Ενα πολιτικό και ιδεολογικό μπρα ντε φερ βρίσκεται σε εξέλιξη μεταξύ του ΚΚΕ και των εξωκοινοβουλευτικών δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του Σχεδίου Β του Αλ. Αλαβάνου με φόντο τις επικείμενες ευρωεκλογές και την πορεία της Ελλάδας στην ΕΕ. Ο Περισσός έχει ανοίξει μέτωπο όχι μόνο κατά του ΣΥΡΙΖΑ, προσβλέποντας στον επαναπατρισμό των ψηφοφόρων που έχασε στις εθνικές εκλογές του 2012, αλλά και κατά της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, προκειμένου να στεγανοποιήσει τις εκλογικές δυνάμεις του αποτρέποντας τυχόν διαρροές προς τα «αριστερά» του. Αν και στο επίκεντρο των θέσεων των τριών συγγενών χώρων βρίσκεται το επιχείρημα της αποδέσμευσης της χώρας από την ΕΕ –και επομένως από την ευρωζώνη -, ο «εμφύλιος» που έχει ξεσπάσει μαίνεται αμείωτος, με το ΚΚΕ να βάλλει κατά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του Σχεδίου Β κατηγορώντας τους ότι προετοιμάζουν τον «νέο οπορτουνιστικό πόλο» ο οποίος θα κληθεί να καλύψει «το κενό που θα αφήσει η παραπέρα σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ».
Από το 1989 και την πρώτη διάσπαση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, μετά την αποχώρηση πολλών στελεχών και μελών του που διαφώνησαν με τη συνεργασία του τότε Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, ο οποίος είχε ως βασικό κορμό το ΚΚΕ, με τη ΝΔ και τη δημιουργία της συγκυβέρνησης Τζαννετάκη, ο Περισσός είχε πάντα στραμμένο το μέτωπο κατά των δυνάμεων εκείνων που αποχωρώντας συγκρότησαν το Νέο Αριστερό Ρεύμα (ΝΑΡ) και σήμερα συστεγάζονται στο «μετωπικό» σχήμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. «Μην πέσετε στην παγίδα των δήθεν “επαναστατικών”, “ανατρεπτικών”, “αριστερών” κομμάτων και ομάδων που σας τάζουν καλύτερες μέρες, με έξοδο από την ευρωζώνη, με αλλαγή νομίσματος, με έξοδο από την ΕΕ, ενώ θα παραμένουν στην εξουσία οι μονοπωλιακοί όμιλοι, η πλουτοκρατία» προειδοποιεί τους ψηφοφόρους της Αριστεράς το ΚΚΕ στην εκλογική διακήρυξή του δίνοντας το ιδεολογικό στίγμα του εν όψει ευρωεκλογών, το οποίο είναι ότι μόνο με ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων («εργατική εξουσία») θα υπάρξει αποδέσμευση από την ΕΕ και διαγραφή του δημόσιου χρέους.
Στο πνεύμα αυτό ο Περισσός κατηγορεί δημοσίως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ότι η θέση της για έξοδο τώρα από την ΕΕ και το ευρώ, αν και φαινομενικά συμπίπτει με τη θέση που ο ίδιος διακηρύσσει υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από την ΕΕ (αλλά όταν σχηματιστεί «εργατική εξουσία» στη χώρα, δηλαδή πραγματοποιηθεί η σοσιαλιστική επανάσταση), δεν συνιστά «ρήξη» με το υπάρχον καπιταλιστικό σύστημα και άρα και με την ίδια την ΕΕ, παραμένοντας στο πλαίσιό του. «Την αποδέσμευση ποιος θα την κάνει;» διερωτάται σε πρόσφατο άρθρο του ο «Ριζοσπάστης» υπό τον τίτλο «Η χρεοκοπία του ρεφορμισμού», κατηγορώντας την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ότι αποσυνδέει το θέμα της αποδέσμευσης (από την ΕΕ) από το ζήτημα της εξουσίας, διότι ισχυρές δυνάμεις στο εσωτερικό της «φλερτάρουν ανοιχτά με μια κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού».
Εξίσου αρνητική στάση έχει επιφυλάξει το ΚΚΕ και για το Σχέδιο Β του κ. Αλαβάνου, για το οποίο μάλιστα θεωρεί ότι εκφράζει «το πιο καθαρό σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα καπιταλιστικής διαχείρισης», παρότι η πολιτική κίνηση όπου συμμετέχει ο πρώην επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ έχει ρητώς διακηρύξει ότι εντός της ευρωζώνης και της ΕΕ, ως «ιμπεριαλιστικού συστήματος οικονομικής ολοκλήρωσης, δεν μπορεί να υπάρχει σχέδιο εξόδου από την κρίση ούτε μπορεί να εφαρμοστεί πολιτική κατάργησης των μνημονίων».
Με την ίδια άλλωστε «καχυποψία» είδε το ΚΚΕ και το «φλερτ» του κ. Αλαβάνου με την Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον κ. Π. Λαφαζάνη –με την οποία ο Περισσός επίσης διατηρεί ανοιχτό μέτωπο –και την ανοιχτή πρόσκληση που απηύθυνε πριν από λίγο καιρό «να αναλάβει (η Αριστερή Πλατφόρμα) μαζί με το Σχέδιο Β μια κοινή πρωτοβουλία συσπείρωσης όλων των δυνάμεων για την απελευθέρωση της χώρας από τους καταναγκασμούς των δανειστών και της ευρωζώνης».
Για το ΚΚΕ, ωστόσο, αποτελεί αυταπάτη «η σκέψη και μόνο ότι μπορεί να γίνει “σκαλοπάτι” για τη ριζική αλλαγή της κατάστασης η “έξοδος από το ευρώ”, η “σκέτη αποδέσμευση”, χωρίς άλλες προϋποθέσεις, χωρίς ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα και στρατηγική σύγκρουσης, χωρίς το κυριότερο: την πάλη για να περάσουν τα εργαλεία της ανάπτυξης, της οικονομίας στα χέρια της εργατικής τάξης, του λαού, στη δική του εξουσία».
Πάντως, στα εξ αριστερών πυρά του Περισσού ο αντίλογος της άλλης πλευράς είναι ότι πρόκειται για «άσφαιρη αντιπολίτευση του ΚΚΕ», το οποίο, «παρά την αριστερή συνθηματολογία, πιστεύει ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει σήμερα και παραπέμπει τον αγώνα για τους ριζοσπαστικούς πολιτικούς στόχους στο ακαθόριστο μέλλον της “λαϊκής εξουσίας”, ενώ υπονομεύει και διασπά μεγάλους αγώνες».
Στην κατεύθυνση αυτή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τάσσεται υπέρ της αποδέσμευσης από την ευρωζώνη και την ΕΕ ως «κρίσιμου στοιχείου και αποφασιστικής πλευράς ενός γενικότερου αντικαπιταλιστικού προγράμματος με στόχο την αντικαπιταλιστική ανατροπή», κατηγορώντας παράλληλα το ΚΚΕ για «τσουβάλιασμα» και «κακής ποιότητας φοιτητικό συνδικαλισμό».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
