Το αμερικανικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα κλίνει πολύ πιο δεξιά από τα περισσότερα παραδοσιακά συντηρητικά κόμματα στην Ευρώπη, σύμφωνα με ανάλυση που πραγματοποίησαν οι «New York Times», εξετάζοντας το εκλογικό μανιφέστο πολλών κομμάτων στις ΗΠΑ και στην ΕΕ. Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα είναι, για παράδειγμα, πιο ακραίο από τον Εθνικό Συναγερμό της Μαρίν Λεπέν. Το αμερικανικό Δημοκρατικό Κόμμα, αντίθετα, βρίσκεται πιο κοντά στα ευρωπαϊκά φιλελεύθερα κόμματα.
Σύμφωνα με τη σύγκριση της αμερικανικής εφημερίδας, το Συντηρητικό Κόμμα της Βρετανίας και η Χριστιανοδημοκρατική Ενωσης (CDU) της Ανγκελα Μέρκελ τοποθετούνται, όπως δείχνει το μανιφέστο κάθε κόμματος, δεξιότερα από το Κέντρο αλλά πιο κοντά σε αυτό απ’ όσο οι υπόλοιποι ομοϊδεάτες τους στις ΗΠΑ και στην ΕΕ. Δεξιότερα των Συντηρητικών και του CDU βρίσκονται κατά σειρά ο γαλλικός Εθνικός Συναγερμός, το αυστριακό Κόμμα της Ελευθερίας και οι Αληθινοί Φινλανδοί, πιο δεξιά ακόμη οι αμερικανοί Ρεπουμπλικανοί και στα δεξιά τους η Εναλλακτική για τη Γερμανία και μετά το Λαϊκό Κόμμα της Δανίας.
Το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ βρίσκεται εξίσου κοντά στο Κέντρο, λίγο στ’ αριστερά του, με τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες στη Βρετανία. Πιο αριστερά είναι το επίσης βρετανικό Εργατικό Κόμμα και ακόμη πιο αριστερά, κατά σειρά, το ισπανικό Ποδέμος, οι γερμανοί Πράσινοι και στο αριστερότερο άκρο Η Αριστερά (Ντι Λίνκε), επίσης της Γερμανίας.
Η πλατφόρμα των Ρεπουμπλικανών δεν περιέχει τις ίδιες μισαλλόδοξες και ξενοφοβικές αντιμουσουλμανικές δηλώσεις όπως η Εναλλακτική για τη Γερμανία. Κλίνει προς τα δεξιά όμως λόγω της έμφασης που δίνει (το μανιφέστο του 2016) στην παραδοσιακή ηθική και στον «εθνικό τρόπο ζωής».
Σύμφωνα με τον Τόμας Γκρέβεν, πολιτικό επιστήμονα στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και ειδικό στον δεξιό λαϊκισμό, οι Ρεπουμπλικανοί επιδεικνύουν έναν «νατιβιστικό λαϊκισμό της εργατικής τάξης» όπως ακριβώς η ευρωπαϊκή Ακροδεξιά – ο νατιβισμός ευνοεί τα συμφέροντα των αυτοχθόνων έναντι εκείνων των μεταναστών: αμερικανοί Ρεπουμπλικανοί και ευρωπαίοι ακροδεξιοί πλασάρονται ως υπερασπιστές του «παραδοσιακού» λαού από τα δεινά της παγκοσμιοποίησης και της μετανάστευσης.
Κυριαρχεί η ακροδεξιά τάση
Αυτό οφείλεται στον δικομματισμό των ΗΠΑ. Σε ένα πολυκομματικό σύστημα, οι λευκοί λαϊκιστές της εργατικής τάξης θα είχαν στεγαστεί σε ένα μικρότερο κόμμα και οι Ρεπουμπλικανοί θα ήταν το μεγάλο συντηρητικό κόμμα. Οι Ρεπουμπλικανοί όμως όχι μόνο στεγάζουν την ακροδεξιά τάση αλλά και την έχουν αφήσει να κυριαρχήσει.Το πολιτικό κέντρο βάρους των ΗΠΑ βρίσκεται πιο δεξιά από άλλων χωρών διότι δεν υπάρχει σοβαρό αριστερό κόμμα. Από το 2000 ως το 2012 το μανιφέστο των Δημοκρατικών ήταν δεξιότερα, όμως στις εκλογές του 2012 και ακόμη περισσότερο σε εκείνες του 2016 το κόμμα έκλινε εμφανώς προς τα αριστερά.
Για να «ζυγίσουν» το μανιφέστο κάθε κόμματος, οι «New York Times» ανέλυσαν πόσες φορές ανέφερε ένα θέμα. Κάθε αναφορά ενός θέματος έσπρωχνε το σκορ ενός κόμματος προς τα δεξιά ή τα αριστερά, ανάλογα με το θέμα. Από τα θέματα που μελετήθηκαν, εκείνα που συνέβαλαν περισσότερο στο αριστερό ή στο δεξιό σκορ ήταν εκείνα που εμπίπτουν στην κατηγορία των οικονομικών, όπως μαρξιστικές αναλύσεις, και των κοινωνικών, όπως αναφορές στον «εθνικό τρόπο ζωής». Τα θέματα που τοποθέτησαν ένα κόμμα δεξιότερα στην ανάλυση των «New York Times» είναι, κατά φθίνουσα σειρά, η παραδοσιακή ηθική (που έδινε τους περισσότερους δεξιούς πόντους), οι αρνητικές αναφορές στην πολυπολιτισμικότητα, ο περιορισμός του κράτους πρόνοιας, οι περικοπές στην Παιδεία, ο εθνικός τρόπος ζωής, η ελεύθερη επιχειρηματικότητα, οι αρνητικές αναφορές στον διεθνισμό, στα συνδικάτα και στην ΕΕ και, τέλος, ο στρατός.
Τα θέματα που τοποθέτησαν ένα κόμμα αριστερότερα είναι, κατά αύξουσα σειρά, η ειρήνη, η κεϋνσιανή διαχείριση της ζήτησης, οι αρνητικές αναφορές στον συνταγματισμό και στην παραδοσιακή ηθική, η ελεγχόμενη οικονομία, οι κρατικοποιήσεις, ο αντι-ιμπεριαλισμός, οι αρνητικές αναφορές στον εθνικό τρόπο ζωής και στον στρατό και, τέλος, τους περισσότερους αριστερούς πόντους έδινε η μαρξιστική ανάλυση.
