Δεν ξέρω γιατί δεν παραιτείται «εχθές» και ο Υπουργός Ανάπτυξης. Δεν ξέρω εάν οι «υποδομές» του υπουργείου του Καραμανλή δεν έχουν σχέση με την «ανάπτυξη» του Γεωργιάδη, τον «τουρισμό» του Κικίλια, τον «προγραμματισμό» του Πιερρακάκη και πάει λέγοντας αλλά προς τα πίσω μέχρι τον Στρίντζη και τον Παπά. Ο Μητσοτάκης σκέπτεται να μεταθέσει τον χρόνο των εκλογών; Μπα; Και θα βγουν μετά οι αισθητήρες απ’ τα κουτιά; Θα αντικαταστήσουν οι αισθητήρες τους αναισθητήρες του κράτους του;
Και δεν ξέρω και για την παρέμβαση του Ντογιάκου, όταν το κράτος μας παραπέμφθηκε πριν από 15 ημέρες στο Δικαστήριο της Ε.Ε. επειδή δεν συμμορφώνεται με τους ευρωπαϊκούς κανόνες για τις σιδηροδρομικές μεταφορές.
Αλλά έτσι είναι: οι πολιτικές αποφάσεις προκύπτουν από την υστερία της ανικανότητας. Εδώ η υστερία / ιστορία αυτού του κράτους είναι μια ανικανότητα εν προόδω. Δεν είναι λοιπόν αναμενόμενο ότι εν προόδω θα συγκρουστεί με τον καθυστερημένο του εαυτό;
Αυτός ο ψευτοτιτανισμός των ενεργεία (εκάστοτε) υπουργών, καλό είναι να αναμετριέται πού και πού με τη φράση-κλειδί στον «Άμλετ»: «Τα ψητά του νεκρόδειπνου τα αποτέλειωσαν κρύα στο τραπέζι του γάμου». Καλά στέφανα λοιπόν σε όσους αναλάβουν την αποκατάσταση αυτής της τραγωδίας ως φάρσας.