Μπορώ να αντιληφθώ για ποιον λόγο ο Πρωθυπουργός δεν θέλει να απομακρύνει τον υπουργό Οικονομικών. Αποτελεί ομολογία αποτυχίας να απομακρύνεις τον κορυφαίο υπουργό μιας κυβέρνησης τέσσερις μήνες μετά την τοποθέτησή του.
Δεν μπορώ όμως να αντιληφθώ γιατί μένει ο Βαρουφάκης.
Οσο κι αν τον γοητεύει η δημοσιότητα, όσο κι αν λατρεύει τους προβολείς, όσο κι αν διψάει για σημασία και προσοχή, δυσκολεύομαι να κατανοήσω τα όρια της αντοχής του.
Ξεκίνησε την υπουργική σταδιοδρομία του δημοφιλής στην Ελλάδα και αξιοπερίεργος στην Ευρώπη. Και τέσσερις μήνες αργότερα θεωρείται αναξιόπιστος στην Ευρώπη και διασκεδαστικός στην Ελλάδα.
Το δεύτερο μπορεί να διασκεδάζει και τον ίδιο. Το πρώτο σίγουρα δεν κάνει καλό στην κυβέρνηση που συμμετέχει και στη χώρα που εκπροσωπεί.
Η εύκολη κριτική είναι να σταθεί κανείς στην ακατάσχετη φλυαρία και στη φιλάρεσκη ρητορεία του. Στις φορές που συνελήφθη να ξεφουρνίζει αστεία ή λιγότερο αστεία ψέματα. Στον ναρκισσισμό και στη στομφώδη αερολογία που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά μιας σπουδαιοφανούς ρητορικής.
Αυτά όμως τα θεωρώ δευτερεύοντα.
Θα προτιμήσω να επισημάνω τρία πολύ πιο ουσιαστικά (κατά τη γνώμη μου) ολισθήματα.

Πρώτον, τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου
. Ηταν η στρατηγική παγίδευση της διαπραγμάτευσης και μάλιστα χωρίς καν να εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση της χώρας.
Από εκεί και πέρα, η συνέχεια και η έκβαση ήταν προδιαγεγραμμένες.

Δεύτερον, την κατάρρευση της εμπιστοσύνης και άρα της ουσιαστικής διαπραγμάτευσης με τους δανειστές
. Με αποκορύφωμα την ανεκδιήγητη ιστορία του Riga-gate.
Και όταν στη διαπραγμάτευση δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, συνήθως την πληρώνει ο ασθενέστερος. Η απομάκρυνσή του μπορεί να θεωρήθηκε αυτονόητηαλλά ήταν ήδη αργά.

Τρίτον, την παντελή έλλειψη γνώσεων και παραστάσεων από ευρωπαϊκές διαδικασίες.
Μια έλλειψη που ίσως εξηγεί το πρώτο και το δεύτερο ολίσθημα. Αλλά είναι να απορεί κανείς πώς επελέγη για αυτή τη θέση, με ποια κριτήρια και ποια εχέγγυα.
Σε τελευταία ανάλυση, ο Βαρουφάκης δεν είναι ούτε καλός ούτε κακός. Ούτε ικανός ούτε ανίκανος, Ούτε σοβαρός ούτε μη σοβαρός.
Ηταν απλώς εξ αρχής ο ακατάλληλος άνθρωπος στην ακατάλληλη θέση.
Κι αυτό κάθε μέρα που περνάει καθίσταται τόσο προφανές ώστε απορώ που δεν το καταλαβαίνει ο ίδιος.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ