Παπα – Ρεν

Δεν ξέρω αν είναι κολακευτικό αλλά όσα λέει για την Ελλάδα ο Ολι Ρεν αρχίζουν να ταυτίζονται επικίνδυνα με όσα λέει ο Γιώργος Παπανδρέου.

Μιλώντας στο Ευρωκοινοβούλιο, ο Ρεν υπερασπίστηκε την τρόικα λέγοντας πως πρέπει να αναγνωρίζεται «η έκτακτη ανάγκη» υπό την οποία «η Ευρώπη έπρεπε να δημιουργήσει εκ του μηδενός μηχανισμούς σταθερότητας».

Είναι ακριβώς η ίδια εξήγηση που δίνει ο Παπανδρέου στο ερώτημα γιατί η Ελλάδα αποδέχτηκε το Μνημόνιο και μια ταπεινωτική διαδικασία ελέγχου. «Ας όψεται η ανάγκη!».

Ωραία αλλά μόλις πέρασε η «έκτακτη ανάγκη» τι έκαναν για να διορθώσουν την κατάσταση;

Γιατί παρέτειναν τη λειτουργία ενός οργάνου το οποίο δεν προβλέπεται από καμία ευρωπαϊκή συνθήκη και δεν διαθέτει καμία νομιμοποιητική βάση;

Τελικά η τρόικα ήταν απλώς το αναγκαίο ή μήπως το ζητούμενο;

Για τις δυσκολίες του προγράμματος, ο Ρεν λέει πάλι τα ίδια με τον Παπανδρέου.

Οφείλονται, πρώτον, «στην έλλειψη εθνικής ενότητας».

Και, δεύτερον, «στα ισχυρά περιχαρακωμένα συμφέροντα».

Σε ό,τι αφορά το πρώτο δεν θυμάμαι να ζήτησε κανείς εθνική ενότητα, να υπήρξε κάποιου τύπου εθνική διαπραγμάτευση ή έστω διάλογος.

Απλώς εντός εικοσιτετραώρων μια κυβέρνηση συμφώνησε με το ΔΝΤ και τους υπολοίπους ένα πρόγραμμα για το οποίο (όπως μάθαμε στη συνέχεια…) δεν ρωτήθηκαν καν τα μέλη της κυβέρνησης!

Πώς μπορεί να προκύψει ποτέ εθνική ενότητα από μια διαδικασία άνωθεν επιβολής;

Σε ό,τι αφορά το δεύτερο, δεν είμαστε και Λωτοφάγοι!

Ολα τα «ισχυρά συμφέροντα» της χώρας συντάχθηκαν με το Μνημόνιο και υποστήριξαν το Μνημόνιο. Ακόμη και το πανίσχυρο τραπεζικό σύστημα αποδέχθηκε σχεδόν αδιαμαρτύρητα το PSI που το κατέστρεψε.

Εκτός αν ο Ρεν και ο Παπανδρέου εννοούν ότι ο εργαζόμενος δεν κάθησε να απολυθεί, ούτε δέχθηκε αδιαμαρτύρητα τη μείωση των αποδοχών του.

Να το δεχθώ. Αλλά αυτά είναι τα «ισχυρά συμφέροντα»; Ή μήπως περίμεναν ένα πρόγραμμα βαθιάς κοινωνικής «προσαρμογής» να γίνει δεκτό χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις;

Η απάντηση της ταύτισης βρίσκεται αλλού.

Οτι τόσο ο Ρεν όσο και ο Παπανδρέου πίστευαν ότι η Ελλάδα δεν παρουσίαζε απλώς πρόβλημα οικονομίας ή δημοσιονομικής προσαρμογής. Αλλά πρόβλημα χώρας.

Δεν το έκρυψαν τότε. Δεν το κρύβουν ούτε τώρα.