Αποστολή στο Λονδίνο«Τώρα θα σας πω ένα τραγούδι από την εποχή που ήμουν πραγματικά διάσημος». Ο Ρόμπι Γουίλιαμς, από όλα τα κόλπα που χρησιμοποιεί ένας ποπ σταρ για να δείχνει ευάλωτος γνωρίζει καλύτερα αυτό της αυτοϋπονόμευσης. Θα το παίξει αυτό το παιχνίδι αρκετές φορές το βράδυ της συναυλίας του στο λονδρέζικο Θέατρο Palladium, δυο βήματα από τον ναό της κατανάλωσης που λέγεται Oxford Street. Ενα σόου («One Night at the Palladium») που δόθηκε για λίγους και εκλεκτούς, ανάμεσά τους η Aντέλ, η Ελενα Μπόναμ Κάρτερ και δύο μέλη των One Direction, ντυμένοι όλοι με τα καλά τους, για να το δουν αργότερα οι θεατές του BBC και να νιώσουν λίγο σαν να βρίσκονται στις σελίδες του «Υπέροχου Γκάτσμπυ».
Τα χαρίσματά του ως περφόρμερ δεν μπορείς να τα αμφισβητήσεις, ούτε και θα το σκεφτόσουν ποτέ. Αυτό που μπορεί να σε ξαφνιάσει είναι το πόσο γλυκός γίνεται όταν θεωρεί ότι μπορεί και να ταλαιπώρησε το κοινό του ή όταν απολογείται για τις επαναλήψεις που, μοιραία, συμβαίνουν σε μια εκδήλωση η οποία βιντεοσκοπείται. Θα μας απολογηθεί επίσης για τα λάθη του, στα οποία συμπεριλαμβάνει και το ειδύλλιό του με την Τζέρι Χάλιγουελ («αν ήμουν πραγματικά πετυχημένος, θα είχα παντρευτεί τη Βικτόρια», να πάλι η αυτοσαρκαστική του διάθεση), και θα καλέσει στη σκηνή για μια δόση πραγματικής χολιγουντιανής αίγλης στο ντουέτο «Something Stupid» όχι τη Νικόλ Κίντμαν, αλλά τη Μις Πίγκι. Τη σκηνή θα τη μοιραστεί και με άλλους: με πολλούς ταλαντούχους χορευτές, με 30μελή ορχήστρα, με τη γλυκύτατη Λίλι Αλεν, με τον Ρούφους Γουέινραϊτ αλλά και με τον πατέρα του, σε μια άκρως συγκινητική στιγμή.
Ο Βαλεντίνος του σουίνγκ
Ο πατήρ Γουίλιαμς είναι και εκείνος που τον μύησε στη γοητεία του σουίνγκ όταν ήταν μικρός. Δεν είναι, βέβαια, απρομελέτητη η απόφαση να κυκλοφορήσει εφέτος το «Swings Both Ways». Η προηγούμενη απόπειρά του να αναβιώσει την κλασάτη δεκαετία του ’50 το 2001 (έχουν περάσει κιόλας 12 χρόνια) στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία: το «Swing When You’re Winning» παραμένει ο δίσκος του που έχει πουλήσει τα πιο πολλά αντίτυπα μέχρι τώρα στην καριέρα του.
Στην πατρίδα του τη Βρετανία είναι σίγουρα ένας από τους πιο διάσημους καλλιτέχνες στην ιστορία. Μόνο εκεί, έχει πουλήσει πάνω από 18 εκατομμύρια άλμπουμ (από τα συνολικά 55 εκατομμύρια που έχουν αγοραστεί σε όλον τον κόσμο). Δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις το μέγεθος της διασημότητάς του. Δεν υπήρχε άνθρωπος που να πέρασε μπροστά από το Θέατρο Palladium και να μην κοντοστάθηκε για να χαζέψει τη μαρκίζα με το όνομά του. Οι γυναίκες τον λατρεύουν –το βλέπεις στις αντιδράσεις τους όταν τραγουδάει. Μια χρονιά (όταν ήταν ακόμη μέλος των Take That) έλαβε 80.000 κάρτες για τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Το 2006 μπήκε στο βιβλίο με τα ρεκόρ Γκίνες γιατί πούλησε μέσα σε μία μόλις ημέρα 1,6 εκατομμύρια εισιτήρια για την περιοδεία του.
Sex, drugs και φαγητό
Ενας σταρ της ποπ δεν παρουσιάζει, βεβαίως, ενδιαφέρον αν δεν είναι γεμάτος αντιφάσεις. Πότε ανασφαλής και πότε σίγουρος για τον εαυτό του σε αλαζονικό βαθμό. Μετακόμισε στο Λος Αντζελες για να ζήσει με μεγαλύτερη ανωνυμία (στις ΗΠΑ δεν γνώρισε ποτέ ιδιαίτερη επιτυχία), όμως δεν άντεχε τη μοναξιά. Οσο πλουσιότερος γινόταν, τόσο έφτιαχνε μεγαλύτερα υπνοδωμάτια, στα οποία δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Οι δηλώσεις του έχουν πάντα κάτι διφορούμενο: «Εγώ είμαι από μόνος μου μια ολόκληρη αγορίστικη μπάντα», είχε πει όταν αποφάσισε να κυνηγήσει σόλο καριέρα και δεν είσαι σίγουρος αν αυτοσαρκαζόταν για το βάρος του ή αν εννοούσε ότι είναι τόσο καλός που οι υπόλοιποι απλώς δεν του χρειάζονται.
Το βάρος του υπήρξε πάντα ένα αγκάθι στην εικόνα του. Το καινούργιο του άλμπουμ περιέχει ένα τραγούδι που λέγεται «No One Likes a Fat Pop Star», οπερατικό, θα ταίριαζε τέλεια σε μιούζικαλ, γραμμένο με αφορμή τις ατελείωτες συζητήσεις γύρω από τα κιλά του. «Εχω υπάρξει ασύδοτος σχετικά με το φαγητό, επειδή ήξερα ότι μπορούσα να έχω ό,τι ήθελα. Το ίδιο μού συνέβη και με το ποτό και με τα ναρκωτικά και με το σεξ. Το πρώτο πράγμα στο οποίο εθίστηκα και οδηγήθηκα στην κατάχρηση ήταν μάλλον το φαγητό και αν είχα καταλάβει ότι ήταν αντιπροσωπευτικό τού τι θα μου συνέβαινε στο μέλλον με διάφορες άλλες ουσίες, θα ήταν πιο εύκολο να αποφύγω τους μπελάδες. Δεν το έκανα και ας καταλάβαινα ότι ήμουν επιρρεπής στις υπερβολές».
Daddy cool
Κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, αποτοξινώσεις, ό,τι μπορεί να χωρέσει στη ζωή ενός διασήμου ο Ρόμπι το έχει περάσει. Η άνεσή του επάνω στη σκηνή, ο τρόπος με τον οποίο σε κάνει να αισθάνεσαι ότι γεννήθηκε για να ανεβαίνει εκεί πάνω, καθιστά σχεδόν ακατανόητες τις δηλώσεις του ότι υποφέρει από τρομακτικό στρες και αγωνία όταν τον περιμένει το κοινό του. Ο ίδιος επιμένει ότι όσο περισσότερο φοβάται, τόσο πιο ατρόμητος προσπαθεί να δείχνει.
Τον Φεβρουάριο θα κλείσει τα 40, είναι πλέον γονιός και δηλώνει αφοσιωμένος σύζυγος. Μάλιστα, το καλύτερο τραγούδι από το τελευταίο του άλμπουμ, το «Go Gentle», είναι μια μπαλάντα που απευθύνει σε εκείνη, στην κόρη του, και δεν υπάρχει πατέρας που θα μείνει ασυγκίνητος στο άκουσμά του. Στη συναυλία του αυτή, το αφιέρωσε στο «μωρό που περπάτησε πρώτη φορά μόλις δέκα ημέρες πριν». Εκεί που κοντεύεις να βουρκώσεις, κάνει πάλι την ανατροπή: «Την ονομάσαμε Tεοντόρα. Θα τη φωνάζουμε έτσι αν γίνει γιατρός και Τέντι αν γίνει στριπτιζέζ –όλα τα έχουμε σκεφτεί».
* Ακριβώς πάνω στην αλλαγή του χρόνου, η συναυλία του Ρόμπι Γουίλιαμς στο Palladium του Λονδίνου προβλήθηκε σε high-definition από το OTE CINEMA 1HD του OTE TV.**Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ



