Η επιστροφή του τρόμου

Στα μέσα του περασμένου Μαΐου ο επικεφαλής της γαλλικής υπηρεσίας πληροφοριών είχε ενημερώσει την αρμόδια Επιτροπή της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης ότι επίκειται νέα επίθεση τζιχαντιστών στη Γαλλία. Εξηγώντας ότι «θα χτυπήσουν όσο πιο σύντομα και όσο πιο δυνατά γίνεται, καθώς η οργάνωσή τους δέχεται πλήγματα και θέλει να εκδικηθεί». Είχε πει μάλιστα ότι η νέα αυτή τρομοκρατική ενέργεια «θα εκδηλωνόταν σε σημεία όπου συγκεντρώνεται πλήθος για τη δημιουργία πανικού». Είναι αυτό που ακριβώς συνέβη την περασμένη Πέμπτη το βράδυ στην πανέμορφη Νίκαια. Μόνο που η επίθεση αυτή άργησε λίγο, καθώς οι Γάλλοι την περίμεναν κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου, που διεξήχθη κάτω από πρωτοφανή μέτρα σαφαλείας, χωρίς όμως να σημειωθεί κανένα επεισόδιο. Ισως γιατί η επιλογή της 14ης Ιουλίου, που συμβολίζει τις αρχές της ελευθερίας και της δημοκρατίας, ήταν η πιο κατάλληλη για να χτυπήσουν αυτοί που αρνούνται τις αρχές αυτές.

Επιστρέφει έτσι και πάλι, κατά τον πιο δραματικό τρόπο, η τρομοκρατική απειλή σε μια χώρα που έχει ήδη πληρώσει ένα βαρύτατο τίμημα. Και η ενέργεια αυτή ίσως να αποτελεί προοίμιο για ανάλογα χτυπήματα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Επιβεβαιώνοντας ότι, ενώ το Ισλαμικό Χαλιφάτο καταρρέει, από τις συνδυασμένες πολεμικές επιχειρήσεις Αμερικανών και άλλων, μετατρέπεται βαθμιαία από «κράτος»σε ένα σκοτεινό διεθνές δίκτυο, που αποτελείται από μικρούς αλλά άκρως επικίνδυνους πυρήνες, οι οποίοι δρουν σε διάφορα μέρη του κόσμου και όχι μόνο στη Συρία και στο Ιράκ. Και είναι ακριβώς η διασπορά αυτή που καθιστά την εξουδετέρωση της τρομοκρατικής αυτής οργάνωσης εξαιρετικά δυσχερή, καθώς τα μέσα που χρησιμοποιεί αποβλέπουν στον αιφνιδιασμό και στην πρόκληση τεράστιου αριθμού θυμάτων, μέσα σε ένα κλίμα γενικευμένου πανικού. Χαρακτηριστικό είναι ότι για τις ενέργειες αυτές οι τζιχαντιστές στρατολογούν ακόμη και ανήλικα παιδιά τα οποία εκπαιδεύουν σε ειδικά στρατόπεδα.

Ολα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να κυριαρχεί στην Ευρώπη, μετά τα αλεπάλληλα τρομοκρατικά χτυπήματα, ένα πρωτοφανές κλίμα φόβου και ανησυχίας που επηρεάζει άμεσα και τις πολιτικές εξελίξεις, σε συνδυασμό με τις αντιδράσεις που προκαλούνται από τις συνεχώς αυξανόμενες προσφυγικές ροές. Ενισχύονται έτσι οι ακραίες δυνάμεις, με πρόσφατο παράδειγμα την επικράτηση του Brexit, ενώ θεωρείται βέβαιο ότι το χτύπημα στη Νίκααα θα ρίξει νερό στον μύλο όχι μόνο της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν, τις παραμονές μάλιστα των γαλλικών βουλευτικών εκλογών, αλλά και των ομοϊδεατών της στις άλλες χώρες. Η Ιταλία του Μπέπε Γκρίλο και η Αυστρία του Νόρμπερτ Χόφερ περιμένουν τη σειρά τους, ενώ επανέρχονται οι αυξημένοι έλεγχοι στα ευρωπαϊκά σύνορα. Ηδη η Γερμανία έκλεισε ουσιαστικά τα σύνορά της με τη Γαλλία και έτσι η Ενωμένη Ευρώπη από μια Ενωση ανοικτών κοινωνιών μετατρέπεται σε ένα απόρθητο φρούριο.