on air

Παρέλαση ειδικών και μη στην ελληνική τηλεόραση για την εξαφάνιση του αεροπλάνου των Μαλαισιανών Αερογραμμών. Ανθρώπων εξαιρετικά πρόθυμων να διατυπώσουν τη δική τους θεωρία περί του τι συνέβη επικαλούμενοι προσωπικές εκτιμήσεις, αμφίβολης εγκυρότητας στοιχεία που άκουσαν ή διάβασαν στο Internet, ακόμη και μεταφυσικά σενάρια.

Παρόμοια η κατάσταση στο εξωτερικό: άπαντες, από τους σοβαρότερους αναλυτές ως τους lifestyle πανελίστες, είχαν άποψη για το πρωτοφανές συμβάν, λες και το θέμα ενός εξαφανισμένου αεροσκάφους είναι ένα «αίνιγμα» που μπορεί να επιλύσει ο καθένας. Μέσα στους πολλούς η ηθοποιός Κόρτνεϊ Λαβ. Η οποία ανάρτησε σε Facebook και Twitter φωτογραφία (από δορυφόρο) θαλάσσιας περιοχής κοντά στο μαλαισιανό νησί Πουλάου Περάκ έχοντας σημειώσει με κόκκινο μαρκαδοράκι το σημείο όπου κατά τη γνώμη της είχε πέσει το αεροπλάνο, υπογράφοντας με τα αρχικά της (για να έχει το copyright της ανακάλυψης;) και σημειώνοντας: «Δεν είμαι ειδικός, αλλά αυτό μοιάζει με ένα αεροπλάνο και μια πετρελαιοκηλίδα. Η φωτογραφία είναι ένα μίλι μακριά από το Πουλάου Περάκ, όπου το εντόπισαν για τελευταία φορά, με συντεταγμένες 5°39’08.5”N 98°50’38.0”E. Αλλά πάλι τι ξέρω εγώ;».

Το ίδιο ερώτημα θα έπρεπε βεβαίως να απευθύνουν στον εαυτό τους οι περισσότεροι από εκείνους που βρήκαν στην εξαφάνιση την ευκαιρία να… λάμψουν από τηλεοράσεως ή από Διαδικτύου. Καταφέρνοντας την ίδια στιγμή με τις υπερβολές τους και με τον ερασιτεχνικό τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν μια πολύ σοβαρή υπόθεσηνα πλήξουν σοβαρά την αξιοπιστία τους.

Μέσα σε αυτό το επικοινωνιακό αλαλούμ, ακόμη και έγκυρα ειδησεογραφικά πρακτορεία, σοβαρές εφημερίδες και έγκριτοι δημοσιογράφοι παρασύρθηκαν σε μια ακατάσχετη σεναριολογία. Γεγονός που σχολιάστηκε εύστοχα από τον Μάικλ Γουλφ της «Guardian», ο οποίος σε ένα από τα πιο ουσιαστικά άρθρα που έχω διαβάσει τελευταίως κατήγγειλε την «ήττα της πραγματικής δημοσιογραφίας» εξηγώντας: «Η δημοσιογραφία υπάρχει για να πληροφορεί τον αναγνώστη. Αλλά στην υπόθεση αυτή έχουμε να κάνουμε με μια παροιμιώδη έλλειψη πληροφοριών και μια παντελή απουσία εμπειρικών δεδομένων. Ολοι (ρεπόρτερ και ειδικοί) έχουν να καταθέσουν τη δική τους θεωρία για τα γεγονότα: ο ένας λέει πως η εξαφάνιση του αεροσκάφους οφείλεται σε τρομοκρατική ενέργεια, ο άλλος πως το Μπόινγκ έπαθε μηχανική βλάβη, ο τάδε πως αεροπειρατές κατέλαβαν το αεροπλάνο και ο δείνα πως ο πιλότος του είναι παρανοϊκός. Επίσης ακούσαμε για έναν μετεωρίτη που πιθανώς χτύπησε το αεροσκάφος, ακόμη και για εξωγήινους. Αυτό όμως δεν είναι δημοσιογραφία, είναι το ακριβώς αντίθετο: αντιδημοσιογραφία». Το σχόλιό του θα πρέπει, θεωρώ, να το λάβουν σοβαρά υπόψη τους όλοι όσοι ασκούν το λειτούργημα του δημοσιογράφου. Αλλιώς το μέλλον της ενημέρωσης και της έρευνας φοβάμαι ότι ανήκει στις Κόρτνεϊ Λαβ αυτού του κόσμου που φιλοδοξούν να αναδειχθούν σε μεταμοντέρνες Αγκαθα Κρίστι του Facebook.