Δημήτρης Ν Μαρωνίτης

Συγκρίνοντας τις προάλλες δύο πολιτικά κατά βάση πονήματα που συνέπεσαν στις εκδόσεις Πόλις,

Δύο Κυριακές στο κενό, μοιρασμένες ακριβοδίκαια στον απερχόμενο και στον επερχόμενο χρόνο.

Ωριμα χρόνια, ώριμα ποιήματα. Ο λόγος για τη δέκατη ποιητική συλλογή του Δημήτρη Δασκαλόπουλου στις εκδόσεις ΚΙΧΛΗ.

Εδώ και οκτώ βδομάδες, κάθε Παρασκευή, ακούγεται στο Εθνικό Θέατρο η Οδύσσεια. Στον ίδιο χώρο και την ίδια ώρα με την Ιλιάδα

Της Ξένιας στον Κωστή. Της Καλογεροπούλου στον Σκαλιόρα. Που συμβίωσαν με αδιάπτωτη αγάπη τριάντα επτά ολόκληρα χρόνια.

Μολονότι μεσολάβησε το αποτρόπαιο φονικό στο Παρίσι και η σαρακοστή ένατη επέτειος της θυσίας του Πολυτεχνείου

Το θέμα (ποιο θέμα) προέκυψε διαβάζοντας Νάσο Βαγενά, φίλο από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, που του χρωστώ πολλά.

Συνεχίζεται, με τους ίδιους όρους, το αθησαύριστο κείμενό μου για το ΥΓ. του Μανόλη Αναγνωστάκη.

Για υστερόγραφα ποιητικά αυτοσχόλια του Μανόλη Αναγνωστάκη πρόκειται, που εφέτος συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από τον θάνατό του - έσβησε στις 23 Ιουνίου του 2005

Συμπληρώνεται σήμερα ο αμήχανος διάλογός μου με τρεις αξιόλογες βιβλιοκρισίες για το σπάνιας αξίας μυθιστόρημα «Αθος, ο δασονόμος» της Μαρίας Στεφανοπούλου.

Συμπληρώνω, καταπώς υποσχέθηκα, τον δίκαιο έπαινο για το μυθιστόρημα «Αθος, ο δασονόμος» της Μαρίας Στεφανοπούλου

Προδημοσιεύεται προγραμματικό κείμενο για την ακροαματική ανάγνωση ακέραιης της Οδύσσειας στο Εθνικό Θέατρο.

Προηγούνται τα ρέστα από το μονοτονικό της περασμένης Κυριακής, συγκεντρωμένο στην ευδόκιμη συλλογή του Γιώργου Μπλάνα υπό τον τίτλο «Στασιωτικά (51-100)»

Πρόκειται για ευδόκιμη συλλογή του Γιώργου Μπλάνα, ώριμου ποιητή και μεταφραστή - γεννήθηκε το 1944 στην Αθήνα.

Για πρότυπο συνωμοτικής συνεργασίας πρόκειται: ομηρικής, για την ακρίβεια οδυσσειακής.

Για ευνόητους λόγους φιλόξενης επικαιρότητας προηγείται ένα απρόβλεπτο ποίημα επώνυμου μετανάστη που γεννήθηκε στην Αλβανία το 1994

Λάθη που προκαλούν πάθη. Πάθη που φέρνουν λάθη

Ανορθόγραφη επιστροφή, με καβαφική κάλυψη, στα Απολίτιστα Μονοτονικά

Του Γιώργου, του Γιώργου Σαββίδη, του Γ. Π. Σαββίδη. Του πιο γενναιόδωρου φίλου, συνάδελφου και συνεργάτη στον χώρο των νεοελληνικών σπουδών, και όχι μόνον.

Τελικώς πιάσαμε πάτο, με ελάχιστες πια πιθανότητες να σηκώσουμε κεφάλι. Μιλώ με τα δημοσιογραφικά δεδομένα της περασμένης Παρασκευής