Κάθε χρόνο, με την εκπνοή του Απριλίου, εκπέμπει τηλεφωνικώς SOS: «Αλλαγή εποχής» λέει συνθηματικά. Το έκανε και εφέτος. Η παρέα ανταποκρίθηκε, και την Τρίτη μετά το Πάσχα βρισκόμασταν στο σπίτι του. Είναι ηγετικός τύπος, από εκείνους που δεν αφήνουν περιθώρια άρνησης. Οσο δε και αν εμείς κάνουμε αγγαρεία (ας όψεται η αγάπη που του έχουμε), για εκείνον η «αλλαγή εποχής» είναι ευκαιρία «για να συγκεντρωθούμε όπως κάναμε παλιά». Μόνο που παλιά συγκεντρωνόμασταν για να «αλητέψουμε», ενώ τώρα για να ξεπατωθούμε στη δουλειά.
Νοικοκύρης με νι κεφαλαίο ο Χ., αμέσως μετά το Πάσχα μεταμορφώνει το χειμωνιάτικο σπίτι του σε καλοκαιρινό. Επειδή, όμως, δεν έχει τις ικανότητες μιας Μαίρης Πόπινς ώστε η μεταμόρφωση να γίνει με μαγικό τρόπο, αλλά και επειδή ένα πρόβλημα στη μέση του δεν του επιτρέπει να σηκώνει βάρη, τα βάρη τα μεταθέτει στους πολυαγαπημένους του φίλους. Που είναι εδώ, όλοι για έναν και… όλοι για έναν. Για τον Χ., ο οποίος σπεύδει να μας οργανώσει: «Εσείς θα σηκώσετε τα χαλιά και θα τα μεταφέρετε έξω». Yes, sir! «Εσύ κατέβασε από το πατάρι τις βαλίτσες με τα καλοκαιρινά –γράφει πάνω στην καθεμία τι περιέχει». «Το ξέρω, εγώ κόλλησα πέρυσι τις ετικέτες». «Αν έχεις κάνει σωστή δουλειά, δεν θα παιδευτείς ιδιαίτερα. Εσύ, όταν βγάλουν τα χαλιά στη βεράντα, θα βοηθήσεις να τα πλύνουμε με το λάστιχο». «Δεν θα τα δώσεις για φύλαξη;». «Ζήτησαν 250 ευρώ και βριστήκαμε». Τι να τους κάνει όταν έχει εμάς, το ιδιωτικό συνεργείο του, που καθαρίζει συρτάρια και ντουλάπες, κρύβει τα χειμωνιάτικα, αντικαθιστά τα κιλίμια με ελαφριές ψάθες, αλλάζει κουρτίνες (τον χειμώνα οι κλαρωτές για να δίνουν χρώμα, το καλοκαίρι οι σκουρόχρωμες για να κόβουν τον ήλιο), πλένει τα ράφια της κουζίνας, περνάει με κερί τα παλιά ξύλινα έπιπλα…
Την επομένη μεταφερθήκαμε, εμείς, το (δωρεάν) συνεργείο καθαρισμού, στο σπίτι μιας άλλης φίλης. Για να τη βοηθήσουμε στη δική της «αλλαγή εποχής», η οποία περιελάμβανε επιπλέον κηπουρική και χαρά: αλλαγή χώματος στις δεκάδες γλάστρες της βεράντας της, και πού είσαι, κύριε Τσανς (η ταινία με τον Πίτερ Σέλερς), να μας καμαρώσεις. Αμέσως μετά, η οικοδέσποινα παρέθεσε γεύμα για να μας ευχαριστήσει. Τότε, τσουγκρίζοντας με χάρη, η Μιράντα δήλωσε: «Tου χρόνου ούτε την ταλαιπώρια ούτε τα κεράσματά σας θέλω, μεγάλωσα, δεν έχω τις αντοχές που είχα, οι μελλοντικές “αλλαγές εποχής” θα γίνουν χωρίς εμένα!».
Μπορεί και να μη γίνουν καθόλου, συμπλήρωσα δειλά εγώ, για να εκθέσω την επαναστατική άποψή μου περί σύγχρονου νοικοκυριού. Συνοψίζεται σε μία και μόνη λέξη: μινιμαλισμός. Ενα σπίτι όσο πιο μικρό γίνεται, επιπλωμένο μόνο με τα απαραίτητα. Το έχω κάνει πράξη και βρήκα την υγεία μου: Πέταξα ή χάρισα όλα τα άχρηστα μαραφέτια (μπιμπελό, ανθοδοχεία κ.τ.λ.) που τα στολίζεις μόνο για να τα ξεσκονίζεις, κατάργησα κουρτίνες και χαλιά, ελάφρωσα ράφια και ντουλάπια από τις παλιατσαρίες που είχαν συσσωρευτεί με την πάροδο του χρόνου. Εφτιαξα, κοντολογίς, μια κατοικία που είναι ίδια όλες τις εποχές. Την πιο πρακτική κατοικία του κόσμου!
Με παρόμοια λογική οργάνωσα την γκαρνταρόμπα μου: τα περισσότερα ρούχα μου (σπορ στο συντριπτικό σύνολό τους) φοριούνται σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του έτους –μπόρεσα, βεβαίως, να το επιτύχω γιατί δεν κάνω δουλειά όπου απαιτείται να φοράω κοστούμια, πουκάμισα, παλτά. Γλίτωσα έτσι από την αγωνία που με έπιανε στην αλλαγή εποχής, όταν πηγαινόφερνα τις μοκέτες (η Αννα τις αφήνει πλέον όλη τη χρονιά, με αποτέλεσμα τον Αύγουστο το σπίτι της να παραπέμπει σε καμίνι!), όταν έκανα ακροβατικά για να ξεκρεμάσω – κρεμάσω τις κουρτίνες σε αυτά τα τοσοδούλικα γαντζάκια, που όποιος τα εφηύρε έχει την κατάρα των νοικοκυραίων όλου του κόσμου, όταν ακροβατούσα στο πατάρι κουβαλώντας ασήκωτες κούτες με τον κίνδυνο να σκάσω σαν καρπούζι κάτω και να αλλάξω μια και καλή όχι εποχή, αλλά κόσμο.
Σας παρακολουθώ τώρα να μαζεύετε τα χαλιά σας και νιώθω ευτυχής που γλίτωσα από αυτό και από παρόμοια μαρτύρια. Μόνο το χώμα στις γλάστρες πρέπει να αλλάξω. Αυτό δεν το γλιτώνω, κάτι, όμως, μου είπε προχθές η Ελευθερία για έναν καλό κηπουρό με λογικές τιμές που μετατρέπει το μπαλκόνι σου σε τροπική ζούγκλα στο πι και φι. Θα τον προτιμήσω. Μπορεί πάλι να τις αφήσω με το ίδιο χώμα εφέτος. Γλάστρες είναι, αποκλείεται να διαμαρτυρηθούν…
*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 27 Απριλίου 2014
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
