Με το πρωτοσέλιδό του, στο οποίο φιγουράρουν ο τίτλος «Ο κρυφός έρωτας του προέδρου» και οι φωτογραφίες του Φρανσουά Ολάντ και της ηθοποιού Ζιλί Γκαγέ, το γαλλικό περιοδικό «Closer» κατάφερε να πουλήσει περίπου 600 χιλιάδες τεύχη, αυξάνοντας τη μέση κυκλοφορία του κατά 200 χιλιάδες. Πιπεράτο το θέμα και μάλιστα προεδρικού μεγέθους, κατάφερε να κατακτήσει μεγάλη μερίδα του κοινού το οποίο είναι εθισμένο στη σκανδαλολογία και την κλειδαρότρυπα.
Δυστυχώς, οι κανόνες της ενημέρωσης διόλου αφορούν τα λαγωνικά της αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας τα οποία παραβιάζοντας κάθε όριο προστασίας της προσωπικής ζωής κατάφεραν να «πουλήσουν» προκαλώντας ντόμινο στη ζωή αλλά απ’ ό,τι φαίνεται όχι στον προεδρικό ρόλο του Ολάντ. Αλλωστε θύματα της ίδιας τακτικής στο παρελθόν είχαν πέσει και οι προκάτοχοί του, Φρανσουά Μιτεράν και Νικολά Σαρκοζί, δίχως ιδιαίτερες συνέπειες. Ο ίδιος όπως και οι εκπρόσωποί του ως και σήμερα δεν έχουν σχολιάσει το θέμα, δείχνουν να αδιαφορούν και να έχουν επιλέξει την ιδιαιτέρως επιτυχημένη τακτική των περιπτώσεων που αναφέρθηκαν: τη σιωπή προς απάντηση.
Μάλιστα σε συντριπτική πλειοψηφία οι γάλλοι πολίτες ερωτώμενοι δήλωσαν ότι δεν ενδιαφέρονται για τις ερωτικές περιπέτειες του προέδρου τους τις οποίες θεωρούν λιγότερο σημαντικές σε σχέση με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Την υποδοχή και την αξιολόγηση της συγκεκριμένης είδησης αναλύει με ευστοχία, σε ένα ενδιαφέρον άρθρο του στη «Liberation», ο Φαμπρίς Ρουσελό ο οποίος θέτει το ζήτημα της μετάλλαξης της έννοιας της πληροφορίας ειδικά με την επέλαση των ηλεκτρονικών μέσων.
Ολα δημοσιεύονται, δεν υπάρχουν όρια και κατ’ επέκταση δεν υπάρχει προστασία της προσωπικής ζωής και των επιλογών που δεν παραβαίνουν τον νόμο, ισχυρίζεται ο σχολιαστής για να καταλήξει στο απλό και λογικό συμπέρασμα: «Το τι κάνει ένας πολιτικός στην κρεβατοκάμαρά του δεν μας ενδιαφέρει καθόλου». Για να συμπληρώσουμε, κάτι τέτοιο δεν συνιστά ενημέρωση αλλά ούτε καν δημοσιογραφία.
HeliosPlus
