Τον Νοέμβριο του 2010 η Ιρλανδία μπήκε σε Μνημόνιο. Και εκεί πήραν δάνεια, και εκεί πήγε τρόικα, και εκεί πήραν μέτρα, και εκεί η οικονομία μπήκε σε ύφεση.
Τον Δεκέμβριο του 2013 όμως η Ιρλανδία βγήκε από το Μνημόνιο μετά επαίνων.
Το 2014 είχε ανάπτυξη 4,8%. Και αποπληρώνει το χρέος προς το ΔΝΤ πριν από τις προθεσμίες του διότι στις αγορές δανείζεται πλέον με φθηνότερο επιτόκιο.
Το ίδιο κάνει και η Πορτογαλία. Η οποία μπήκε σε Μνημόνιο το 2011, υπέστη όσα γνωρίζουμε και βγήκε αισίως από το Μνημόνιο τον Μάιο του 2014.
Μόλις προχθές ξεπλήρωσε 6,6 δισ. στο ΔΝΤ προτού εκπνεύσουν διότι έτσι εξοικονομεί περίπου 500 εκατ. ευρώ ετησίως από το φθηνότερο επιτόκιο που βρίσκει στις αγορές.
Εμείς, αντιθέτως, είμαστε ακόμη ανίκανοι όχι να βγούμε στις αγορές αλλά και να αποπληρώσουμε κανονικά τις τακτικές δόσεις του ΔΝΤ.
Τι χωρίζει τις τρεις χώρες; Οι δανειστές τους ήταν οι ίδιοι, ο έλεγχος από την τρόικα ήταν ο ίδιος, η οικονομική λογική και η τεχνική επάρκεια των «προγραμμάτων διάσωσης» ήταν (πάνω-κάτω) η ίδια.
Γιατί οι δύο πέτυχαν και η τρίτη βολοδέρνει ακόμη με το κακό το ριζικό της; Τι συνέβη και τα πολιτικά συστήματά τους έμειναν όρθια και μπόρεσαν να διαχειριστούν αποτελεσματικά την έξοδο από την κρίση, ενώ στην Ελλάδα μπλέξαμε με τον Βαρουφάκη, τη Ζωή και τα άλλα παιδιά;
Πιστεύω ότι ο λόγος είναι απλός. Η Ιρλανδία και η Πορτογαλία συνειδητοποίησαν ότι χρεοκόπησαν και στρώθηκαν να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις της χρεοκοπίας τους και να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα εξυγίανσης.
Στη χώρα μας, αντιθέτως, ουδείς συνειδητοποιεί ότι έχουμε χρεοκοπήσει. Κατά την τρέχουσα αφήγηση, κάποιοι «μας χρεοκόπησαν» και μετά «μας επέβαλαν» μια αχρείαστη δοκιμασία για «να σώσουν τις τράπεζές τους».
Αυτή η παρανοϊκή αφήγηση του προβλήματος συνοδεύεται και από μια μεταφυσική λύση.
Οτι υπάρχει κάποιος «άλλος δρόμος», ο οποίος είναι δικαιότερος, απλούστερος και ευκολότερος αλλά δεν τον βαδίζουμε λόγω γερμανικής σκληρότητας ή ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού και λοιπών παραφυάδων.
Ετσι η γραφικότητα έγινε πολιτική και οι τσαρλατάνοι πολιτικοί.
Τρελά πράγματα, θα μου πείτε. Αλλά η μεταφυσική εμπεριέχει πάντα μια δόση ανορθολογισμού. Και όποιος πουλάει τρέλα καταντάει τελικά να ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
