Εκτενείς αναφορές και αφιερώματα στον γερμανικό τύπο για τον θάνατο του πρώην Γάλλου προέδρου Βαλερί Ζισκάρ ντ´ Eστέν, όπως μεταδίδει η DW.

Το Spiegel Online εστιάζει στη στενή σχέση του με τη Γερμανία και αναφέρει: «Ο Ζισκάρ ντ´ Eστέν ήταν ένας ένθερμος Ευρωπαίος που μέχρι το βαθύ γήρας εξέφραζε δημόσια τις θέσεις του για ευρωπαϊκά ζητήματα. Στη δεκαετία του ´70 δημιούργησε ένα υποδειγματικό γαλλογερμανικό δίδυμο με τον τότε Γερμανό καγκελάριο Χέλμουτ Σμιτ». Το Spiegel υπενθυμίζει ότι ο Γάλλος πρόεδρος «γεννήθηκε το 1926 στο γερμανικό Κόμπλεντς, όταν η περιοχή της Ρηνανίας βρισκόταν υπό γαλλική κατοχή» ενώ το 2003 «τιμήθηκε με το Βραβείο Καρλομάγνου στην πόλη του Άαχεν».

Στο ευρωπαϊκό όραμα του Ζισκάρ ντ´ Εστέν σε μια εποχή που διαμορφώνονταν ακόμη τα θεμέλια της ευρωπαϊκής ενοποίησης εστιάζει η Süddeutsche Zeitung και μεταξύ άλλων παρατηρεί: «Οι Βρυξέλλες έγιναν προτεραιότητα. Σε μια σύνοδο κορυφής τον Δεκέμβριο του 1974 επινόησε το «Ευρωπαϊκό Συμβούλιο» ως το υψηλότερο κέντρο λήψης αποφάσεων στην ΕΕ που θα συνεδρίαζε τακτικά. Σε αντάλλαγμα ο Ζισκάρ ντ´ Εστέν υποχώρησε στην πίεση των φεντεραλιστών για ενίσχυση του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. Τελικά επετράπη στην Ευρώπη να τολμήσει περισσότερη δημοκρατία. Το 1979 η ευρωπαϊκή ήπειρος έζησε τις πρώτες, άμεσες εκλογές για την ανάδειξη της Ευρωβουλής. Ο Ζισκάρ ντ´ Εστέν ένιωθε χρέος να γράψει ιστορία. Ήθελε να παίξει σημαντικό ρόλο, να αφήσει τo στίγμα του, να διαμορφώσει τον κόσμο.»

H Tagesspiegel τον αποκαλεί «μεγάλο εκσυγχρονιστή» και μεταξύ άλλων εστιάζει στο διαφορετικό προεδρικό προφίλ που υιοθέτησε στο Ελιζέ μετά τον στρατηγό Σαρλ ντε Γκωλ και τον Ζωρζ Πομπιντού. Ακόμη και στιλιστικά: «Αν και ήξερε καλά να υιοθετεί προεδρικό ύφος, δεν είχε πρόβλημα να εμφανίζεται δημοσίως με πουλόβερ και να ντύνεται απλά όταν πήγαινε σε αγώνες ποδοσφαίρου -αδιανόητο για έναν Γάλλο αρχηγό κράτους.» Για την πολιτική του παρακαταθήκη η εφημερίδα του Βερολίνου σημειώνει: «Το σημαντικότερο πολιτικό επίτευγμα του πρώην προέδρου δεν αφορούσε τόσο το εσωτερικό της χώρας αλλά ήταν το όραμα που είχε για ανάληψη περισσότερης διεθνούς ευθύνης από τα μεγάλα κράτη της Ευρώπης».

Δήμητρα Κυρανούδη