«Το χρήμα ποτέ δεν κοιμάται»!

Επανερχόμενος στην ενεργό δράση ο Γκόρντον Γκέκο της «Wall Street» διατύπωσε το απόλυτο δόγμα των διεθνών αγορών: το χρήμα ποτέ δεν κοιμάται.

Και όχι μόνο, θα έλεγα. Αγρυπνά και αντιδρά με μεγάλη ταχύτητα σε ό,τι του φαίνεται αντίθετο προς τα συμφέροντά του.

Προ λίγων μηνών μια ομάδα από στελέχη διεθνών funds μου είχαν ζητήσει να συναντηθούμε και να συζητήσουμε για τα ελληνικά πράγματα. Αν θυμάμαι καλά, ήταν αμέσως μετά τις ευρωεκλογές και είχαν έλθει στην Αθήνα σε αναζήτηση πρωτογενούς ενημέρωσης.

Δεν ξέρω πόσο τους φώτισα. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω όμως ότι το επίπεδο της ενημερότητάς τους για την ελληνική πολιτική με εντυπωσίασε. Ηταν πολύ υψηλότερο από αυτό του μέσου έλληνα πολίτη, ενδεχομένως και του μέσου έλληνα δημοσιογράφου. Ηξεραν πρόσωπα και πράγματα με απίστευτες λεπτομέρειες.

Τελειώνοντας τη συζήτηση ένας από τους μετέχοντες με ρώτησε αν εκτιμώ ότι σε περίπτωση επικράτησης του ΣΥΡΙΖΑ η Left Platform θα μετάσχει στην κυβέρνηση.

Εκανα μερικά δευτερόλεπτα να καταλάβω την ερώτηση και παραδέχθηκα ότι δεν ξέρω την απάντηση αλλά ούτε και με έχει απασχολήσει ποτέ.

Ετσι μπορεί να μην έλυσα την απορία τους, αλλά τουλάχιστον έμαθα πώς λένε τον Λαφαζάνη στα αγγλικά.

Διηγήθηκα αυτή τη μικρή ιστορία για να υπογραμμίσω κάτι αυτονόητο: όποιος νομίζει ότι το χρήμα μένει ξάγρυπνο για πολιτικούς ή ιδεολογικούς λόγους είναι βαθιά νυχτωμένος. Το χρήμα διασφαλίζει το συμφέρον του και το διασφαλίζει με σοβαρότητα, γνώση και επιμέλεια.

Το σημειώνω αυτό διότι η αρνητική αντίδραση των διεθνών αγορών στο ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών και/ή μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είναι προφανής, δεδομένη και αυτονόητη. Προκύπτει από την ίδια τη λογική του χρήματος και όχι από κάποια συνωμοτική διαδικασία.

Δεν περιμένουν κανέναν Σαμαρά να το υποδείξει, κανέναν Βίτσα να πετάξει την αρλούμπα του, κανέναν Σκουρλέτη να το διαψεύσει.

Ξέρουν τι συμβαίνει προτού καν οι δικοί μας ανοίξουν το στόμα τους. Και κανείς δεν μπορεί να τους ξεγελάσει ή να τους πιάσει κορόιδα.

Καταλαβαίνουν πως, αν δεν βγει Πρόεδρος και αν γίνουν εκλογές, η χώρα θα μείνει ουσιαστικά ακυβέρνητη ως τα τέλη Φεβρουαρίου.

Καταλαβαίνουν ότι ως τότε δεν μπορεί να υπάρξει καμία συμφωνία με τους δανειστές.

Καταλαβαίνουν ότι αυτή η δίμηνη ακυβερνησία εγκυμονεί σοβαρότατους κινδύνους οικονομικού εκτροχιασμού.

Καταλαβαίνουν πως, αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μπροστά, θα πρέπει πρώτα να φτιάξει κυβέρνηση (πράγμα καθόλου αυτονόητο) και ύστερα να συμφωνήσει με τους δανειστές σε χρόνο ρεκόρ και σε καθεστώς μεγάλης πίεσης (πράγμα καθόλου εύκολο).

Καταλαβαίνουν (όπως το έγραψε ρητά η έκθεση της Goldman Sachs) ότι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος «πολιτικής ασυνέχειας» και «μιας σοβαρής σύγκρουσης με τους δανειστές».

Καταλαβαίνουν ότι οι άνθρωποι που ενδεχομένως θα κερδίσουν τις εκλογές εμφορούνται από απόψεις, ιδέες και λογικές εντελώς αντίθετες με αυτές των αγορών. Οτι κινούνται έξω από τα κυρίαρχα ευρωπαϊκά δεδομένα.

Καταλαβαίνουν ότι υπόσχονται με κάποιον μαγικό τρόπο να τα αλλάξουν όλα αλλά «χωρίς κανέναν κίνδυνο» –κάτι σαν Χάρι Πότερ…

Καταλαβαίνουν τελικά αυτά που καταλαβαίνουμε όλοι μας, που συζητάμε όλοι μας, που φοβόμαστε όλοι μας –άσχετα αν το ομολογούμε ή όχι.

Και τρέχουν να τοποθετήσουν το χρήμα τους αλλού. Εκεί όπου οι άνθρωποι βάζουν το γενικό καλό πάνω από τα κομματικά συμφέροντα, τις προσωπικές σκοπιμότητες και τις ιδεοληπτικές εμμονές.

Διότι το χρήμα δεν κοιμάται και ως εκ τούτου δεν πιάνεται εύκολα στον ύπνο.