Η αμερικανική παρέμβαση

Τη δεκαετία του ’80 η πόρτα του Λευκού Οίκου είχε κλείσει ερμητικά για τον έλληνα πρωθυπουργό επί οκτώ ολόκληρα χρόνια. Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν ο υπερσυντηρητικός Ρόναλντ Ρίγκαν και πρωθυπουργός της Ελλάδας ο υπερπροοδευτικός Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος δεν είχε διστάσει να αντιταχθεί ανοιχτά στην αμερικανική πολιτική στο ΝΑΤΟ και να απειλεί να διώξει τις «βάσεις του θανάτου». Ο τότε αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα Μόντιγκλ Στερνς ματαίως προσπαθούσε να πείσει την Ουάσιγκτον ότι «δεν πρέπει να προσέχει αυτά που λέει ο Ανδρέας αλλά αυτά που κάνει». Και είχε δίκιο διότι η Ελλάδα ούτε αποχώρησε από το ΝΑΤΟ ούτε έδιωξε τις βάσεις. Διέπραξε, δηλαδή, μια μεγαλοπρεπή «κωλοτούμπα» (εφόσον είναι της μόδας η κακόηχη αυτή λέξη). Το αποτέλεσμα ήταν ο Α. Παπανδρέου να γίνει δεκτός στον Λευκό Οίκο μόνο κατά τη διάρκεια της τρίτης θητείας του από τον πρόεδρο Κλίντον, ο οποίος εξήρε με πολύ κολακευτικά σχόλια την προσωπικότητά του.

Πόσο λοιπόν έχουν αλλάξει τα πράγματα από τότε καθώς τη φορά αυτή ένας προοδευτικός αμερικανός πρόεδρος τηρεί μια εντελώς αντίθετη στάση απέναντι σε έναν αριστερό ριζοσπάστη έλληνα πρωθυπουργό. Προφανές είναι ότι με τις γνωστές δηλώσεις του ο Μπαράκ Ομπάμα θέλησε να ενθαρρύνει την Ελλάδα να παραμείνει στην ευρωζώνη για να αποφευχθούν πιθανές αναταράξεις στη διεθνή οικονομία που θα μπορούσαν να πλήξουν και τις Ηνωμένες Πολιτείες τη στιγμή που επέστρεψαν κατά τρόπο θεαματικό στην ανάπτυξη. Θέλησε όμως να αποφύγει και μια ενδεχόμενη στροφή της Ελλάδας προς τη Ρωσία (μετά τις ηρωικές απειλές για βέτο του νέου έλληνα υπουργού Εξωτερικών) όταν κύρια προτεραιότητά του είναι η συνέχιση των οικονομικών κυρώσεων.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι εμείς εδώ, με τη γνωστή μας τάση να παίρνουμε τις επιθυμίες μας για πραγματικότητα, ερμηνεύσαμε τις δηλώσεις Ομπάμα ως ανοικτή σύγκρουση της Ουάσιγκτον με το Βερολίνο και άρα με πλήρη στήριξη της ελληνικής θέσης απέναντι στην κυρία Μέρκελ. Η ψυχρολουσία ήλθε λίγες ημέρες αργότερα, όταν ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι «είναι πολύ σημαντικό η ελληνική κυβέρνηση να συνεργασθεί με τους ευρωπαίους εταίρους της και το ΔΝΤ». Είναι λοιπόν επιτακτικά αναγκαίο να απαλλαγούμε επιτέλους από τις ψευδαισθήσεις μας και να πάψουμε να καλλιεργούμε ανεδαφικές ελπίδες διότι, όπως έδειξαν και οι συγκλονιστικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών, οδηγούμε έτσι με μαθηματική ακρίβεια το σκάφος στα βράχια.