]
Στα 81 χρόνια της η διασημότερη γκουβερνάντα του κόσμου επιστρέφει για να κάνει αυτό που γνωρίζει τόσο καλά και στο οποίο χρωστάει το μεγαλύτερο μέρος της φήμης της
Βλέπω στο Internet φωτογραφίες από τις νέες γειτονιές του Λονδίνου. Στις όχθες του Τάμεση, εκεί που κάποτε ήταν βαλτώδεις εκτάσεις, «φυτρώνουν»
Οπως ο κινηματογράφος, έτσι και η τηλεόραση της νέας εποχής (με τα κινηματογραφικών προδιαγραφών σίριαλ) αγαπά πολύ τα κόμικς.
Παρακολουθώντας το φινάλε του «Ταµάµ», του σίριαλ του ANT1 με θέμα τη δύσκολη συγκατοίκηση μιας οικογένειας Ελλήνων με μια οικογένεια Τούρκων,
Η τηλεοπτική παρουσία της Σούζαν Σαράντον τα τελευταία χρόνια περιορίζεται σε σύντομες γκεστ εμφανίσεις.
Το ένα μετά το άλλο τα σίριαλ των μεγάλων τηλεοπτικών δικτύων (αλλά και οι φροντισμένες παραγωγές που μας χαρίζουν τα τελευταία χρόνια οι διαδικτυακές πλατφόρμες) φτάνουν στο τέλος τους,
Παρακολουθώ από την οθόνη του υπολογιστή µου την πρόσφατη, πολυδιαφημισμένη παραγωγή της «Λουτσία ντι Λάμερμουρ» από το Λονδίνο.
Δυστυχώς στην Ελλάδα πρέπει να συμβεί κάτι πραγματικά τραγικό για να θυμηθούμε το πρόβλημα.
Η όπερα έχει χρώματα. Μια πληθωρική παλέτα με όποια απόχρωση απαιτείται ώστε να χρωματιστούν με ακρίβεια ο πόθος και το πάθος, ο έρωτας και η ερωτική απογοήτευση, η πίστη και η προδοσία, η θλίψη και η χαρά, η ευτυχία και η δυστυχία, η ζωή και ο θάνατος.
Κάθε χρόνο δυσκολεύομαι περισσότερο να προγραμματίσω το μεγάλο ταξίδι που συνηθίζω να κάνω στα τέλη Ιουνίου.
Η γιαγιά: Υπήρξε εθισμένη στο ποτό και στις ουσίες, εργάστηκε εξάλλου και ως ντίλερ ναρκωτικών για να κερδίσει τα προς το ζην. Της αρέσει να φλερτάρει, να κάνει σεξ και να σπάει τα νεύρα της κόρης της.