Γνώμες

Η συζήτηση για το όνομα της γειτονικής χώρας «δίχως όνομα» άνοιξε εκ νέου. Σήμερα όμως, σε αντίθεση με το 1990, είναι ελάχιστοι οι ακραίοι (πλην καμμένων, χρυσαυγιτών και κάποιων γραφικών της σημερινής Βουλής) που επιμένουν στο να μην υπάρχει καμία αναφορά με τη λέξη «Μακεδονία» στο όνομά της.

Μπήκε λοιπόν ο καινούργιος χρόνος με τον πρόεδρο των ΗΠΑ και τον βορειοκορεάτη δικτάτορα να ανταλλάσσουν απειλές για το κουμπί των πυρηνικών. «Το δικό μου κουμπί είναι μεγαλύτερο και λειτουργεί μια χαρά» είπε ο Τραμπ σαν έφηβος που κοκορεύεται κάνοντας γκριμάτσες μπροστά στον καθρέφτη. Φυσικά, ο καθρέφτης του παιχνιδιού στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο δυστυχής πλανήτης.

Διαβάστε:

Η Aristophil ήταν μια γαλλική επενδυτική εταιρεία που επένδυε τα χρήματα των πελατών της σε ασυνήθιστες αξίες: χειρόγραφα, αλληλογραφίες και σπάνια βιβλία, ό,τι συνηθίζουμε να ονομάζουμε τεκμήρια πολιτιστικής κληρονομιάς. Νομίζω ότι μόνο στη Γαλλία θα μπορούσε να υπάρχει μια τέτοια εταιρεία.

Η ΑΠΟΦΑΣΗ της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής να «διαγράψει» από το πρόγραμμα των Ολυμπιακών ένα αγώνισμα στο οποίο ο ελληνικός αθλητισμός έχει επενδύσει ελπίδες για το Τόκιο το 2020, δηλαδή το αγώνισμα της τετράκωπης λέμβου (χωρίς πηδαλιούχο), είναι βαρύ πλήγμα. Φυσικά η απόφαση αυτή έχει ανάλογη επίπτωση και σε άλλες χώρες.

Στις αρχές της δεκαετίας του '60 μια γαλλική ταινία είχε αφήσει εποχή. Ο τίτλος της: «Ο πόλεμος των κουμπιών». Σε ένα μικρό χωριό δύο αντίπαλες ομάδες μικρών παιδιών μάχονταν μεταξύ τους με έπαθλο τα κουμπιά που έκοβαν από τα ρούχα των ηττημένων.

Παρά τις συνεχείς διαβεβαιώσεις του Αλέξη Τσίπρα ότι οι εκλογές θα γίνουν το φθινόπωρο του 2019, έντονη μαθαίνω είναι η συζήτηση στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος για το εάν θα πρέπει οι εκλογές να διεξαχθούν νωρίτερα.

Υπάρχουν στιγμές που η ανικανότητα της κυβέρνησης με ξεπερνά. Τυπικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του Σκοπιανού.

Κάθε φορά που ακούω ένα στέλεχος της κυβέρνησης ή του ΣΥΡΙΖΑ να μιλάει για «προοδευτικές λύσεις» ή «προοδευτικές συμμαχίες» ή «πολιτικές σε προοδευτική κατεύθυνση» με πιάνουν τα γέλια.

Eμπλεξε η χώρα με τους οκτώ τούρκους φυγάδες.

Ο Πρωθυπουργός είναι απαραίτητο να κατανοήσει επιτέλους την απλή παραδοχή που υποστήριζε ο Αβραάμ Λίνκολν. Δηλαδή ότι «μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλον τον καιρό, αλλά όχι όλους όλον τον καιρό»!

Η καλλιέργεια σοβαρών προσδοκιών για την επίλυση του προβλήματος με την ονομασία των Σκοπίων φαίνεται να συμβαδίζει με τη γνωστή τακτική της κυβέρνησης να δημιουργεί κάθε τόσο συνθήκες αισιοδοξίας για ζητήματα τα οποία απασχολούν για δεκαετίες ολόκληρες τον ελληνικό λαό. Εχει συμβεί με τις συνομιλίες για το Κυπριακό, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τις σχέσεις με την Αλβανία και τώρα με τα Σκόπια.

«Δεν μισώ το ΠαΣοΚ, ίσα-ίσα το νοσταλγώ», έλεγε σε ανύποπτη στιγμή ο κ. Τσίπρας, το 2011, στη συνέντευξή του στη ΔΕΘ. Ηταν η εποχή που το ΠαΣοΚ, κατά τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ - αλλά και την πλειονότητα των Ελλήνων, όπως αποδείχθηκε αργότερα -, συγκέντρωνε την οργή και την απαξία, γιατί έσωσε τη χώρα από τη χρεοκοπία υιοθετώντας τα περιβόητα μνημόνια.

Οσοι έχουν παρακολουθήσει από κοντά την πορεία του κυβερνώντος κόμματος γνωρίζουν ότι έχει διακριθεί για τις πολιτικές στροφές του και βεβαίως για την ευελιξία της ηγεσίας του.

Οι γιορτινές μέρες τελειώνουν, οι ευχές εξαντλούνται επίσης, όπως και η όποια επίδρασή τους. Η χώρα επιστρέφει έπειτα από το εορταστικό διάλειμμα - μακρύ και πιο αισιόδοξο είναι αλήθεια - στη θέση της, εκεί που την άφησε ο παλιός ο χρόνος.

Αυτή την περίοδο η ελληνική επιχειρηματικότητα δέχεται «επίθεση» από ξένα κεφάλαια που επιθυμούν να επενδύσουν στις προοπτικές δυναμικών, εξωστρεφών, καινοτόμων ελληνικών εταιρειώ

Βάζουν πλάτη

Ηταν πέρυσι τέτοια εποχή. Οι φορολογούμενοι προσπαθούσαν να συνέλθουν από τη φοροκαταιγίδα που είχαν αντιμετωπίσει στα τέλη του 2016, όταν για άλλη μία φορά η κυβέρνηση υποσχόταν εξορθολογισμό των βαρών και δικαιοσύνη στα τέλη κυκλοφορίας των οχημάτων.

Επειτα από χρόνια αβεβαιότητας και αναιμικής ανάπτυξης, η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε ανοδική πορεία.

Ετος σημαντικών προκλήσεων όσον αφορά τον τρόπο λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Κεφαλαιαγοράς θα είναι το 2018, καθώς μια σειρά κανονιστικών ρυθμίσεων θα τεθούν άμεσα σε εφαρμογή, σηματοδοτώντας τη μετάβαση σε ένα περιβάλλον που θα δημιουργήσει νέα δεδομένα, αλλά και επιπλέον ευκαιρίες σε όλους τους εμπλεκομένους.