Ο κυβερνητικός τύπος προέβαλε χθες το θέμα της Siemens προσπαθώντας παράλληλα να καλύψει τις τυχόν ευθύνες του Υπουργείου Εξωτερικών. Σίγουρα αυτές θα απασχόλησαν τον αρμόδιο υπουργό και το επιτελείο του όπως και διάφορους άλλους που ερίζουν τα φώτα της δημοσιότητας για λαϊκιστικά θέματα – παράδειγμα ο κ. Παπαδημούλης.
Κρίμα. Θα έπρεπε να είχαν ασχοληθεί (όχι ο κ. Παπαδημούλης ο οποίος πρώτα θα λύσει το μυστήριο Μαυρίκου) με την προχθεσινή σημαντική απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, όπου οι Φιλιππίνες δικαιώθηκαν έναντι της Κίνας στο θέμα της Νότιας Σινικής Θάλασσας. Μια απόφαση που επηρεάζει άμεσα το νομικό καθεστώς του Αιγαίου.
Πάλι κρίμα όμως. Διότι το Υπουργείο Εξωτερικών και το Μέγαρο Μαξίμου έχουν επιδείξει μια τραγική προχειρότητα στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και προάσπισης των συμφερόντων μας. Προέβαλαν τον λαϊκισμό και αμελούσαν την ουσία.
Ορισμένα άλλα παραδείγματα: τιτίβισε ο πρωθυπουργός για τις “αερομαχίες” στο Αιγαίο, εισέπραττε σαρκασμό από την Τουρκία αλλά και υποχωρούσε στο καίριο ζήτημα της στρατιωτικοποίησης των Δωδεκανήσων αποδεχόμενος την μη – προσγείωση του πρωθυπουργικού αεροσκάφους στην Ρόδο.
Αποδέχεται τις ενέργειες του μειονοτικού βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα εκπαίδευσης στην Θράκη. Αποδέχεται το θέμα των Τσάμηδων ως διμερές ζήτημα με την Αλβανία. Επίσης, ποια ήταν η δραστηριότητα του Υπουργού Εξωτερικών κατά την διάρκεια της διαπραγμάτευσης (αυτής που το όχι έγινε ναι) το 2015; Βοήθησε με κάποια παράλληλη επαφή με εταίρους μας;
Προφανώς η εξωτερική πολιτική αποτελεί θέμα μόνο για λαϊκισμό και κουτόχορτο. Το ντουέτο του Top Gun νοιάζεται περισσότερο για προσωπικά τους συμφέροντα παρά για την εξωτερική πολιτική του κράτους.
Είναι οι ίδιοι που παίζουν και με το 3% του εκλογικού νόμου και ελαφρά τη καρδία να βάλουν δερβέναγα στην πολιτική σκηνή μειονοτικό κόμμα. Και είχαν το θράσος να αποκαλούν τους προηγούμενους “προδότες”.
