Γνώμες

Οι επιδοτήσεις αποτέλεσαν τις τελευταίες δεκαετίες τον μηχανισμό εξισορρόπησης της ελληνικής οικονομίας. Δεν έγιναν όμως ποτέ εργαλείο αναπτυξιακού μετασχηματισμού

Οι περί τον ΟΠΕΚΕΠΕ πρακτικές, με κυβερνητική σφραγίδα, απογυμνώνουν την προπαγανδιστική αυτοαναφορά ενός αυτάρεσκου σχήματος διακυβέρνησης

Η έκταση και το βάθος του σκανδάλου

Δείτε με προσοχή την εικόνα: υπουργοί, που αλλάζουν σαν τα πουκάμισα την ηγεσία του ΟΠΕΚΕΠΕ, και κομματικά στελέχη σε μια αλληλοτροφοδοτούμενη σχέση με τη βάση της ΝΔ, η οποία και προσπορίζεται τα οφέλη από το σκάνδαλο.

Υπάρχει κάτι βαθύτερο που διατρέχει τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, και αυτό είναι μια τάση επιστροφής στο εθνικό κράτος. Εκεί, όμως, εκκολάφθηκαν όλα τα προβλήματα της παλαιάς Ευρώπης, ορισμένα από τα οποία ως σήμερα δεν έχουν ξεπεραστεί.

Στην Κεντροδεξιά οι διεργασίες είναι επίσης έντονες. Οι πολίτες που ανήκουν σε αυτόν τον χώρο, στρέφουν το βλέμμα τους κατά κύριο λόγο στον Νίκο Δένδια.

Το ερώτημα είναι γιατί, ενώ τόσο καιρό όλοι γνώριζαν, έπρεπε να έρθει η διεθνής διαπόμπευση για να κάνουμε κάτι.

Τα ύστερα του κόσμου να συμβούν, η πρώτη αντίδραση της κυβέρνησης είναι να διασωθεί το πολιτικό κεφάλαιο του αρχηγού της

Για να μην ξεχνιόμαστε, οι τέσσερις κάτω λωρίδες της σημαίας αντιστοιχούν στο «ή θάνατος»

Υπάρχουν Αρχές Δημοκρατικής χρήσης ;

Η υπόθεση διαφθοράς των παράνομων αγροτικών ενισχύσεων έδειξε καθαρά, ότι η πολύπλευρη κρίση που πέρασε η χώρα μας επί μια δεκαετία δεν άλλαξε καθόλου ούτε το αξιακό σύστημα των επαγγελματιών της πολιτικής, ούτε το αξιακό σύστημα των πολιτών!

Για ποιον λόγο αναζητούν κάποιαν «άλλη αλήθεια» εκείνοι των οποίων οι επιδιώξεις και οι αποφάσεις αποδοκιμάστηκαν με τόσο οικτρό τρόπο από την ίδια τη ζωή και  τη συνέχεια των πραγμάτων;

O γάμος του Μπέζος, όπως ο πίνακας του Βellini, δεν ανήκει πια στα πρόσωπα, ανήκει σε μια εποχή που δεν αναρωτιέται. Δεν αμφιβάλλει. Αρκείται. Και που ίσως γι' αυτό το λόγο γίνεται όλο και πιο αινιγματικά μελαγχολική.

Ποιος άνεμος με έβγαλε στη Γαύδο, αρχές Ιουλίου του 2015 και όχι μπροστά στην κάποια κάλπη του δημοψηφίσματος, να αναλαμβάνω την… «ατομική μου ευθύνη» στην… εθνική απόφαση για την αποδοχή ή όχι του σχεδίου της τρόικας

Το δημοψήφισμα του 2015 αποτέλεσε τη μοναδική ευκαιρία που είχε το εκλογικό σώμα να εκφράσει την άποψή του για το ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης. Σήμερα το «Όχι» είναι ηττημένο, ωστόσο οι λόγοι που κάποιος τότε το επέλεξε αγγίζουν ακόμα τον πυρήνα της ελληνικής κοινωνίας.

Οι Έλληνες το 2015 ήταν χωρισμένοι στους «Ναι» και τους «Όχι» με διακύβευμα -χωρίς να αναφέρεται ρητά-, την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.

«Μια κοινωνία δεν είναι ισχυρή παρά μόνον, όταν βγάζει την αλήθεια στο άπλετο φως του ήλιου» - Εμίλ Ζολά

Η νέα γενιά, αντίθετα με τα στερεότυπα, είναι πολιτικά ενεργή, κινητοποιείται, διαδηλώνει και επιδεικνύει αυξημένη κοινωνική ευαισθησία. Αυτό που αρνείται είναι η ταύτιση με τα υφιστάμενα κομματικά σχήματα.

Πάμε στη φράξια. Δεν ξέρω πόσοι είναι αλλά πάντως το 2015 που αυτονομήθηκαν κι έκαναν του κεφαλιού τους, το ΠαΣοΚ δεν έσπαγε ταμεία. Αντε να είχαν μαζευτεί πεντεδέκα και στην ΑΣΟΕΕ.

Αν θέλουμε να καταγράψουμε την εξέλιξη του ελληνικού καλοκαιριού – και την ιστορία των ελληνικών διακοπών – πρέπει να δούμε ελληνικό κινηματογράφο.