Ο έρωτας είναι μαγκιά. Βγαίνεις από τον εαυτό σου, τον οποίο παραχωρείς στον σύντροφό σου. Το να δημοσιοποιήσεις τον χωρισμό σου, όντας άντρας, στα social media, με ένα τραγούδι δυόμισι λεπτών, χρειάζεται κάτι παραπάνω από μαγκιά. Ο Παντελής Παντελίδης το έπραξε πριν από περίπου τέσσερα χρόνια. «Δεν ταιριάζετε σου λέω», ο τίτλος του τραγουδιού, αφιερωμένου στο κορίτσι που τον παράτησε. Βίντεο αφτιασίδωτο, προσωπικό, θλιμμένο, γυρισμένο ερασιτεχνικά από την κάμερα του κινητού του. Η κοπέλα δεν γύρισε. Γύρισε όμως η ζωή του. Δεκαπέντε εκατομμύρια θεάσεις από τις 19 Σεπτεμβρίου 2012 έως σήμερα. Μια Ελλάδα και κάτι. Και φυσικά, δεν σταμάτησε εκεί. Το ελληνικό κοινό ή, για να ακριβολογούμε, ένα μεγάλο τμήμα του βρήκε τον (νέο) α-ταξικό υμνητή της καψούρας. Η καψούρα πάντα υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει στη ζωή μας. Το θέμα είναι να συναντηθείς μαζί της την κατάλληλη στιγμή με τον κατάλληλο μεσάζοντα. Αυτός ήταν ο Παντελής Παντελίδης.
Από το πρωί της περασμένης Πέμπτης που έγινε γνωστός ο θάνατος σε τροχαίο του Παντελή Παντελίδη (το τζιπ που οδηγούσε ξέφυγε από την πορεία του και προσέκρουσε στις προστατευτικές μπάρες στο ύψος του Ελληνικού), τα social media αποθέωσαν έναν καλλιτέχνη-φαινόμενο που κατάφερε να ξεχωρίσει ακολουθώντας τη δική του λογική και γυρίζοντας, τουλάχιστον στην αρχή, την πλάτη του στο σταρ σίστεμ. Και αυτό πάλι μπορεί να ακουστεί υπερβολικό. Ο Παντελής Παντελίδης στα 33 του χρόνια και με τέσσερα χρόνια παρουσίας έθεσε τους δικούς του κανόνες. Δεν είχε εντυπωσιακούς κοιλιακούς, δεν ήταν ο τραγουδιστής-μοντέλο και όμως ήταν αποδεκτός από όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας, κοινωνικής τάξης, μορφωτικού επιπέδου, ή, τέλος πάντων, από όσους έβρισκαν στα τραγούδια του και στο στυλ του τον άνθρωπό τους, τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας.
Επιστροφή της καψούρας


Το ζητούμενο με το «φαινόμενο» Παντελής Παντελίδης δεν είναι αν ήταν/είναι (το έργο ενός καλλιτέχνη παραμένει πάντοτε παρόν) καλός τραγουδιστής. Ούτε πόσα χρόνια έκανε σπουδές αρμονίας. Το θέμα είναι ότι έφερε, σε μια πορεία κομήτη που είχε, στην επιφάνεια και πάλι την καψούρα. Την έκανε mainstream. Ξεχασμένος σε πολλούς, ο παθιασμένος έρωτας, συνήθως χωρίς ανταπόκριση, το συναίσθημα εκείνο που έχει αρρώστια, νταλκά, ντέρτι, πόνο βαρύ και ασήκωτο που σε ρίχνει στον πάτο, βρήκε στο πρόσωπο του Παντελίδη τον βάρδο της. Ισως βοηθούν πλέον και οι οικονομικές-κοινωνικές συνθήκες. Αν γυρίσουμε είκοσι χρόνια πίσω, θα δούμε ότι τα αντίστοιχα τραγούδια –με τις απαραίτητες εξαιρέσεις, βλέπε Χρ. Κυριαζή –είχαν άλλη θεματολογία. Τότε τον/την ήθελες να έρθει. Τώρα οι περισσότεροι φεύγουν.
Τόπος καταγωγής, Νέα Ιωνία. Οι γονείς του έχουν κατάστημα Προ-Πο ο ίδιος είναι υπαξιωματικός στο Πολεμικό Ναυτικό. Μοιάζει με παλιά, μαυρόασπρη ελληνική ταινία. Ο ίδιος αναζήτησε την τύχη του στο στρατό. Γρήγορα κατάλαβε ότι το μεροκάματο μπορεί να ήταν σίγουρο, αλλά ήταν επίσης σίγουρο ότι δεν ήθελε να κάνει τον εκπαιδευτή. Πήρε την κιθάρα του και άρχισε να γράφει και να τραγουδάει: «Αλκοολικές οι νύχτες», «Συνοδεύομαι», «Αλεξίσφαιρο γιλέκο», «Είχα κάποτε μια αγάπη», «Λιώμα σε γκρεμό», «Το φίδι». Ο Παντελής είχε γίνει αυτό που ήταν πριν τον «αναλάβει» η δισκογραφική του εταιρεία.
Ακολούθησαν συνεργασίες σε μεγάλα νυχτερινά κέντρα, προηγούμενα είχε εμφανισθεί και σε κάποιες λαϊκές ταβέρνες, εκεί άλλωστε όπου διασκέδαζαν οι φίλοι του, οι άνθρωποι της γειτονιάς του. Ο Παντελής Παντελίδης δεν τους ξέχασε, δεν τον ξέχασαν. Πήγαιναν στα καμαρίνια να τον δουν και τον έβρισκαν όπως τον είχαν αφήσει το πρωί στην καφετέρια. Τζιν, σακάκι, αθλητικά παπούτσια, όπως ενδεχομένως τον είχαν δει το μεσημέρι στην καφετέρια που τα λέγανε…
Ταχύτητα μετεωρίτη


Για τον Παντελή Παντελίδη όλα ήταν απλά και γρήγορα. Σαν την ταχύτητα του μετεωρίτη. Από το 2012 που ξεπήδησε από το ΥouΤube έως σήμερα έγραψε δεκάδες τραγούδια, συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα και εμφανίστηκε στην μεγαλύτερες πίστες της Αθήνας. Αποθεώθηκε από το κοινό, συνομήλικοι θεατές του αλλά και μικρότεροι και μεγαλύτεροι του, γέμιζαν τα μαγαζιά όπου εμφανιζόταν για να τραγουδήσουν μαζί του « Σκούπισε τα πόδια σου και πέρασε». Στην Ελλάδα της κρίσης, όπου ο κοινωνικός ιστός της όπως τον γνωρίζαμε διαλύεται, για πάρα πολλούς ο Παντελής Παντελίδης αποτέλεσε το αντίπαλο δέος της «εύκολα επιτυχημένης» γενιάς των 90s. Αυτοδημιούργητος, λαϊκός και αυθεντικός. Μίλησε στην ψυχή τού καθενός που τον παράτησε η γκόμενα ή ο γκόμενος. Πολλοί θα πουν όχι με τον σωστό-ποιοτικό τρόπο. Εχει σημασία; Κατόρθωσε εν πολλοίς να απενοχοποιήσει την καψούρα. Τα σεκλέτια άλλωστε ποτέ δεν τελειώνουν.
Δεν ξέρουμε πού θα τοποθετήσει η μουσική ιστορία τον Παντελή Παντελίδη τα επόμενα χρόνια. Ούτε πόσοι θα τον θυμούνται και για πόσο. Ούτε ακόμη για πόσο θα ακούγονται τα τραγούδια του. Αυτό που κατάφερε ήταν να βάλει και πάλι στον χάρτη ωμά και καθαρά τον νταλκά. Και μάλιστα μόνος του.
ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ
Πριν από λίγες ημέρες, το Διαδίκτυο λοιδορούσε τον Παντελίδη επειδή σε έναν στίχο του έλεγε: «Με συγχωρείς για τα επόμενα / μα έχω εξετάσει τα ενδεχόμενα / πλέον θυμίζεις σκάρτη γκόμενα που τριγυρνά στα Κατεχόμενα». Προκάλεσε θυμό, τον έκραξαν, τον ειρωνεύτηκαν και τελικά απέσυρε το τραγούδι και ζήτησε συγγνώμη. Από την Πέμπτη, ημέρα του θανάτου του, το Facebook του αποτίνει φόρο τιμής. Τι περίεργο και αυτό.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ