Είναι λάθος

Δεν ξέρω αν ήταν επιλογή, επιπολαιότητα ή κάτι άλλο. Σίγουρα όμως είναι λάθος. Με απρόβλεπτη έκβαση και ανυπολόγιστες συνέπειες.

Διότι η καλοδεχούμενη προσπάθεια της κυβέρνησης να επαναπροσδιορίσει τις συμφωνίες, τις δεσμεύσεις και τις υποχρεώσεις της χώρας μέσα στην ευρωζώνη πάει να μετατραπεί σε μια αναμέτρηση της Ελλάδας με τη Γερμανία.

Μια αναμέτρηση στην οποία η υπόλοιπη Ευρώπη συντάσσεται εκ των πραγμάτων με τη Γερμανία και συνεπώς μόνο κακό κάνει στην προσπάθεια της κυβέρνησης.

Γιατί κάνει κακό; Ο λόγος είναι απλός. Η διαπραγμάτευση οδηγεί συνήθως σε κάποια συμφωνία, σε έναν συμβιβασμό καλύτερο ή χειρότερο για τη μία ή την άλλη πλευρά.

Αντιθέτως, η αναμέτρηση καταλήγει σε ένα πεδίο μάχης με νικητές και ηττημένους. Στη μία περίπτωση το κυρίαρχο στοιχείο είναι το αμοιβαίο όφελος. Στην άλλη, ο συσχετισμός δυνάμεων. Δεν ξέρω ποιος μπορεί να θεώρησε ότι μια τέτοια αναμέτρηση συμφέρει την ελληνική πλευρά.

Αλλά δυστυχώς εκεί οδηγούμαστε. Κατοχικά δάνεια, πολεμικές αποζημιώσεις, αναφορές στον ναζισμό και στη γερμανική Κατοχή, απειλές, ανιστόρητες συγκρίσεις.

Μια γραφική αντιγερμανική παράνοια που γνώρισε μεγάλες δόξες την τελευταία πενταετία σε πρωινάδικα και καφενεία έχει μετατραπεί σχεδόν σε επίσημη ρητορική.

Και αυτό συνέβη όχι μόνο επειδή πολλοί θαμώνες τους μετέχουν τώρα στην κυβερνητική πλειοψηφία.

Αλλά και επειδή οι χειρότερες δοξασίες μαζί με τα πιο προσβλητικά στερεότυπα ξέφυγαν από ένα ακατάληπτο εθνικό υποσυνείδητο και ξεχύθηκαν στις κερκίδες του δημοσίου διαλόγου –δυστυχώς, χωρίς ζουρλομανδύα…

Με άλλα λόγια, δεν ξαφνιάζει ο γελοιογράφος της «Αυγής» όταν παρουσιάζει τον Σόιμπλε ως γερμανό ναζιστή που θέλει το λίπος μας για να το κάνει σαπούνι. Ξαφνιάζει ότι το θεωρεί αστείο!..

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως με τη γερμανική κυβέρνηση μας χωρίζουν σημαντικές διαφορές αντιλήψεων, απόψεων, μεθόδων και προτεραιοτήτων.

Οπως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι διαφορές αυτές είναι πολιτικές. Ούτε φυλετικές ούτε ιστορικές.

Είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε για την τρόικα και τις μεταρρυθμίσεις, συνομιλητές μας στο Eurogroup δεν είναι οι επίγονοι του Χάιντριχ ενώ ούτε εμάς εκπροσωπούν οι κληρονόμοι του Αρη Βελουχιώτη.

Είμαστε δύο δημοκρατικές χώρες. Που συνυπάρχουν και συνεργάζονται στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής οικογένειας γιατί αυτό έχουν επιλέξει –και εκείνοι και εμείς…

Τα υπόλοιπα είναι απλώς επικίνδυνα.