“Βάλε πλάτη για το ΔΝΤ” ήταν το κύριο αίτημα του κ.Τσίπρα στον Κυριάκο Μητσοτάκη κατά τη χθεσινή πρώτη όχι και τόσο συναινετική συνάντηση των δυο ανδρών στο Μαξίμου.
” Είμαι έτοιμος , αρκεί να καταλάβω τι θέλεις να κάνεις με το ΔΝΤ. Θέλεις να μείνει ή θέλεις να φύγει;” αποκρίθηκε ο κ. Μητσοτάκης ,χωρίς όμως ο κ. Τσίπρας να ξεκαθαρίσει για μία ακόμη φορά τις προθέσεις του.
Τους τελευταίους μήνες η ελληνική κυβέρνηση έχει πάρει τις δύο ακριβώς αντίθετες θέσεις όσον αφορά το ΔΝΤ.
Αν και στο κείμενο του τρίτου μνημονίου που υπέγραψε ο κ. Τσίπρας τον Ιούλιο αναφέρεται καθαρά (μετά από επιμονή της Γερμανίας) ότι το ΔΝΤ θα συμμετέχει στο τρίτο πρόγραμμα για την Ελλάδα , ο Πρωθυπουργός αμέσως μετά την εκλογή του ζητούσε σε συνεντεύξεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό την έξωση του ΔΝΤ από το τρίτο μνημόνιο .
Για να ακούσει ,πριν από λίγες μέρες , τον υπουργό Εξωτερικών του κ. Τσακαλώτο να δηλώνει ξεκάθαρα μετά τη συνάντηση με τον κ. Σόϊμπλε στο Βερολίνο, ότι η Ελλάδα στηρίζει την συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα.
Η κυβέρνηση Τσίπρα επαναλαμβάνει ακριβώς τα ίδια λάθη που έκανε κατά την διαπραγμάτευση με τους «θεσμούς» το 2014.
Αντί να συμφωνήσει από τον Φεβρουάριου του 2014 στο ιδιαιτέρως ευνοϊκό -σε σχέση με αυτό που έφτασε τελικά να υπογράψει- πακέτο της ΕΕ, οι κ.κ. Τσίπρας και Βαρουφάκης αποφάσισαν να κάνουν την απίθανη εκείνη διαπραγμάτευση του «Αρνούμαι νέα δάνεια, δεν δέχομαι να συμφωνήσω τίποτα, ώσπου να φοβηθούν οι Eyρωπαίοι και να υποχωρήσουν» .Που έφερε την Ελλάδα χωρίς κανένα διαπραγματευτικό ατού και χωρίς πόρους στο κατώφλι του GREXIT να υπογράφει τη χειρότερη δυνατή συμφωνία του τρίτου μνημονίου ,με τριετή λιτότητα, σκληρά μέτρα και επιπλέον χρέη για τη χώρα 85 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Στο ίδιο μοτίβο κινείται πάλι τώρα ο κ. Τσίπρας. Αντί να κλείσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα μετά την επανεκλογή του τον Σεπτέμβριο την συμφωνία με την τρόικα για την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου και να περάσει όσο ήταν ακόμη κυρίαρχος πολιτικά στη χώρα το ασφαλιστικό και τα φορολογικά από την βουλή για να ολοκληρωθεί τάχιστα η αξιολόγηση ,άρχισε την “σκληρή διαπραγμάτευση ” με βασικό άξονα την συμμετοχή ή όχι του ΔΝΤ στο τρίτο πρόγραμμα.
Γιατί ο κ.Τσίπρας δεν θέλει το ΔΝΤ ; Πρώτον διότι δεν έχει μεγάλο μερίδιο χρηματοδότησης τα επόμενα χρόνια κι άρα η Ελλάδα μπορεί να προχωρήσει και χωρίς τα χρήματά του, και δεύτερον-και κυριότερο- επειδή το ΔΝΤ ζητεί σημαντικές μεταρρυθμίσεις και περικοπές στο ασφαλιστικό αλλά και σε προβληματικούς τομείς της οικονομίας έτσι ώστε να είναι βέβαιο ότι η ελληνική οικονομία δεν θα δημιουργήσει και πάλι ελλείμματα τα οποία θα την φέρουν πάλι στην έδρα του ταμείου στην Ουάσιγκτον με απλωμένο χέρι.
Όμως ,με τα μπρος -πίσω , με το σχέδιο Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό το οποίο το ΔΝΤ χαρακτηρίζει “απαράδεκτο” και η Ευρωπαϊκή Ένωση κατώτερο των προσδοκιών(«τους ζητήσαμε αγελάδα και μας έφεραν γάτα») η συμφωνία θα καθυστερήσει και μαζί και η ψήφιση των μεταρρυθμίσεων εφαρμογής του μνημονίου από την Βουλή . Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης μπορεί να πάει μετά το καλοκαίρι.
Εν τω μεταξύ η οικονομία θα συνεχίζει να σέρνεται , οι αντιδράσεις των κοινωνικών ομάδων ( συνταξιούχων, ελευθέρων επαγγελματικών και αγροτών) θα κορυφώνονται θαμπώνοντας το άστρο του κ.Τσίπρα και την δυναμική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, και ενισχύοντας την δημοτικότητα του κ. Μητσοτάκη και την ΝΔ η οποία θα είναι πλέον πρώτο κόμμα σε όλες τις δημοσκοπήσεις.
Έτσι ο κ. Τσίπρας κινδυνεύει να βρεθεί ,στην ίδια ακριβώς θέση που βρέθηκε ο κ. Σαμαράς στα τέλη του 2014 :να θέλει να συμφωνήσει με τους ευρωπαίους στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης και στην ρύθμιση του χρέους αλλά εκείνοι να μην θέλουν να συμφωνήσουν μαζί του.
Κυρίως επειδή θα βλέπουν-όπως και το 2014- ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που θα είναι σύντομα η επόμενη κυβέρνηση μπορεί να είναι πιο αξιόπιστος εταίρος.
Είναι αυτό που οι Γάλλοι ονομάζουν…Deja vu (τόχω ξαναδεί).
