Αγγίζει τα όρια του παραλογισμού αυτό το ατελείωτο διαπραγματευτικό παζάρι με την τρόικα κάθε φορά, που εκκρεμεί η εκταμίευση μιας δόσης. Επί δύο και τρεις μήνες συντηρείται ένα κλίμα αστάθειας και αβεβαιότητας, που δεν βοηθά ούτε τους ευρωπαίους δανειστές μας, ούτε πολύ περισσότερο την Ελλάδα και παράλληλα δηλητηριάζει το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα.
Δεν ζητάνε μεν επιπλέον μέτρα για το περιβόητο δημοσιονομικό κενό, αλλά ανακαλύπτουν συνεχώς καθυστερήσεις σε διαρθρωτικά μέτρα, ενώ αρνούνται να συμφωνήσουν στο νομοσχέδιο που εκκρεμεί για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, επιτείνοντας τα προβλήματα στην οικονομία.
Προφανώς υπάρχουν καθυστερήσεις και ανακολουθίες από την δική μας πλευρά, που όμως σε μεγάλο βαθμό οφείλονται στο ότι έχουν εξαντληθεί τα όρια της ελληνικής κοινωνίας και την συνακόλουθη πολιτική πίεση που υφίσταται η κυβέρνηση.
Από την άλλη πλευρά όμως η Ελλάδα έχει να επιδείξει παρά τα επιμέρους προβλήματα μια απίστευτη δημοσιονομική προσαρμογή που οδήγησε πολύ νωρίτερα από ότι οι ίδιοι υπολόγιζαν σε πρωτογενές πλεόνασμα. Είναι εκτός λογικής λοιπόν να καθυστερεί μια συμφωνία γιατί δεν μπορούν να συμφωνήσουν στην απελευθέρωση της αγοράς γάλακτος ή των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων, όπως απαιτεί η τρόικα.
Η ελληνική οικονομία, που αγωνίζεται να συνέλθει μετά από 5 χρόνια συνεχούς ύφεσης χρειάζεται πολιτική και οικονομική σταθερότητα. Όσες προβλέψεις και εκτιμήσεις να γίνονται επί χάρτου, δεν πρόκειται να έχουν αποτέλεσμα αν δεν αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών αλλά και των αγορών, αν δεν ελαχιστοποιηθούν οι αβεβαιότητες. Η συνεχής παράταση των διαπραγματεύσεων και η καθυστέρηση στην αξιολόγηση μόνο αβεβαιότητα και ανασφάλεια προκαλεί, υπονομεύοντας κι αυτά που έχουμε ήδη καταφέρει με απίστευτες θυσίες των ελλήνων πολιτών. Με τα μισόλογα από τη μια ότι τα έχουμε πάει πολύ καλύτερα από ότι περίμεναν και τις αναβολές από την άλλη γιατί δεν προχωρούμε όσο γρήγορα θέλουν, το μόνο που πετυχαίνουν είναι να κρατούν τη χώρα σε μια διαρκή ομηρία που δεν οδηγεί πουθενά.
ΤΟ ΒΗΜΑ
