Η ρύθμιση του χρέους ήταν υποτίθεται η πρώτη προτεραιότητα της κυβέρνησης Τσίπρα. Η εποχή βέβαια που το κούρεμα ήταν στην πρώτη γραμμή των δηλώσεων και επιδιώξεων,έχει περάσει ανεπιστρεπτί.Ο βασικός σύμμαχος ανάμεσα στους δανειστές της χώρας σε αυτή την επιδίωξη θα έπρεπε αντικειμενικά να είναι το ΔΝΤ που εδώ και καιρό επέμενε και έθετε σε κάθε ευκαιρία θέμα βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους.
Η κυβέρνηση Τσίπρα για τους δικούς της επικοινωνιακούς λόγους είχε στοχοποιήσει ως τώρα το ΔΝΤ ως το βασικό εχθρό της .Με αποτέλεσμα τώρα που άνοιξε και πάλι η συζήτηση για το χρέος να παρακολουθεί αμήχανη το Ταμείο να υπερασπίζεται επί της ουσίας τις δικές της προτεραιότητες.Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι υπάρχει μια διαπραγματευτική διελκυνστίδα ανάμεσα στο ΔΝΤ και τη γερμανική κυρίως πλευρά που αρνείται να δεχθεί αυτή τη στιγμή τουλάχιστον,οποιεσδήποτε ρυθμίσεις και προσπαθεί να μεταθέσει τη συζήτηση για το 2018.
Προφανώς το Ταμείο εξυπηρετεί καταρχήν τους δικούς του στόχους,καθώς αρκετές χώρες -μέλη του θεωρούν ότι έχει εκτεθεί υπερβολικά στην Ελλάδα.Η κυβέρνηση του Σύριζα όμως αντί να αξιοποιήσει αυτές τις διαφορές μεταξύ των εταίρων μας, έκανε ότι μπορούσε για να υπονομεύσει τη σχέση της με το ΔΝΤ .Με αποκορύφωμα την αξιοποίηση των συνομιλιών των στελεχών του, που άγνωστο(;) πώς είχαν υποκλαπεί κατά την παρουσία τους στην Αθήνα.
Είναι ένα ακόμα δείγμα πρόχειρης και ευκαιριακής στρατηγικής από αυτές που μας έχει συνηθίσει η κυβέρνηση.Οι αυταπάτες που υπήρχαν όλο αυτό το διάστημα της σκληρής υποτίθεται διαπραγμάτευσης επιβεβαιώνονται για μια ακόμα φορά και στο θέμα του χρέους.Με συνέπεια να φτάσουμε στη σημερινή συζήτηση ,αφού χρειάστηκε να προηγηθεί ένα ακόμα μνημόνιο με ιδιαίτερα επώδυνα μέτρα ενώ οι ουσιαστικές ρυθμίσεις για το χρέος να μετατίθενται κατά πάσα πιθανότητα για τα επόμενα χρόνια.
ΤΟ ΒΗΜΑ
